Έντυπο που διαβάζεται

Site που δεν βομβαρδίζει

1. ΙΓΚΟΡ

Ζω σε ένα νησί που κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Θα είχε χαθεί το 1816 στην έκρηξη του ηφαιστείου Ταμπόρα, αλλά σώθηκε. Μικρό όσο μια πινέζα στον χάρτη και αδιάφορο μέσα στην τροπική του βλάστηση και το κακό του κλίμα. Βρέχει συνέχεια και δεν αλλάζουν οι εποχές, ενώ οι κάθετες κι απότομες πλαγιές του, αν το δεις από ψηλά μέσα από τα σύννεφα, θυμίζουν προϊστορικά νησιά στον ουρανό. Και μολονότι δεν είναι ό,τι πιο καθησυχαστικό να ζεις εδώ, εγώ έχω βολευτεί τα τελευταία χρόνια σε αυτό το μέρος γιατί στο τέλος κάθε εβδομάδας μάς επιτρέπεται να κυκλοφορούμε για ψώνια και συναθροίσεις. Αλλού αυτά ανήκουν πια στην σφαίρα της φαντασίας. Με λένε Ιγκόρ και κατάγομαι από την Ευρώπη. Αλλά η Ασία έγινε η δεύτερη ευκαιρία μου στις μεγάλες μετακινήσεις των μεσογειακών χωρών μετά την Έκρηξη. Χάθηκαν τότε πολλοί δικοί μου άνθρωποι κι έχασα και το σπίτι μου. Όταν έφτασα εδώ, ζούσα σε μια καλύβα. Είμαι 50 χρονών κι εργάζομαι ως ερευνητής για τις Πυροκλαστικές Ροές σε εκρήξεις ηφαιστείων, δηλαδή τις στήλες υπέρθερμων αερίων και στάχτης. Η Εταιρεία μού έχει παραχωρήσει μέσα στο δάσος σε απόσταση 500 μέτρων από το επόμενο κατοικήσιμο σημείο ένα καλαίσθητο κατάλυμα που κλείνει αεροστεγώς σε περίπτωση σεισμού, έκρηξης, πυρκαγιάς ή πλημμύρας. Με τον έξω κόσμο επικοινωνώ σχεδόν αποκλειστικά μέσα από τους αυτόματους διακρατικούς μηχανισμούς. Αλλά τα πρωινά του Σαββάτου, όσο κι αν η νύχτα επιμένει σε αυτά τα μέρη, όλοι οι κάτοικοι του νησιού ξεχυνόμαστε στην τοπική αγορά για προμήθειες και συναντάμε ο ένας τον άλλον.

Welcome Back!

Login to your account below

Retrieve your password

Please enter your username or email address to reset your password.

Add New Playlist