Το θεατρικό έργο του Κώστα Λεϊμονή «Εκτός Ύλης: ο μονόλογος ενός καθ’ ομολογία παραλόγου» έγινε χάρη στη σκηνοθεσία της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη και στην υποκριτική του Γεράσιμου Σκιαδαρέση μια παράσταση που άρχισε να συζητείται από την πρεμιέρα της κιόλας, πριν από δύο χρόνια έκανε πρεμιέρα πριν δύο χρόνια στο θέατρο Αλκμήνη. Έκτοτε, έχει ταξιδέψει στη Θεσσαλονίκη, στη Σύρο, την Πάτρα, την Καλαμάτα, τα Χανιά, αλλά και τις Βρυξέλλες.

Σημαντική στιγμή για την ομάδα του «Εκτός Ύλης» ήταν όταν η παράσταση παρουσιάστηκε φέτος τον Μάρτη μέσα στην ελληνική Βουλή, στην αίθουσα Γερουσίας, με αφορμή τον εορτασμό της παγκόσμιας ημέρας θεάτρου.

Το έργο, άλλωστε, διαδραματίζεται στο ελληνικό κοινοβούλιο, όπου ένας υπουργός -ενώπιον συναδέλφων του- λίγο πριν αποχωρήσει οριστικά από το αξίωμά του, εκφράζει μια ειλικρινή συγγνώμη προς όλους, αλλά κυρίως προς τον ελληνικό λαό που πάντα είναι πρόθυμος να εναποθέσει τις ελπίδες της σωτηρίας του σε τρίτους. Παραδέχεται λάθη, παρατυπίες, υποσχέσεις που κατέληξαν σε ηχηρά ψεύδη και ομολογεί, ενώπιον όλων, πως η υποδούλωσή του στις δυνάμεις της εξουσίας και του χρήματος, επηρέασαν αρνητικά την κοινωνία στην οποία ζει, αλλά και την ίδια του τη ζωή, κάνοντάς τον να χάσει ό, τι πιο πολύτιμο για κάθε άνθρωπο, τον εαυτό του.

Το κείμενο του Λεϊμονή είναι βραβευμένο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών και η παράσταση που, εδώ και λίγες εβδομάδες, παίζεται στο Θέατρο Ιλίσια, συνεχίζει να απασχολεί, να κουβεντιάζεται, να προβληματίζει. Λόγος άμεσος, απλός, βαθύς, συγκινησιακός σε πολλά σημεία, ρεαλιστικός και καθαρός.

Το παίξιμο του Σκιαδααρέση αποκαλύπτει και στο πιο άμαθο μάτι τα χρόνια του, την πορεία του στο θέατρο, την εμπειρία του που δεν σκοτίζεται, όμως, από τον εαυτό της, αλλά που μοιάζει να παραχωρεί έδαφος στον ενθουσιασμό και την ευλάβεια που απαιτεί ένας ρόλος σαν κι αυτόν: ο ρόλος ενός πολιτικού.

Αρκετά mainstream παράσταση, σύγχρονη και σχετικά εύπεπτη. Λόγια που προφέρονται δύσκολα ενοχλούν κάποιον, όποιας πολιτικής πεποίθησης και να είναι. Γενικού τύπου αλήθειες, κοινωνικό ξεβράκωμα και μια απλοϊκή, αλλά απαραίτητα ανάλυση του πώς οδηγηθήκαμε ως χώρα στην κρίση. Ο συγγραφέας θα μπορούσε να έχει τολμήσει να μπήξει πιο βαθιά ακόμη το μαχαίρι στο κόκαλο-σε μερικά σημεία, είναι εμφανής ο «φόβος» του να μιλήσει πιο ξάστερα. Οι αναφορές, δε, σε Χατζιδάκι, Ελύτη και Πλάτωνα, κατά την άποψή μου, θα μπορούσαν να λείπουν. Ελλάδα, άλλωστε, είναι και πολλά άλλα πράγματα, και πολλοί άλλοι άνθρωποι.

Όμως, κάθε νέος και λιγότερο νέος Έλληνας ή κάτοικος της Ελλάδας, αξίζει να δει το έργο αυτό. Να πάει απόψε στο εντυπωσιακό θέατρο Ιλίσια, δίπλα στο μετρό Μέγαρο Μουσικής. Να λάβει ακόμα μια υπενθύμιση πραγμάτων που ήδη ξέρει, να ακούσει για μια φορά στη ζωή του έναν πολιτικό να λέει την αλήθεια.

Έχει, όλο αυτό, μεγάλο, πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.

Συντελεστές:
Κείμενο: Κώστας Λεϊμονής
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Σκηνικά-Κοστούμια: Πολυτίμη Μαχαίρα
Πρωτότυπη Μουσική: Γιώργος Περού
Σχεδιασμός Φωτισμών: Μανώλης Μπράτσης
Video/Φωτογραφία: Αλεξάνδρα Μασμανίδη
Σκίτσο: Ιουλία Μακρή (www.behance.net/iouliaMak)
Γραφιστική Επιμέλεια: Γιάννης Στιβανάκης
Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού
Παραγωγή: A PRIORI www.a-priori.gr
Με τον Γεράσιμο Σκιδαρέση.
Συμμετέχουν οι ηθοποιοί: Μαγδαληνή Παλιούρα, Κωνσταντίνος Μουταφτσής, Τάσος Κονταράτος
Διάρκεια παράστασης: 70’ (χωρίς διάλειμμα)

Θέατρο Ιλίσια, Παπαδιαμαντοπούλου 4