Πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών! Θα φάμε με χρυσά κουτάλια. Καιρός για κάποια κατοχικά ροφήματα.

Από το βιβλίο της Ναταλία Σαμαρά

Τσάι με πορτοκαλόφλουδες

Οι περιφρονημένες πορτοκαλόφλουδες μπορούν να δώσουν ένα εξαίρετο αρωματικό τσάι.
Τις ξεραίνουμε και τις φυλάμε σε γυάλινο βάζο.
ΥΛΙΚΑ
•    2-3 κομματάκια πορτοκαλόφλουδας
•    2 σταγόνες κονιάκ ή ρούμι (προαιρετικά)
•    1 κουταλίτσα πετιμέζι (κι αυτή προαιρετικά)

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

1.    Βράζουμε τις πορτοκαλόφλουδες
2.    Σουρώνουμε και προαιρετικά ρίχνουμε το κονιάκ ή το ρούμι (που θα τα έβρισκαν; Πάντως αυτό λέει η συνταγή)
3.    Η ζάχαρη δεν είναι απαραίτητη. Και πάλι προαιρετικά, προσθέτουμε πετιμέζι.
Το δοκίμασα. Πραγματικά αρωματικότατο, μόνο που πρόσθεσα ζάχαρη κι όχι πετιμέζι (6ευρώ το βαζάκι).

Ο κατοχικός καφές 

(Βρες αν μπορείς, τι σου έφερα απόψε: Καφέ)
Στην Κατοχή, ο ρεβιθοκαφές ήταν ένα από τα υποκατάστατα του καφέ. Κι επειδή μέχρι το 1950 τα ελληνικά νοικοκυριά διέθεταν καβουρντιστήρι και χειροκίνητο μύλο, η όλη διαδικασία, να καβουρντιστεί, να αλεστεί, να ψηθεί στα κάρβουνα ή στο καμινέτο και να σερβιριστεί το ρεβίθι διατηρούσε την ανάμνηση του πραγματικού καφέ. Τον έπιναν λοιπόν (με πετιμέζι, αντί για ζάχαρη) και υποστήριζαν πως απέφευγαν τις βλαβερές συνέπειες στην υγεία. Αυτό κι αν ήταν καλαμπούρι! Μεγάλη πολυτέλεια όταν πρόσφεραν μαζί λίγη μπομπότα γλυκό.
Δοκίμασα το ρεβιθοκαφέ. Ελπίζω να μην ξαναχρειαστούμε υποκατάστατα. Κι ας φτύσουμε και τον κόρφο μας.

Φασκόμηλο το κατοχικό

Το τσάι Κεϋλάνδης δεν ήταν της μόδας στον καιρό της Κατοχής. Άλλα βότανα το είχαν αντικαταστήσει. Ένα από αυτά και το φασκόμηλο, γνωστό και σήμερα για τις ευεργετικές του ιδιότητες.
Ο τρόπος παρασκευής του επίσης γνωστός, γλυκασμένο όμως τότε με πετιμέζι, αφού η ζάχαρη ήταν δυσεύρετη και πανάκριβη. Σήμερα το πετιμέζι εντάσσεται στα είδη μεσογειακής διατροφής και είναι πανάκριβο.
Ένα φλιτζάνι φασκόμηλο και μια φέτα ψωμάκι με μαρμελάδα από ξερή μαύρη σταφίδα, ήταν συνηθισμένο για πρωινό, αλλά και βραδινό.