Είτε είσαι αφεντικό είτε έχεις αφεντικό, το παρακάτω mini «λεξικό» θα σου φανεί μάλλον χρήσιμο. Πολυπόθητος ο τίτλος, αλλά αρκετά δύσκολο να μιλήσουμε για ουσία. Όσο πιο πολλά γίνονται τα «αφεντικά», τόσο μεγαλώνει κι η αμφιβολία μας για το αν τελικά όντως κουβαλάνε κάτι το πραγματικά «αφεντικοειδές» μέσα τους. Υπάρχει δεν υπάρχει λοιπόν και κάτι παραπάνω από τον τίτλο, εμείς διακρίνουμε τις παρακάτω κατηγορίες.
ΤΟ ΦΙΛΑΡΑΚΙ
Είναι εκείνο το αφεντικό που αν είσαι εργαζόμενη θα του πεις με ευκολία «μην με πιέζεις και πολύ σήμερα, είναι οι δύσκολες μέρες του μήνα», ενώ αν είσαι εργαζόμενος ένα match της ομαδάρας θα το δείτε μαζί. Το «φιλαράκι» ενώ θα πρέπει να σου την πει και λίγο που δεν λες να καταλάβεις τι σημαίνει «πιάνεις» δουλειά στις 9, κι όχι αν τύχει να σε βγάλει ο δρόμος σου «πέρνα» κι από το μαγαζί, θα το καταπιεί γι’ ακόμη μία φορά… Γιατί είπαμε είναι το αφεντικό, το αδερφικό. Είναι ο τύπος που θα του πεις με κάθε λεπτομέρεια τα δράματα της ζωής σου και θα σκοτιστεί κι αυτός μαζί σου για να βρείτε μια λύση. Τέλος, το «φιλαράκι» θα κατανοήσει το «ταπί και ψύχραιμος» και θα σου δώσει μια προκαταβολή για να γίνεις και πάλι «ψύχραιμος».
Ο ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΗΣ
Το αγόρι ή το κορίτσι αυτό έχει δόγμα ζωής το «I have a dream» και θα βρει τον τρόπο να το ζήσει επαγγελματικά αυτό το dream. Το πιο πιθανό είναι ότι θα μπει από μικρός στα ζόρια τα εργασιακά και θα δουλέψει με πάθος, φιλοδοξία κι όρεξη ατέρμονη για να πετύχει ό,τι βάζει στόχο. Ο «οραματιστής» είναι συνήθως αρκετά πιο ευφυής από αρκετούς άλλους και το γνωρίζει καλά αυτό. Ξέρει τη δύναμη του πνεύματος που κουβαλάει και θα την χειριστεί όσο περισσότερο και καλύτερα μπορεί για να κάνει τη διαφορά. Θα δοκιμάσει το διαφορετικό και θα πετύχει όλοι οι άλλοι επιχειρηματίες της τάξης του να τον μιμούνται, κι άλλο τόσο να τον φθονούν. Με τους εργαζομένους του πάλι συνήθως είναι άνετος και μάλλον συμπαθής.
Ο ΓΛΕΙΨΑΣ
Ο γλείψας, του γλείψαντος και τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται. Είναι εκείνη η φιγούρα του αφεντικού που σίγουρα δεν θα πάρεις ποτέ με καλό μάτι, εκτός αν είσαι κι εσύ της ίδιας συνομοταξίας. Χοντράνθρωπος στους τρόπους για τον δυστυχή τον υπάλληλο που έπεσε στην ανάγκη του, αλλά ευγενικός σε επίπεδα απόλυτης αηδίας αν είσαι ο πελάτης. Θα προσπαθήσει να κερδίσει τον πελάτη αραδιάζοντάς του κολακείες και κάνοντας τον άνετο σαν να γνωρίζονται από «χθες». Με τον υπάλληλό του τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Εδώ η ευγένεια έχει αφήσει χρόνους εδώ και καιρό και τη θέση της έχουν πάρει ωραιότατα «γαλλικά» σε ανεβασμένα decibel πάντα. Όπως κατάλαβες, είτε είσαι υπάλληλος του «γλείψαντος», είτε είσαι πελάτης του, σκούρα τα πράγματα. Μακριά κι αγαπημένοι η ταπεινή μου συμβουλή.
Ο ΑΦΕΝΤΙΚΟΣ
Ε, ναι, «αφεντικό να ‘ναι κι ό,τι να ‘ναι» φαίνεται να θέλουν να είναι όλοι οι wanna be επιχειρηματίες. Ο «αφεντικός» λίγο σκάει για το όραμα, την ιδέα, τους στόχους, την ικανοποίηση του πελάτη και του εργαζομένου. Αυτό που τον νοιάζει είναι να μπορεί να συστήνεται ως αφεντικό εντός κι εκτός δουλειάς. Είναι αυτός που δεν θέλει να του τύχει να γίνει υ-π-ά-λ-λ-η-λ-ο-ς ποτέ. Έχει δεν έχει τα χαρακτηριστικά, αυτός θέλει να θεωρεί τον εαυτό του γεννημένο αφεντικό. Αυτός ο τύπος είναι αρκετά αερολόγος και θα τον δεις να ανοίγει και να κλείνει μαγαζιά με αέρα μεγιστάνα. Αν γίνεις αυλικός του μην αφήσεις τον εαυτό σου να επαναπαυθεί… ποτέ δεν ξέρεις για πόσο θα κρατήσει το όνειρο.
Discussion about this post