Μιλήσαμε με τον Κώστα Παπαδάκη, υποψήφιο δήμαρχο με τον συνδυασμού «Ανατρεπτική Συμμαχία για την Αθήνα» που αποτελεί εκλογική σύμπραξη τριών δημοτικών παρατάξεων της Αριστεράς.
Ο Κώστας Παπαδάκης είναι δικηγόρος, χρόνια μέσα στους αγώνες και στα κινήματα, έχει υπερασπιστεί πολλές υποθέσεις κοινωνικοπολιτικού και κινηµατικού ενδιαφέροντος, πάντα υπερασπιστής του δίκαιου και των αδυνάτων μέσα και έξω απ’ τις δικαστικές αίθουσες. Στη δίκη της Χρυσής Αυγής ήταν συνήγορος της πολιτικής αγωγής στην υπόθεση των Αιγύπτιων ψαράδων με την έκβασή της να είναι γνωστή σε όλους και όλες μας πλέον.
«Ανατρεπτική Συμμαχία για την Αθήνα», λοιπόν. Τι σημαίνει για εσάς το κάθε συνθετικό;
Συμμαχία σημαίνει ενότητα, υπέρβαση, συγκρότηση και προοπτική.
Ανατρεπτική: Προσδιορίζει τον σκοπό της. Δεν παρεμβαίνουμε για να υπηρετήσουμε τις κυρίαρχες πολιτικές και να τις συν-διαχειριστούμε, αλλά για να τις ανατρέψουμε.
Μέσα σε ένα σκηνικό όπου η παράταξη Μπακογιάννη με τους μηχανισμούς της αποφεύγοντας κάθε προεκλογικό διάλογο ετοιμάζεται για έναν εκλογικό περίπατο, εκεί που όλα φαίνονται προδιαγεγραμμένα, υπάρχουν φορές που η ελπίδα γεννιέται ακόμα και μέσα στις στάχτες και στα αποκαΐδια, σαν ένα πράσινο που ξεφυτρώνει πεισματικά για να ξαναφέρει τη ζωή και να κάνει «το πτώμα γεγονός αναστάσιμο».
Μέσα στην άθλια αυτή συγκυρία τρείς δημοτικές παρατάξεις της Αθήνας («Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας», Αντικαπιταλιστική «Ανατροπή στην Αθήνα» και «Ανυπότακτη Αθήνα»), με την ιστορία και προσφορά τους η καθεμία μέσα και έξω από το Δημοτικό Συμβούλιο, αποφάσισαν να κάνουν το αυτονόητο, να άρουν την πολυδιάσπαση των δυνάμεων που εκφράζουν τις κοινωνικές αντιστάσεις στο Δήμο της Αθήνας και να ενωθούν στην κάλπη, όπως κάνουν και στους καθημερινούς τους αγώνες.
Σε αυτές προστίθενται καθημερινά δεκάδες συνεργαζόμενοι ανένταχτοι και ενταγμένοι κοινωνικοί και πολιτικοί αγωνιστές και αγωνίστριες δημιουργώντας ένα ολοένα διευρυνόμενο πόλο στήριξης και περιγράφουν το εύρος της δυναμικής της, που δεν αρκείται στην εκλογική επιβίωση με την υπέρβαση του 3%, αλλά φιλοδοξεί ανοιχτά στην έκφραση της κοινωνικής πλειοψηφίας των δημοτών της Αθήνας και την ανατροπή-νίκη στις δημοτικές εκλογές.
Έτσι γεννήθηκε η Ανατρεπτική Συμμαχία για την Αθήνα, κάνοντας την ανατροπή πρώτα στο εσωτερικό της, αφού η δύναμη της ενότητας και της σύνθεσης ανέτρεψε την πρακτική της αυτοσυντήρησης και ο στόχος της νίκης τον στόχο της καταγραφής.
Ποια είναι κατά την άποψή σας τα σημαντικότερα προβλήματα του Δήμου;
Τα προβλήματα της Αθήνας είναι γνωστά. Εδώ άλλωστε συμπυκνώνονται όλες οι προτεραιότητες των δυνάμεων εξουσίας που εκφράζουν τα αστικά συμφέροντα: Πρωτόγνωρη στεγαστική κρίση και ανεξέλεγκτη εκτόξευση των τιμών ενοικίων κατοικίας, απεριόριστη διάθεση κατοικιών για Airbnb αντί για μακρόχρονη μίσθωση κύριων κατοικιών, ιδιωτικοποίηση χώρων πρασίνου και αναψυχής, καταστροφή ελεύθερων χώρων, υποβάθμιση κοινωνικών δομών, υπηρεσιών πρόνοιας και φροντίδας παιδιών, ηλικιωμένων και ευάλωτων ομάδων, υπηρεσιών καθαριότητας και πρασίνου και ξεπούλημά τους σε κάθε είδους ιδιώτες, χορηγούς και ΜΚΟ, διάλυση κοινωνικού ιστού, πολεοδομική αλλοτρίωση της πόλης και παράδοσή της στο τουριστικό και κατασκευαστικό κεφάλαιο και τις βιτρίνες που καλούνται να λειτουργούν όλο και περισσότερες μέρες και ώρες.
Η δημαρχία Μπακογιάννη προσέθεσε, εκτός από το φιάσκο του «Μεγάλου Περίπατου» –κλασικό δείγμα αυτοσχεδιασμών και συμπεριφοράς ενός γόνου οικογενειοκρατίας που αντιλαμβάνεται τον δημόσιο χώρο ως την παιδική χαρά του–, σειρά υλοποιούμενων ή σχεδιαζόμενων καταστροφικών και βίαιων παρεμβάσεων σε ελεύθερους χώρους πρασίνου στις γειτονιές της Αθήνας (Πάρκα Δρακοπούλου, Ιακωβάτων, Ακαδημίας Πλάτωνος, Μετρό Αμπελοκήπων, Γουδή, Λόφοι Στρέφη και Φιλοππάπου, μετρό στην πλατεία Εξαρχείων κ.ά.). Ανίκανη ακόμα και για ολοκλήρωση έργων βιτρίνας που σπαταλάνε εκατομμύρια από τα δημοτικά ταμεία την ώρα που ο Δήμος αρνείται να μονιμοποιήσει χιλιάδες συμβασιούχους που η εργασία τους δίνει ανάσα σε σχολεία, ιατρεία, καθαριότητα, δομές υποδοχής κακοποιημένων γυναικών, η πλειοψηφία της Δημοτικής αρχής, με τη σύμπραξη των συστηματικών παρατάξεων είναι όχι απλά αδρανής, αλλά ενεργά συνένοχη στο κατάντημα της πόλης που ζούμε, δουλεύουμε και κυκλοφορούμε.
Πολύς κόσμος βάζει το θέμα της ασφάλειας στις γειτονιές της Αθήνας. Δικαιολογημένα πιστεύετε; Τι μπορεί να γίνει με αυτό το ζήτημα;
Έχουν δίκιο. Η αστυνομία φυλάει λαμαρίνες σε Εξάρχεια, πάρκο Δρακόπουλου και Στρέφη για να προστατέψει το δικαίωμα των εργολάβων του Δήμου να κόβουν δέντρα. Οι δρόμοι της Αθήνας είναι με την ευλογία του Δήμου ένα καθημερινό πεδίο απαγορεύσεων και καταστολής, περιορισμών, ξύλου, χημικών και αστυνομικής βίας διαδηλώσεων και κινητοποιήσεων, τσαμπουκά απέναντι σε νεολαίους και απεργούς. Η προτεραιότητα της αστυνομικής καταστολής αναπτύσσεται εμφατικά στους κοινωνικούς αγώνες, ενώ δίπλα της το ρατσιστικό, σεξιστικό, ενδοοικογενειακό, οπαδικό, αλλά και κοινό ακόμα έγκλημα οργιάζει, ενώ η ρατσιστική και ναζιστική βία αρχίζει να επανέρχεται. Τα σύνορα είναι κλειστά για πρόσφυγες και μετανάστες, αλλά ανοιχτά για τους Κροάτες ναζί. Τα αστυνομικά τμήματα της Αθήνας είναι χώροι καταπάτησης δικαιωμάτων κρατουμένων και συχνά κακοποιήσεων και ξυλοδαρμών τους. Ενώ ο ζήλος των δημοτικών υπηρεσιών εξαντλείται στην αφαίρεση αφισών και πολιτικού υλικού από τους δρόμους και την επιβολή εξοντωτικών προστίμων σε πολιτικές οργανώσεις.
Η απαίτηση να κυκλοφορούμε ελεύθερα και άφοβα όλες τις ώρες στην Αθήνα, προϋποθέτει να υπάρχουν μηνύματα αποδοκιμασίας και αποθάρρυνσης όλων των παραπάνω και αναπροσανατολισμού της αστυνομίας στον θεσμικό της ρόλο. Θέλουμε μια πόλη φιλική, καθαρή, φωτεινή, άνετη στην κυκλοφορία και όχι γκέτο παραβατικότητας και συμμοριών. Η κοινωνική, αντισεξιστική και αντιρατσιστική αλληλεγγύη και δράση στις γειτονιές μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά.
Από το 2010 και μετά δημιουργήθηκαν πολλές δομές αλληλεγγύης, συλλογικότητες κ.λπ. από τα κάτω. Με τα χρόνια δεν κατάφεραν να αντέξουν, ατόνισαν. Τι φταίει;
Πολλές πρωτοβουλίες κλείνουν τον κύκλο τους. Ευτύχημα θα ήταν αν σταματούσαν επειδή ο ρόλος τους έχει αναληφθεί από τον Δήμο. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει. Υπάρχουν και πολλές δομές που ευτυχώς αντέχουν. Ο λαός σώζει τον λαό. Και ευτυχώς υπάρχουν στην Αθήνα δεκάδες δομές κοινωνικής αλληλεγγύης, αλλά και σύλλογοι περιβαλλοντικοί, πολιτιστικοί, που διαπαιδαγωγούν πολίτες και ιδίως νεολαίους στις αρχές της κοινωνικής προσφοράς και του συλλογικού αγώνα αντί για την ιδιώτευση και την παράδοση σε αδιέξοδους τρόπους ζωής. Η προσφορά τους κατά περίπτωση έχει αποτρέψει τη φτωχοποίηση και την αστεγία, τον ρατσισμό και τα σεξιστικά εγκλήματα, έχει σώσει πράσινο και δημόσιους χώρους και συντηρεί αιτήματα για άλλους, έχει αναδείξει μια πληθώρα ζητημάτων στις γειτονιές. Αυτή την κοινωνία θέλουμε να εκφράσουμε και να υπηρετήσουμε και μαζί της να οικοδομήσουμε τη νέα πόλη για τις ανάγκες των πολλών πάνω από τα κέρδη των λίγων.
Το airbnb και η τουριστικοποίηση της Αθήνας (και όχι μόνο του κέντρου) αλλάζει άρδην τη φυσιογνωμία της πόλης. Τι μέτρα μπορούν να ληφθούν επ’ αυτού; Ποια είναι η δική σας τοποθέτηση;
Η Αθήνα έχει ανάγκη από έργα υποδομής και όχι έργα βιτρίνας. Σήμερα η παράδοση της Αθήνας στο τουριστικό και κατασκευαστικό κεφάλαιο αφενός γεννά τη μεγαλύτερη στεγαστική κρίση στην ιστορία της πόλης με τα σπίτια να είναι δυσεύρετα και τα ενοίκια απλησίαστα εξαιτίας της προτίμησης βραχυχρόνιων μισθώσεων και αφετέρου αλλοτριώνει πολεοδομικά το κέντρο και τις γειτονιές για να τις μετατρέψει σε ντεκόρ τουριστικών καταλυμάτων.
Και οι τρόποι για να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα είναι δύο: Ή σύμφωνα με τις ανάγκες και εντολές της αγοράς που υπηρετεί η Ν.Δ. και η Δημαρχία Μπακογιάννη μαζί με τις περισσότερες παρατάξεις της «αντιπολίτευσης» ή σύμφωνα με τις ανάγκες των κατοίκων και εργαζομένων της. Οι δημότες της Αθήνας οφείλουν λοιπόν να επιλέξουν ανάμεσα σε δημοτικές παρατάξεις που υπηρετούν ή ανέχονται την πρώτη επιλογή και εκείνες που μάχονται για τις ανάγκες τους. Επιχειρούμε να υπηρετήσουμε το δεύτερο. Και αυτό αφορά τη συντριπτική κοινωνική πλειοψηφία.
Προς αυτή την κατεύθυνση, πέντε μέτρα είναι αναγκαίο να διεκδικηθούν άμεσα:
1) Απαγόρευση βραχυχρόνιων μισθώσεων και Airbnb σε κενές κατοικίες.
2) Θέσπιση ανώτατου ορίου στο ύψος των μισθωμάτων κύριας κατοικίας.
3) Καταγραφή όλων των διαθέσιμων ακινήτων δημοσίου και ιδιωτών, δέσμευση αξιοποίηση και απόδοση σε δικαιούχους για κύρια κατοικία με κοινωνικά κριτήρια.
4) Κατεδάφιση όλων των ερειπίων, κουφαριών και ισόβιων γιαπιών και μετατροπή σε χώρους πρασίνου, παιδικές χαρές, πλατείες, αθλητικούς και πολιτιστικούς χώρους.
5) Απαγόρευση πλειστηριασμών και εξώσεων πρώτης κατοικίας
Ακόμα, ακύρωση όλων των έργων βιτρίνας και μετατροπής της Αθήνας σε τουριστικό ντεκόρ, όπως ο Μεγάλος Περίπατος και η διαμόρφωση του Στρέφη. Απόδοση όλων των χώρων πρασίνου ελεύθερων στη δημόσια χρήση.
Τα τελευταία χρόνια ασκείται μία κριτική στην Αριστερά για «αγοραφοβία», σαν να μην θέλει να αναμειγνύεται με τον κόσμο και ειδικά με όσους και όσες δε συμφωνούν εξ ορισμού μαζί της. Υπάρχει αλήθεια σ’ αυτό; Θα ήταν χρήσιμο να εμπλουτίσει την απεύθυνσή της;
Ο κόσμος απαιτεί με το δίκιο του μια Αριστερά ανατρεπτική, που να αντιπαλεύει τις συστημικές επιλογές χωρίς άλλες πιά κυβερνητικές και συνδιαχειριστικές αυταπάτες. Και η ανάγκη αυτή γίνεται δραματική μετά τη μετάλλαξη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στο… κασελάκι της μεταπολιτικής. Ταυτόχρονα, ο κόσμος χρειάζεται μια Αριστερά απαλλαγμένη από τα βαρίδια του σεχταρισμού, της μιας και μόνης αλήθειας και της αγοραφοβίας, όπως την ονομάζετε.
Η Ανατρεπτική Συμμαχία για την Αθήνα είναι το πιο σημαντικό βήμα των τελευταίων χρόνων προς την κατεύθυνση αυτή. Η ομόφωνη απόφαση για ενωτική συνεργασία τριών αυτοδιοικητικών παρατάξεων με την ιστορία και την προσφορά της η καθεμία, σηματοδοτεί αναμφισβήτητα τη συνειδητοποίηση και ωρίμανση της ανάγκης υπέρβασης των ορίων. Και, προφανώς, η επιλογή μου ως υποψηφίου Δημάρχου διαμορφώνει και το μέγεθος της δικής μου ευθύνης.
Και για να πετύχουμε αυτό τον φιλόδοξο στόχο, ξέρουμε ότι πρέπει να κερδίσουμε πρώτα τον κόσμο της Αριστεράς, της οικολογίας, των κινημάτων, τον κόσμο που έχει δώσει μάχες και αξίζει μια μαχητική εκπροσώπηση στο δημοτικό συμβούλιο. Ο κόσμος αυτός ασφυκτιά με την πολιτική της κυβέρνησης της Ν.Δ. και του Μπακογιάννη και αγωνιά γιατί δεν βρίσκει διέξοδο στη «μεταπολιτική», στις άνευ αξιώσεων «αξιωματικές αντιπολιτεύσεις», στις επαναλήψεις της μονολιθικότητας. Και ζητά και ανανέωση στα πρόσωπα που τον εκπροσωπούν. Στον κόσμο αυτό απευθυνόμαστε και του λέμε θαρρετά ότι η πληθυντική μαχόμενη ανατρεπτική Αριστερά είναι εδώ. Η θέση σου είναι εδώ και σε περιμένει.
Τι θα αλλάζατε μονομιάς αν η Ανατρεπτική Συμμαχία «έπαιρνε» τον Δήμο;
Ακυρώνονται όλα τα έργα βιτρίνας και μετατροπής της Αθήνας σε τουριστικό ντεκόρ, όπως ο Μεγάλος Περίπατος και η διαμόρφωση του Στρέφη.
Φεύγουν οι λαμαρίνες και η αστυνομία από την πλατεία Εξαρχείων και ακυρώνεται η κατασκευή του Μετρό εκεί. Φεύγουν από Στρέφη, Δρακόπουλου και όπου αλλού.
Οι χώροι πρασίνου αποδίδονται ελεύθεροι στη δημόσια χρήση, αναβαθμίζονται και διευρύνονται. Πάρκο Γουδή, Αλσος Προμπονά, πάρκο Γκράβας, Πάρκο Δρακόπουλου, Λόφος Φιλοπάππου, Λόφος Στρέφη απαλλάσσονται από κτίσματα και σχέδια εμπορευματοποίησης.
Ακυρώνεται η καταστροφή 30 στρεμμάτων χώρου πρασίνου στην Ακαδημία Πλάτωνος και το Μουσείο της πόλης των Αθηνών στεγάζεται σε διπλανά οικόπεδα και πρώην εργοστάσια.
Καταγράφονται τα διαθέσιμα ακίνητα δημοσίου και ιδιωτών, δεσμεύονται, αξιοποιούνται και αποδίδονται σε δικαιούχους για κύρια κατοικία με κοινωνικά κριτήρια, καθώς και για στέγαση σχολείων και κοινωνικών υπηρεσιών. Φεύγει η προσχολική αγωγή από τα κοντέινερ.
Κατεδαφίζονται όλα τα ερείπια, κουφάρια και ισόβια γιαπιά, απαλλοτριώνονται και επιτάσσονται χωρίς αποζημίωση και μετατρέπονται σε χώρους πρασίνου, παιδικές χαρές, πλατείες, αθλητικούς και πολιτιστικούς χώρους.
Διεκδικείται η απαγόρευση κάθε άμεσης και έμμεσης αύξησης συντελεστή δόμησης και απορρίπτονται οι σχετικές άδειες.
Διεκδικείται η απαγόρευση πλειστηριασμών και οι εξώσεων πρώτης κατοικίας.
Αναβαθμίζονται τα πεζοδρόμια με διαπλάτυνση, φωτισμό, διευκόλυνση κυκλοφορίας Α.Μ.Ε.Α. Περιορίζεται η εμπορευματοποίηση και τα τραπεζοκαθίσματα σε δημόσιους χώρους, πεζοδρόμια, πλατείες και περάσματα.
Το κέντρο της Αθήνας γίνει ξανά κατοικήσιμο, με ελεύθερους χώρους και πράσινο.
Διαμορφώνονται ποδηλατόδρομοι, δίκτυο κοινόχρηστων ποδηλάτων και υποδομές εξυπηρέτησης.
Πυκνώνουν οι δημόσιες συγκοινωνίες στο κέντρο και τις συνοικίες της Αθήνας και επεκτείνεται η λειτουργία του Τράμ. Αποθαρρύνεται η κυκλοφορία του ΙΧ και δημιουργούνται χώροι υπόγειας στάθμευσης για να απαλλαγούν οι δρόμοι από τα αυτοκίνητα.
Η Αθήνα αντί για συντριβάνια γεμίζει δημόσιες κρήνες με ποιοτικό δροσερό νερό για τους διαβάτες και δημόσια λουτρά σε κάθε γειτονιά, σκιάδια, παγκάκια και υπόστεγα σε κάθε πλατεία.
Διεκδικείται θέσπιση ανώτατου ορίου στο ύψος των μισθωμάτων κύριας κατοικίας και απαγόρευση βραχυχρόνιων μισθώσεων και Airbnb σε κενές κατοικίες.
Προγραμματίζονται κατεπειγόντως αντιπλημμυρικά έργα, συντήρηση των φρεατίων και άνοιγμα των ρεμάτων.
Αναβαθμίζονται δομές και κοινωνικές υπηρεσίες του Δήμου, με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με αξιοπρεπείς σχέσεις εργασίας και αμοιβής για να προσφέρουν ποιοτικές επαρκείς υπηρεσίες στους κατοίκους και εργαζομένους, ανοιχτές ισότιμα και στους μετανάστες. Ιδιαίτερη μέριμνα, ψυχολογική, νομική, στεγαστική συνδρομή στα θύματα ρατσιστικής, έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας.
Ο προϋπολογισμός του Δήμου αναπροσανατολίζεται με αφαίρεση των δαπανών για επενδυτικά προγράμματα και επαναφορά στη χρηματοδότηση κοινωνικών υπηρεσιών. Και τα έσοδά του με έμφαση στη φορολόγηση του τουριστικού και κατασκευαστικού κεφαλαίου.
Ο Δήμος διεκδικεί από την κυβέρνηση τα έσοδα που του οφείλει και αντιπαλεύει τις μνημονιακές δεσμεύσεις, το οικονομικό παρατηρητήριο, τα Ε.Σ.Π.Α. και την εξάρτηση της χρηματοδότησης από τις ανάγκες του κεφαλαίου.
Η πολιτιστική δημιουργία ενθαρρύνεται με αυτοδιαχειριζόμενους χώρους σε κάθε γειτονιά και ο Δήμος συμβάλλει στην αντιρατσιστική εκπαίδευση με τις αρχές της πολυπολιτισμικότητας και της φιλίας των λαών.
Ο ερασιτεχνικός και σχολικός αθλητισμός ενθαρρύνεται και οι σύλλογοι μαζί με άλλους φορείς αναλαμβάνουν δράσεις ενάντια στην οπαδική βία.
Η κατασκευή του γηπέδου των 120.000.000 € στον Βοτανικό ακυρώνεται, όπως και η μεταφορά του Πρωτοδικείου από την Ευελπίδων στη Λουκάρεως με οικοδόμηση 50.000 τ.μ, που θα υποβαθμίσουν και τη λειτουργία των δικαστηρίων και τη ζωή στους Αμπελόκηπους.
Προγραμματίζεται ο πολεοδομικός μετασχηματισμός της εγκαταλελειμμένης πίσω αυλής της Αθήνας (πρώην ΒΙΟΠΑ, Κηφισός, Βοτανικός, Ελαιώνας, Ακαδημίας Πλάτωνος) με απαλλοτριώσεις και κατεδάφιση των παλιών και άχρηστων κτιρίων και οικοδόμηση εργατικών κατοικιών με ήπιους όρους δόμησης, πράσινο και κοινόχρηστους χώρους, το γκρίζο να γίνει πράσινο.
Ο Δήμος δημιουργεί ελεγκτικούς μηχανισμούς για τον έλεγχο των όρων εργασίας και αμοιβής, της ακρίβειας των βασικών ειδών διατροφής και την τήρηση της νομιμότητας στα αστυνομικά τμήματα.
Ο Δήμος ενεργοποιεί τους δημότες και θέτει στο κέντρο της προσπάθειάς τους τη συλλογική, καθημερινή και αλληλέγγυα δράση τους.
Ο Δήμος υπερασπίζεται την ιστορία της Αθήνας 50 χρόνια μετά την κατάληψη της Νομικής και του Πολυτεχνείου. Γίνεται για πάντα πόλη της δημοκρατίας και του αντιφασιστικού αγώνα.
Αγαπημένη σας βόλτα στην Αθήνα.
Όπου και να περπατάς σήμερα η Αθήνα σε πληγώνει. Όλο και λιγοστεύουν οι γειτονιές και τα περάσματα που σε κάνουν να ξεχνάς την αβίωτη καθημερινότητα. Ποιος δεν ένοιωσε κάθε φορά που περπατάει στην Αθήνα το στίχο του Κελαηδόνη: περπατάς μες στους δρόμους της Αθήνας και σύ, μιας Αθήνας που πιά μας μισεί. Θα αγωνιστούμε για να ξαναγίνει η Αθήνα κάτι νύχτες με φεγγάρι μες στα βραδινά τα σινεμά και για να ξανά πάμε βόλτα στο Παγκράτι που ’ν’ οι δρόμοι του γεμάτοι με χαρούμενες φωνές την Κυριακή!
