Γειτονιά, οι άνθρωποί της.

Ζω σε ένα νησί, στην μεγαλύτερη Κοινότητα της Αθήνας (πληθυσιασμικά-130.582-σύμφωνα με την απογραφή της ΕΛΣΤΑΤ 2011-6^η Δημοτική Κοινότητα).

Η πρώτη καλημέρα, ξεκινάει από τους ανθρώπους της γειτονιάς μου. Είναι ο κ. Ζήσης ο υδραυλικός που ανοίγει το μαγαζί του, είναι ο κ. Νίκος που έχει το ψιλικαντζίδικο είναι ο κ. Γιάννης που έχει το κουρείο και η κ. Εριέττα που έχει το περίπτερο.

Στις δύσκολες μέρες του υποχρεωτικού εγκλεισμού μας Μάρτιος 2020, είναι το τηλεφώνημα της γειτόνισσας Λουκίας «Πως είστε όλα καλά? Θα πάω Σούπερ Μάρκετ, μήπως θέλετε να σας φέρω κάτι να μην βγείτε? Η κ. Γεωργία (άλλη γειτονίσσα) μήπως θέλει κάτι?».

Την Τρίτη θα πάμε λαϊκή όχι μόνο για εμάς αλλά και για την κ. Καίτη που θέλει ένα κιλό πορτοκάλια και για την κ. Μαρίκα που θέλει ένα κουνουπίδι και μπρόκολο, δεν μπορούνε να πάνε λόγω υγείας.

Γειτονιά είναι οι άνθρωποί της.

Είναι η αγωνία του κ. Γιάννη πως θα ξανανοίξει την επιχείρησή του και αισθάνεται φόβο (αύξηση των κρουσμάτων) και ανησυχία για τα οικονομικά.-Θα έχει δουλεια? Πως θα πάει?

Είναι το ενδιαφέρον της φαρμακοποιού «Τι κάνετε? Όλα καλά? Έχω καιρό να δω την μητέρα σας».

Είναι , όχι μόνο το «επαγγελματικό καθήκον» του ιχθυοπόλη «Μην ανησυχείτε, θα σας φέρουμε εμείς τα ψάρια, μην βγείτε γιατί ο «ιός» θερίζει».

Είναι η βόλτα που κάνεις και μαθαίνεις τα «κακά μαντάτα» -«Χθες χάσαμε τον Δήμο και δεν μπορέσαμε να πάμε στην κηδεία του», «Αρρώστησε η Μαρία και είναι στο Νοσοκομείο». Η καρδιά σου χτυπάει δυνατά γιατί δεν είναι για σένα απλά αριθμοί στα δελτία των 8, είναι οι γείτονές σου.

Είναι το πέρασμα την Κυριακή από την εκκλησία ν’ανάψεις ένα κερί και να προσευχηθείς , να δεις τον πάτερ Εμμανουήλ με τον γαλήνιο λόγο του. Ένας δρόμος από το «Δόξα το Θεό μέχρι το Βοήθεια Παναγιά μου».

Οι άνθρωποι της γειτονιάς είναι η μεγάλη μας οικογένεια. Ανησυχούν αν δεν σε δουν, σε γνωρίζουν αν και φοράς μάσκα και ξέρουν πότε και πως θα είναι δίπλα σου.

Όπως σε κάθε πόλη έτσι και στην γειτονιά μου νέοι κάτοικοι έρχονται ανοίγουν την δική τους επιχείρηση, τα παιδιά τους πάνε σχολείο και γίνονται και αυτοί γείτονές μας. «Καλημέρα σας- πείτε καλημέρα στην Κυρία. Εδώ παραπάνω μένουμε, ο άνδρας μου άνοιξε το μαγαζί με τις επιδιορθώσεις στα ρούχα.Σας περιμένουμε».

Η πανδημία του COVID-19 ανέδειξε μία άλλη πτυχή της γειτονιάς. Ανέδειξε την αλληλεγγύη των νεωτέρων προς τους μεγαλύτερους, των επαγγελματιών προς τους πελάτες-γείτονες και υπήρξε ένα, αν και φαινομενικά αόρατο, χέρι ενδιαφέροντος προς τους ανθρώπους που είχαν περισσότερη ανάγκη για βοήθεια και αυτό έγινε πράξη.

Σταθήκαμε όρθιοι και το ιδιαίτερο είναι ότι ακόμα περισσότερο ενισχύθηκε το ενδιαφέρον για την γειτονιά να γίνει πιό όμορφη, πιό καθαρή, πιό φωτισμένη να αναδειχτούν οι δημόσιοι χώροι . Ενισχύθηκε η ανάγκη για ανάδειξη του δημοσίου χώρου_πλατεία/πεζόδρομος_παιδική χαρά γιατί οι άνθρωποι συνειδητοποίησαν λόγω της πανδημίας ότι ο δημόσιος χώρος δεν είναι κάτι ξένο από αυτούς αλλά είναι προυπόθεση για την ποιότητα ζωής τους.

Η γειτονιά έχει την δική της ιστορία και την γράφουν οι άνθρωποί της , την γράφουμε εμείς!