«Ευτυχώς που τελείωσε νωρίς!!!», ανακράξαμε αυθόρμητα με το που υποκλίθηκαν οι τρεις δρώντες επί της διευρυμένης σκηνής (η μία …βωβή αλλά απολαυστική). Όχι, δεν ήταν απαράδεκτο το θέαμα, αν αυτό εννοείτε! Σε καμία περίπτωση. Ήταν πολιτικό, κοινωνικό, καυστικά κριτικό κι επικριτικό των αποξενωμένων καταναλωτικών καιρών μας, ένας καταπέλτης, κόλαφος κατά του αποτυχημένου Δυτικού Πολιτισμού μας που καταπιέζει τον άνθρωπο και τον μετατρέπει σε πεδίο εκδήλωσης πρωτοφανών ψυχώσεων και νευρώσεων.
Σα να βλέπεις μέσα από ένα διευρυμένο τηλεσκόπιο τον εσωτερικό κόσμο των σύγχρονων κατατρομαγμένων κι αγχωμένων ανθρώπων που αδυνατούν να υπάρξουν ισορροπημένοι σε μια αστική ζωή ολοένα επιταχυνόμενη και μηχανοποιημένη.
Απολαυστικά σκετς, σαν φέτες ζωής από τον παλιό καλό νατουραλισμό, σαν κομμάτια από ρεαλιστικές ταινίες με όλη την ωμότητα που αυτές συνεπάγονται. Η εξωτερίκευση του εσωτερικού τοπίου όταν γίνεται με εμετικώς εκρηκτική διάθεση μπορεί να γίνει και καλαίσθητη όταν ενυπάρχει και τεχνική και ταλέντο και πρόθεση ψυχαγωγίας του ταλαίπωρου θεατή. Κι ευτυχώς που σ’ αυτή την παράσταση προϋπήρχαν και τα τρία αυτά συστατικά στοιχεία, ικανή κι αναγκαία συνθήκη για να επιτευχθεί η θεατρική επικοινωνία. Οι θεατές αντιδρούσαν, γελούσαν, σχολίαζαν, απολάμβαναν δηλαδή κι απογείωναν το θέαμα στον οικογενειακό «Κάτω Χώρο» του πάντα απογειωτικού «Θεάτρου Νέου Κόσμου».
Το timing, αυτή η αίσθηση τού «όσο-όσο»που σπανίζει στις μέρες μας έδωσαν στο όλον εγχείρημα έναν χαρακτήρα καθαρά διασκεδαστικό, αν όχι και ψυχαγωγικό (όχι, δεν είναι συνώνυμα αυτά τα δύο!).
Αυτά για την ώρα. Ανυπομονώ να δω από αυτά τα παιδιά κι άλλα αυτοσχέδια θεάματα, περισσότερο εγχώρια, συνεργατικά και με μεγαλύτερη συμμετοχή του κοινού. Δύσκολα πράγματα; Εμ, ιδού η Ρόδος, ιδού το …οίδημα!!!
Αστειεύομαι ηλεκτρονικώς. Μια αξιοσημείωτη παράσταση από τις πλέον ευπρόσδεκτες στους κρίσιμους και σκοτεινούς καιρούς που ζούμε. Το θέατρο προχωρεί, οι άνθρωποι εξελίσσονται, μεταβολίζουν τις προκλήσεις και δημιουργούν τον πολιτισμό του μέλλοντος, με θετικό πρόσημο στην Ελευθερία, πρωτίστως στην ελευθερία της έκφρασης που βοηθά στην αλληλοκατανόηση, στην ανοχή, στην αποδοχή του διαφορετικού, στην ενσωμάτωση κι αξιοποίησή του για δημιουργικούς λόγους.
Μην χάσετε αυτή την παράσταση. Θα την απολαύσετε οπωσδήποτε, για πολλούς λόγους. Ένας από αυτούς είναι η …συντομία της. Μπορείτε να πάτε σινεμά μετά, να δείτε καμιά ταινία με δράση!!! Αστειεύομαι και πάλι. Ας με συγχωρέσουν τα συμπαθητικά παιδιά που έδωσαν ρέστα και μας εξέπληξαν απαξάπαντες. Είναι ηρωϊκοί, καλλιτέχνες με όλο το νόημα που μπορεί να χωρέσει αυτή η φθαρμένη λέξη.
Φιλικά, με σεβασμό και με εκτίμηση στο πρόσωπό τους και στο έργο τους,
Κωνσταντίνος Μπούρας
Info:
http://nkt.gr/play/253/gelwntas-agria/?gclid=EAIaIQobChMIyN_JzYav4gIVCYfVCh0ACAHPEAAYASAAEgKvy_D_BwE
