Σε πολλές γλώσσες ένα μικρό όνομα έχει ταυτισθεί με μία πληθυσμιακή ομάδα. Για παράδειγμα, ο Jack, δηλαδή ο Ιάκωβος (αν και θα μπορούσε να είναι και Γιάννης, John, όπως ο αδικοχαμένος Πρόεδρος των Η.Π.Α. Κέννεντυ), υποδηλώνει τον απλό τον κοινό άνθρωπο του λαουτζίκου.

Ανάλογα – συμπτωματικά; – ο Γάλλος συνωνόματός του, ο Jacques, προσωποποιεί τον απλό, απλοϊκό, αγρότη. Ή, ακόμα, τον ανόητο ή αγαθιάρη άνθρωπο. Έτσι, στα αγγλικά ο Bobby είναι αστυνομικός και ο Tommy φαντάρος, ενώ στα γαλλικά κάποτε ο Léandre (ο Λέανδρος στα καθ’ημάς) δεν ήταν παρά ένας καυχησιάρης. Προφανώς, πίσω από αυτή την ταύτιση όλο και θα κρύβεται κάποια ιστορία, η οποία ίσως και να μην έχει διασωθεί.

Στα ελληνικά δεν έχουμε πολλές ανάλογες χτυπητές περιπτώσεις, ιδιαίτερα αφότου οι ειδήμονες αποφάνθηκαν ότι ο Κώτσος, το κορόιδο των εκφράσεων «τον πιάσανε Κώτσο» ή «δεν θα με πιάσουνε Κώστο», δεν είναι Κώτσος, αλλά κότσος! Τι μένει;

Μα η καημένη η Κατερίνα που αποφάσισε να συντάμει το όνομά της σε Κατίνα, και, με μικρό το αρχικό “κ”, κατάντησε κάποια στιγμή του 20ου αιώνα μειωτικός χαρακτηρισμός για μια γυναίκα χαμηλού μορφωτικού επιπέδου ή, ακόμα χειρότερα, μια γυναίκα (αλλ’ όχι απαραίτητα) κουτσομπόλα, αθυρόστομη, φαρμακόγλωσσα, καυγατζού… Από κοντά πλάστηκαν και οι σχετικές λέξεις: κατινιά, κατινισμός, ξεκατινιάζω κ.ά.

Είναι μάλλον απίθανο η επιλογή του για τον χαρακτηρισμό των ατόμων με τα “κουσούρια” που εκφράζει να οφείλεται σε μία κάποια ετυμολόγηση του ονόματος Αικατερίνη από την αρχαία λέξη “αικία” που σήμαινε διαγωγή βλαπτική, προσβλητική, απρεπή μεταχείριση… Ούτε έχει αποδειχθεί, χωρίς όμως και να αποκλεισθεί, τυχόν επιρροή του “catin”, υποκοριστικού της γαλλίδας Κατερίνας (Catherine), το οποίο αρκετά προγενέστερα άρχισαν να το χρησιμοποιούν εκεί για την γυναίκα ελαφρών ηθών.