Κάθετί στον χρόνο του...

Ο χρόνος είναι ένα αναπόσπαστο και σημαντικό μέρος της ανθρώπινης ύπαρξης και εμπειρίας. Είναι ένα μέτρο που χρησιμοποιείται για να διαμορφώσει τη σειρά των γεγονότων και τις σχέσεις τους μεταξύ τους.

Είναι πολύ ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε τον τρόπο μέτρησης του χρόνου στον Δυτικό κι «αναπτυγμένο» κόσμο σε σχέση με τον λιγότερο «αναπτυγμένο», όπου υπάρχει μεγαλύτερη σύνδεση με τη φύση και οι άνθρωποι λειτουργούν βάσει των φυσικών φαινομένων. Εκεί ο χρόνος είναι κυκλικός και καθορίζεται από την ανατολή και τη δύση του ήλιου κι όχι από την ένδειξη του ρολογιού.

Σε προσωπικό επίπεδο, ο χρόνος είναι συχνά συνδεδεμένος με τη μνήμη και την ανάμνηση ή την ονειροπόληση. Οι άνθρωποι συνήθως σκέφτονται το παρελθόν ή σχεδιάζουν για το μέλλον και ξεχνούν να ζουν στην παρούσα στιγμή. Ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο επηρεάζει τις επιλογές μας, την αντίληψή μας για την πραγματικότητα και τον τρόπο που αλληλεπιδρούμε με τους άλλους.

Ωστόσο, ο χρόνος μπορεί επίσης να είναι πηγή άγχους και πίεσης. Η έλλειψη χρόνου στις σύγχρονες κοινωνίες, μπορεί να οδηγήσει σε αίσθηση άγχους και αποτυχίας, καθώς οι άνθρωποι προσπαθούν να διαχειριστούν τις απαιτήσεις της ζωής τους μέσα σε περιορισμένο χρόνο. Επίσης, η συνεχής σκέψη για το παρελθόν ή το μέλλον μπορεί να δημιουργήσει ένα αίσθημα απουσίας αποδοχής της παρούσας στιγμής. Γι αυτό και σε προηγούμενο άρθρο αναφερθήκαμε στην αποδοχή ως μέσο διαχείρισης του άγχους.

Από την άλλη μεριά αν αναρωτηθούμε πότε είναι ο κατάλληλος χρόνος για να κάνουμε κάτι στη ζωή μας θα πούμε “εν καιρώ”. Με την έκφραση “εν καιρώ” αναφερόμαστε στο γεγονός ότι κάτι θα συμβεί την κατάλληλη στιγμή, όταν οι συνθήκες θα έχουν ωριμάσει ή στο κατάλληλο χρονικό σημείο στο μέλλον. Είναι μια έκφραση που σημαίνει ότι μια δράση, μια απόφαση ή ένα γεγονός πρόκειται να πραγματοποιηθεί στην κατάλληλη στιγμή, όταν είναι πλέον κατάλληλο ή όταν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές κι εδώ δεν έχουμε περιορισμό χρόνου. Μπορούμε να πάρουμε όλο τον «χρόνο» που μας χρειάζεται ώστε να ωριμάσει μέσα μας η όποια απόφαση ή συνθήκη είναι απαραίτητη για την αλλαγή ή συνειδητοποίηση κάποιας κατάστασης.

Όπως ο σπόρος που χρειάζεται το «χρόνο» του για να μπορέσει να αναπτυχθεί και “εν καιρώ” να ανθίσει.