Με ένα κλικ του ονόματος της συγκεκριμένης τραγουδίστριας στην μηχανή αναζήτησης, έρχεται κανείς αντιμέτωπος με ένα πραγματικά βαρύ βιογραφικό, διάσπαρτο από επιτυχημένες συνεργασίες και δημιουργικές στιγμές. Και όμως, η Αφεντούλα Ραζέλη δεν βιοπορίζεται αποκλειστικά από το τραγούδι. Χάρη σε αυτό βέβαια, η ψυχή της ανθίζει και εξηγεί τους λόγους στο Η Πόλη Ζει. Στο κλίμα των ημερών, καλεί τους καλλιτέχνες να σταθούν ενωμένοι και αλληλέγγυοι απέναντι στα δύσκολα που βιώνουν αυτή την περίοδο.
- Μεγάλωσα με την φωνή της Βίκυς Μοσχολιού και του Γρηγόρη Μπιθικώτση κυρίως, και με αυτό που αποκαλούμε καλό λαϊκό τραγούδι. Στην Καρδίτσα,όπου σπούδαζα, άρχισα να τραγουδάω με τις παρέες ρεμπέτικα,θυμάμαι ότι πρωτοάκουσα τη φωνή της Μαρίκας Νίνου και έπαθα σχεδόν σοκ. Μου άνοιξε παράθυρο στον κόσμο. Είχαμε στέκι το “καφωδείο” του Διονύση Τσακνή, που ζούσε τότε στην Καρδίτσα. Η Καρδίτσα ήταν μια πόλη που είχε μεγάλη πολιτιστική κίνηση. Κινηματογραφικές λέσχες, λέσχη τζαζ, ρεμπέτικα και ο χώρος του Διονύση και της παρέας του, διανοούμενοι αριστεροί. Με καθόρισαν όλα αυτά,τα οποία ρουφούσα. Έτσι κάναμε και την πρώτη μας συναυλία με τους Αχαρνείς του Σαββόπουλου και έτσι θυμήθηκα κι εγώ την αγάπη μου για το τραγούδι, την οποία είχα από τότε που γεννήθηκα, εκπληρώνοντας και ένα όνειρο μου έτσι…
- Οπότε, όλο αυτό συνεχίστηκε στην Θεσσαλονίκη, στα ρεμπετάδικα της πόλης, ενώ συγχρόνως, δούλευα σε ιδιωτικό σχολείο ως νηπιαγωγός. Έζησα στη Σάμο τρία υπέροχα ξέγνοιαστα χρόνια όπου διορίστηκα και βρέθηκα για μεταπτυχιακό στην Αθήνα, η οποία δεν ήταν στα σχέδια μου, καθόλου.
- Εκεί, συνέχισα να τραγουδώ, ήρθε τελείως φυσικά αυτό,στα ρεμπετάδικα της εποχής, το “Ταξίμι” στα Εξάρχεια με τον Μπίνη, τον Γκολέ, τον Κώστα Παπαδόπουλο,τον Μανώλη Πάππο και άλλους…
- Οι μεταπτυχιακές σπουδές μου ήταν στην παιδοψυχολογία. Για δύο χρόνια που διήρκησαν, είχα άδεια από το νηπιαγωγείο όπου ήδη εργαζόμουν. Μετά τις σπουδές, ξαναγύρισα στο σχολείο, εν τω μεταξύ είχαν προκύψει πολύ καλές συνεργασίες και άρχισα να σκέφτομαι να παραιτηθώ από το Δημόσιο και να αφιερωθώ μόνο στο τραγούδι που ήταν και η μεγάλη μου αγάπη. Αν και το σχολείο, τα παιδιά δηλαδή, ήταν επίσης αγάπη, τελικώς παραιτήθηκα για να ασχοληθώ με το τραγούδι μόνο. Δεν δέχτηκα ακριβώς κριτική,απλώς ενόσω το κουβέντιαζα με φίλους,άλλοι έλεγαν μην το κάνεις, άλλοι κάντο. Οι συγγενείς και οι γονείς δεν το ήξεραν. Το ανακοίνωσα ένα χρόνο μετά και αφού το έκανα. Η απόφαση ήταν δική μου,δεν ήθελα να με επηρεάσει κανείς.
- Παραιτήθηκα, έκανα δέκα χρόνια τραγούδι, αλλά άλλαξαν πολλά στη νύχτα, εν τω μεταξύ είχα ένα παιδί, ήμουν διαζευγμένη και μετά από πολλή σκέψη, έκανα τα χαρτιά μου και ξαναδιορίστηκα. Ήθελα να έχω ένα σταθερό σημείο αναφοράς. Έτσι, βρήκα τη χρυσή ισορροπία και από τότε τα συνδυάζω, έκανα το τραγούδι επιλογή πολυτελείας, μιας και δεν ζω από αυτό και δεν επήλθε και φθορά…
- Ζω συναισθηματικά,ψυχολογικά, ενεργειακά από το τραγούδι και με κάποιες απολαβές, εννοείται, αλλά κυρίως ζω από τον μισθό μου. Δεν τα παράτησα ποτέ,ούτε για μια στιγμή δεν το σκέφτηκα αυτό, είμαι πάντα ενεργή, θεωρώ τον εαυτό μου τραγουδίστρια πρωτίστως, περνώ δύο φορές το χρόνο, κάθε καλοκαίρι και φθινόπωρο, την αγωνία του πού θα βρω χώρο για να μπορώ να τραγουδάω, δηλαδή έχω και τα βάσανα του ελεύθερου επαγγελματία. Αυτό, ομολογώ, με έχει κουράσει, αλλά δεν το βάζω κάτω.
- Τις φωνητικές μου σπουδές τις έκανα στο Εθνικό ωδείο με την καταπληκτική δασκάλα και άνθρωπο κυρία Άννα Διαμαντοπούλου. Ήθελα να κατέχω το εργαλείο της φωνής μου,με βοήθησε να ξετυλίξω τη γκάμα της φωνής μου και σε άλλα είδη,σ αυτό που αποκαλούμε “έντεχνο”, κυρίως για να συννενοούμαστε. Η φωνητική με βοήθησε να τραγουδώ χωρίς να κουράζομαι, μου έδωσε τεχνική. Ακόμα κάνω φωνητική -διέκοψα για κάποια χρόνια- γιατί έτσι γυμνάζω τις φωνητικές μου χορδές. Όπως και το σώμα μας χρειάζεται την γυμναστική του, έτσι και η φωνή.
- Ο συνδυασμός ταλέντου, αισθήματος και τεχνικής είναι ιδανικός. Υπάρχουν και σήμερα καλοί δάσκαλοι, εγώ ας πούμε ήμουν τυχερή στο θέμα αυτό. Πρέπει να υπάρχει χημεία καλή με τον δάσκαλο, να σου ταιριάζει. Θέλω να πω όμως ότι αν δεν υπάρχει το χάρισμα,το αίσθημα,το ταλέντο,η αγάπη γι’ αυτό που κάνεις, η τεχνική και ο καλός δάσκαλος δεν θα κάνει πολλά πράγματα. Αν δε, υπάρχει και μία αναγνωρίσιμη χροιά, τότε υπάρχουν εχέγγυα για να κάνει κανείς κάτι και να ξεχωρίσει.
- Στον Βαγγέλη Κορακάκη χρωστώ δύο από τα πολύ όμορφα τραγούδια που έχω πει. “Το ποτηράκι της καρδιάς” και την “Μαγεμένη αγκαλιά”. Είναι ένας αυθεντικός συνθέτης και πολύ ευαίσθητος άνθρωπος και για μένα ήταν πολύ σημαντικό που στο ξεκίνημα μου με σύστησε ο Βαγγέλης στον κόσμο. Όλα ξεκίνησαν από την συνεργασία μας στο πάλκο, από μία παρέα,με την οποία είχα την ευλογία να ζήσω πολύ όμορφες και δυνατές στιγμές. Δημιουργήθηκαν φιλίες που κρατάνε μέχρι και σήμερα.
- Δεν έχω μάνατζερ για να κλείνω δουλειές, αν και δεν υποτιμώ, καθόλου, τη δουλειά που κάνει ένας μάνατζερ, ειδικά ως προς την διαχείριση των οικονομικών. Συνήθως, μέσα από φιλικές μας σχέσεις με καλλιτέχνες που επίσης δεν έχουν μάνατζερ γίνονται οι συνεργασίες μας. Έχω πει όχι σε δουλειές γιατί δεν μου άρεσε η ομάδα των ανθρώπων. Είναι σημαντικά στοιχεία για μένα η χημεία και η καλή παρέα..
- Είμαι τραγουδίστρια έξω από το σύστημα, γιατί θέλω να διατηρήσω την αυτονομία μου και την ελευθερία επιλογών, πράγμα το οποίο “πληρώνω” ως προς την ευρεία αναγνωρισιμότητα και προώθηση της δουλειά και του ονόματός μου. Αν τα βάλω σε ζυγαριά, προτιμώ την ελευθερία. Αδικημένη δεν αισθάνομαι σε καμία περίπτωση, δεν έκανα παραχωρήσεις τις οποίες ένιωθα ότι δεν θα άντεχα.
- Δεν έχω βιώσει ανταγωνισμό, δεν είναι στη φύση μου, μου αρέσει η συλλογική εργασία, χαίρομαι πολύ και επιδιώκω να έχω δίπλα μου ταλαντούχους συνεργάτες, τους δίνω χώρο να εκφραστούν, χαίρομαι να έχω συνεργασίες ισότιμες… Δεν φοβάμαι, ο καθένας, αυτό που είναι, στην σκηνή απάνω το δείχνει, είμαστε τελείως γυμνοί όταν τραγουδάμε. Δεν μπορούμε να κρύψουμε τίποτα! Το κοινό μου έχει νοημοσύνη και πολιτισμό και καταλαβαίνει και τις πιο λεπτές αποχρώσεις της αλήθειας μου. Νιώθω ευγνώμων γι’αυτό. Γενικά νιώθω ευγνωμοσύνη για ό,τι μου έχει δοθεί, αισθάνομαι ευλογημένη. Έτσι ξεπερνώ και τα κάθε είδους εμπόδια, με τέτοια φιλοσοφία ζωής.
- Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι και εταιρείες που δίνουν μάχη για το καλό ελληνικό τραγούδι: Μετρονόμος, Όγδοο, Καθρέφτης. Επειδή γνωρίζω και προσωπικά τους ανθρώπους που είναι στις εταιρείες αυτές, ξέρω και τον αγώνα που δίνουν για να προωθούν την καλή μουσική. Μόνο μπράβο και ευχαριστώ μπορώ να πω στον Θανάση Συλιβό του Μετρονόμου,στον Μωυσή Ασέρ του Καθρέφτη,στον Κώστα Μπαλαχούτη του Όγδοου. Εκεί που οι μεγάλες εταιρείες την “κάνανε”, γιατί δεν υπήρχε το τεράστιο κέρδος που βγάζανε, οι άνθρωποι αυτοί έμειναν και με αγωνία και τιμιότητα κρατούν ανοιχτή την πόρτα των εταιρειών τους… Στον Μετρονόμο θα εκδώσω δύο καινούργια μου τραγούδια σε στίχους του φίλου μου Δημήτρη Λέντζου και μουσική του Νεοκλή Νεοφυτίδη. Αισθάνομαι πολύ ευτυχής γι’ αυτό.
- Εκτός από την ονειρεμένη ζωή που έζησα και ζω με την μουσική, αυτά που μετράν για μένα είναι σταθερές αξίες. Η κόρη μου και ο τρόπος που την μεγάλωσα, η οικογένειά μου,οι φίλοι μου, τα ταξίδια. Επιπλέον, η ενασχόλησή μου με τα παιδιά στο σχολείο. Μεγάλη και ευλογημένη εμπειρία. Εκεί έχω δώσει, αλλά και έχω πάρει πολλή αγάπη από αγνές ψυχές, ανιδιοτελώς. Επίσης, αυτό που μετράει πολύ για μένα,είναι ο ελεύθερος χρόνος που διαθέτει κάποιος για τον εαυτό του.
- Είναι και θα είναι ένα πολύ δύσκολο διάστημα για συναδέλφους μουσικούς και τραγουδίστριες-τραγουδιστές. Πρέπει να είμαστε όλοι δίπλα τους στον αγώνα για την διεκδίκηση του επιδόματος τουλάχιστον, από ένα κράτος που δεν ενδιαφέρεται για τον πολιτισμό και τους ανθρώπους που τον εκπροσωπούν. Το κράτος τους αγνοεί επιδεικτικά. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ξέρουν πότε θα ξαναδουλέψουν. Τουλάχιστον, να γίνει η άρση των μέτρων για όλες τις περιπτώσεις δίκαια. Συναυλίες θα μπορούσαν να γίνουν σε ανοιχτούς χώρους και με μέτρα προφύλαξης. Θα πληγεί πολύς κόσμος οικονομικά,όλους μας αφορά αυτό και πρέπει να μας βρει ενωμένους και αλληλέγγυους.
- Το τελευταίο που θα ήθελα να πω είναι ότι εκπαιδευόμαστε στο να έχουμε εμπιστοσύνη στο άγνωστο και στο χάος που τώρα δημιουργούνται. Πολύ σύντομα θα γεννηθούν μέσα από αυτό καινούργιοι τρόποι έκφρασης και ζωής. Ας έχουμε τα μάτια και τον νου μας ανοιχτά στο Φως.
