Η Σοφία Καζαντζιάν είναι Ελληνίδα ηθοποιός, απόφοιτος της Δραματικής Σχολής “Αρχή”. Γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και μεγάλωσε. Εκτός από Θέατρο, έχει σπουδάσει Ελληνική Φιλολογία, δημοσιογραφία και χορό. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη βραβευμένη τηλεοπτική σειρά “Τα παιδιά της Νιόβης” (μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του Τάσου Αθανασιάδη) σε σκηνοθεσία Κώστα Κουτσομύτη.
Στο θέατρο έκανε το ντεμπούτο της στο έργο “Βρεττανικός” του Ζαν Ρασίν, ενώ ακολούθησαν οι παραστάσεις “Μια τρελή μέρα” του E.E.Schmitt σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη και ο “Βιοπαλαιστής στη στέγη” του Λάκη Λαζόπουλου. Παράλληλα, έχει συμμετάσχει σε αρκετές παραστάσεις κλασικού και σύγχρονου χορού και έχει εργαστεί ως αθλητική ρεπόρτερ στο ραδιόφωνο και σε διαδικτυακά sites. Η αγάπη της για τα ζώα και τους ανθρώπους ξεχειλίζει από την πρώτη στιγμή που την συναντάς. Η Σοφία Καζαντζιάν είναι άνθρωπος δραστήριος, ευαίσθητος, ανήσυχος. ,
Με αφορμή την παράσταση στην οποία πρωταγωνιστεί με τίτλο “Το Στρίψιμο της Βίδας” το Η ΠΟΛΗ ΖΕΙ επεφύλαξε στην όμορφη ηθοποιό μια μικρή ανάκριση, σε γιορτινό τέμπο.
Τι αγαπάς περισσότερο σε αυτή την πόλη;
Εκείνους που προσπαθούν να κάνουν τέχνη σε μικρά θέατρα, τους μουσικούς του δρόμου, τα αυτοσχέδια σπιτάκια που έχουν φτιάξει κάποιοι για τα αδέσποτα, κάθε νέο άνθρωπο που περνάει μέσα από τα στενά της πόλης με μία τσάντα όνειρα… Γενικά, δε δένομαι με μέρη. Την πόλη δεν την κάνουν ευτυχώς τα τσιμέντα της, αν και σίγουρα η Αθήνα θα μπορούσε να είναι μία πολύ ωραία ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Έχοντας δουλέψει ως ηθοποιός σε πολλές πόλεις του εξωτερικού, όπως το Βερολίνο, το Παρίσι, το Μόναχο, το Λονδίνο, το Δουβλίνο, κ.α. θλίβομαι που η Αθήνα δεν έχει την εικόνα και κυρίως την ποιότητα ζωής που θα έπρεπε.
Τι σε τράβηξε εξ αρχής στην υποκριτική;
Πάντα έλεγα θα γίνω ηθοποιός και συγγραφέας. Τελικά, έγινα ηθοποιός και σεναριογράφος. Στην αρχή ήταν απλά μία κλίση. Έβλεπα ταινίες, θέατρο, χορό και έκλαιγα. Με συγκινούσε πάντα η τέχνη. Ε, όταν έπαψε να με συγκινεί και ο κόσμος γύρω μου, όταν κατάλαβα ότι δε μου αρέσει η ζωή όπως την έχει δομήσει ο άνθρωπος ανάλογα με το συμφέρον του και το κέρδος, ο μόνος τρόπος που ένιωθα ότι μπορούσα να υπάρξω ήταν μέσα από την τέχνη του θεάτρου. Το θέατρο για μένα είναι επανάσταση. Είναι το βήμα να φωτίσεις όσα δε φωτίζονται. Να μιλήσεις για όσα άλλοι φοβούνται. Ο τρόπος να κάνεις μικρές μικρές ρωγμές, που όπως έλεγε ο Κάφκα θα γκρεμίσουν σιγά-σιγά συθέμελα την όμορφη σωφρονιστική τους αποικία.
Ποια παράσταση άλλαξε την ζωή σου; Είτε που είδες, είτε που έπαιξες σε αυτήν;
Η παράσταση που κάναμε με τον Μάριο Ιορδάνου για τον Νίκο Καζαντζάκη, το “Δε φοβάμαι. Δεν ελπίζω. Είμαι…” Με αυτή την παράσταση, ξεκινήσαμε να ανεβάζουμε θεατρικά μας έργα στο εξωτερικό και να συνδυάζουμε την τέχνη που αγαπάμε με τα ταξίδια, που είναι πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μας.
Τι βλέπουμε ακριβώς στο Στρίψιμο της Βίδας Reloaded; Βάλε μας “πίσω” από το κείμενο.
Με αφορμή το αριστούργημα του Henry James, δημιουργήσαμε ένα νέο κείμενο με τον Μάριο Ιορδάνου, πυρήνας του οποίου είναι ο φαύλος κύκλος της βίας που ξεκινάει από τον άνθρωπο. Η παράσταση αυτή είναι μία κραυγή για να σπάσει αυτός ο κύκλος. Πρόκειται για ένα τολμηρό κείμενο που δε φοβάται να αναμετρηθεί με το σήμερα και μία σκηνοθεσία από τον Μάριο Ιορδάνου η οποία ξεπερνάει τους θεατρικούς όρους και δημιουργεί ένα διαφορετικό, μοναδικό, ψυχολογικού τρόμου έργο, που δεν μπορεί να σε αφήσει ανεπηρέαστο. Δεν είναι φόβος επί τούτου. Δε μας ενδιαφέρει αυτό. Δε μας ενδιαφέρει τίποτα δήθεν. Ο θεατής τρομάζει με την ίδια την ανθρώπινη φύση, με το πώς ένα αθώο πλάσμα μπορεί να γίνει από θύμα θύτης και πώς η απάθεια μπροστά στο έγκλημα μας κάνει συνένοχους.
Τι σημαντικό σου έχει διδάξει το θέατρο όλα αυτά τα χρόνια;
Το θέατρο είναι απλά ένα κομμάτι της εσωτερικής μου διαδρομής. Εξελίσσομαι παράλληλα με τη θεατρική μου πορεία και γι’ αυτό κάθε παράστασή μου είναι η απόλυτη έκφραση των όσων θέλω να πω τη δεδομένη στιγμή. Αυτός είναι και ο λόγος που θέλω να κάνω τα δικά μου πράγματα με τον δικό μου τρόπο. Δε με αφορά μία ακόμα παράσταση. Δε με αφορά απλά να παίζω κάπου για να υπάρχω. Υπάρχω και χωρίς το θέατρο και αυτό χωρίς εμένα. Το επιλέγω όταν έχω πράγματι κάτι να πω και μόνο.
Για ποιο πράγμα που άλλος στη θέση σου μπορεί να μετάνιωνε, εσύ δεν μετανιώνεις ποτέ;
Δε μετανιώνω για τίποτα. Γενικά, αποφεύγω να νιώθω πράγματα που είναι άχρηστα. Το να μετανιώνεις για κάτι που έγινε είναι άχρηστο. Δε σε βοηθάει πουθενά. Μου αρέσει να επεξεργάζομαι γεγονότα, να ψάχνω τον εαυτό μου, να δίνω ό,τι καλύτερο μπορώ όταν έχω τον έλεγχο και να το αποδέχομαι όταν δεν τον έχω. Αυτό το τελευταίο κομμάτι είναι και το πιο δύσκολο.
Ποια περίοδο της ζωής σου θυμάσαι ως αδιανόητα ζόρικη; Και ποια γεμάτη δώρα;
Ζόρικη είναι η ζωή πάντα. Η πιο ζόρικη στιγμή είναι ίσως όταν το κατάλαβα. Όταν βγήκα από το συννεφάκι ότι η ζωή είναι ωραία και όλοι οι άνθρωποι καλοί. Παιδί ήμουν αθεράπευτα ρομαντική. Είχα ακόμα πίστη στον κόσμο γιατί δεν είχα τα σωστά δεδομένα. Τώρα ξέρω. Η ζωή έχει θάνατο, αρρώστια, αδικία, βία. Δε μου αρέσει αυτός ο κόσμος. Είναι αυτά τα δώρα όμως που λες που με κάνουν να νιώθω τυχερή. Και τα δώρα μου είναι ο Μάριος, τα πλάσματά μου και η δημιουργία. Άλλωστε, αν επέλεγα πάλι, μία διαδρομή αφύπνισης θα επέλεγα. Δε μου αρέσει το χαζοχαρούμενο, το εκτός πραγματικότητας. Θέλω όταν γελάω να το εννοώ και όταν κλαίω το ίδιο. Και να μπορώ να συναισθάνομαι, να κατανοώ, να σκέφτομαι.
Τι πιστεύεις για την Ομορφιά, για τον Θεό και για την Αγάπη; Μήπως είναι ένα όλα αυτά;
Πιστεύω μόνο στην προσωπική μου ευθύνη, στη σπουδαιότητα της επιλογής, στην απόλυτη ισότητα όλων των ειδών και στην ελευθερία του καθένα να πιστεύει όπου θέλει, να είναι όπως θέλει και να ζει όπως θέλει.
Τι βιβλίο ξεκουράζεται στο κομοδίνο σου αυτή την περίοδο; Και ποια ταινία σε περιμένει να την δεις σε κάποια πλατφόρμα ή στο σινεμά;
Αυτή την περίοδο έχω ξαναπιάσει τον αγαπημένο μου Ντύρενματ. Μου αρέσει κατά καιρούς να μελετάω από την αρχή συγγραφείς με νέα ματιά. Όσο για ταινίες, έχει καιρό να με συγκινήσει κάποια είναι η αλήθεια. Αυτή την περίοδο παρακολουθώ κυρίως κάποιες τηλεοπτικές σειρές, με ιδιαίτερη αδυναμία στα σκανδιναβικά θρίλερ και τις βρετανικές ή γερμανικές παραγωγές.
Ποια θεωρείς την μεγαλύτερη επιτυχία σου μέχρι σήμερα;
Το ότι μπορώ να ζω το όνειρό μου με τους δικούς μου όρους, χωρίς να έχω χάσει κανένα κομμάτι του εαυτού μου στη διαδρομή. Δε διαπραγματεύομαι την ψυχική μου ισορροπία για κανέναν και για τίποτα και δε με αγγίζουν όροι όπως επιτυχία ή αποτυχία. Ό,τι κάνω ή δεν κάνω είναι όλα κομμάτι της διαδρομής μου και αυτή τη διαδρομή έχω καταφέρει να την απολαμβάνω.
Info: Το Στρίψιμο της Βίδας
Σάββατο 18:00 και Κυριακή στις 21:00, Θέατρο Vault Theatre Plus, Μελενίκου 26, Αθήνα, eισιτήρια: 10 ευρώ (προπώληση), 15 ευρώ (ταμείο). Προπώληση: www.more.com και στο ταμείο του θεάτρου. Πληροφορίες – κρατήσεις: 213 0356472.
Συντελεστές
Κείμενο: Σοφία Καζαντζιάν – Μάριος Ιορδάνου. Σκηνοθεσία – Σχεδιασμός φωτισμού – Μουσική επιμέλεια: Μάριος Ιορδάνου. Σκηνογραφία – Ενδυματολογία: Βαλεντίνο Βαλάσης. Κινησιολογία – Χορογραφίες: Σοφία Καζαντζιάν. Επιμέλεια ήχου: Χριστόφορος Τσακιρόπουλος. Φωτογραφίες: Μαρία Γαλάτη – Κατερίνα Σβορώνου. Σχεδιασμός αφίσας: inkhouse. Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου. Παίζουν: Σοφία Καζαντζιάν, Μάριος Ιορδάνου, Βαλεντίνο Βαλάσης, Γεωργία Δήμου.
