Σύμφωνα με το σχέδιο αυτό, τα παραδοσιακά αφηγηματικά στοιχεία συνδυάζονται με τον καθαρό επιστημονικό λόγο σε μια δημιουργική συνύπαρξη που εμπλουτίζει τη λογοτεχνική δομή χωρίς να κουράζει τα πνευματικά της θεμέλια.

Η περιπέτεια της επιστημονικής σκέψης συναντά μέσα στις σελίδες των δύο βιβλίων του Φώτη Βλαστού την ανθρώπινη περιπέτεια, τους μαιάνδρους της υποκειμενικότητας και της έκθεσης του ατόμου στις επιδράσεις του κόσμου του και της ψυχής του. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η καχυποψία με την οποία η λογοτεχνία παραδοσιακά ατένιζε την λογική διάρθρωση των επιστημονικών υποθέσεων είναι πλέον αδικαιολόγητη. Η επιστημολογία έχει από καιρό καταδείξει ότι και ο τεχνολογικός κόσμος αναζητά την αφήγηση για να αποκτήσει υπόσταση και ισχύ. Οι ίδιοι οι επιστήμονες αποτελούν αληθινούς «ήρωες» της εποχής μας, καθώς γράφουν με τις θεωρίες και τις εφευρέσεις τους το βιβλίο των μοντέρνων καιρών.

Ενώ στην «Ανατομία του Κύματος» το επίκεντρο της αφήγησης κατείχε η βιολογική σκέψη, στην «Αίτνα», τα σκήπτρα παίρνουν οι επιστήμες της γης. Η προσπάθεια περιγραφής των υπόγειων του κόσμου διασταυρώνεται με την ανέλιξη της νοηματοδότησης του κόσμου από τον άνθρωπο που βαδίζει στην επιφάνειά του: πώς το φυσικό γίνεται υπερφυσικό  και πώς αυτό, με τη σειρά του, γίνεται μεταφυσικό; Πώς η επιστήμη αλώνει στις μέρες μας την περιοχή του νοήματος που χθες κατείχε η μεταφυσική;

Στις σελίδες της «Αίτνας» ανεβαίνουμε μαζί με μια επιστημονική ομάδα εκτίμησης του γεωκινδύνου τις πλαγιές του βουνού της φωτιάς. Ραβδοσκοπούμε τον ιστορικό χρόνο καθώς αυτός βρυχάται και αναδύεται εκρηκτικά μέσα στον παρόντα ανθρώπινο βίο απειλώντας να αλλάξει το μέλλον του. Τι είναι τελικά ένα μεγάλο ηφαίστειο; Μήπως, η αποκαλυπτική συνάντηση του οργανικού με το ανόργανο;