Η σκοτεινή πλευρά της αρχαίας ερωτικής μαγείας με τα τελετουργικά ξόρκια, τους καταδεσμούς (κοινώς «δεσίματα») και τις επικλήσεις στο φεγγάρι ως αρωγό και σύμβουλο σε θέμα καρδιάς αλλά και …κλίνης, εκτυλίσσεται μπροστά στα έκθαμβα μάτια μας για τέταρτη συνεχή χρονιά στην οδό Αγίων Ασωμάτων 6. Ο Θεόκριτος δεν είναι μόνον «ειδυλλιακός» αλλά και ηθογραφικός. Καταγράφει προφανώς εδώ πρακτικές και μέσα που χρησιμοποιούσαν οι κάθε είδους προδομένες προκειμένου να ξανακερδίσουν τον αγαπημένο τους, αν όχι και να αποκατασταθεί η τιμή τους.

Η Βάσια Βασιλείου, χαρακτηριστική μονωδός, και «πολυμηχάνημα», άνθρωπος του θεάτρου με τα όλα της, στήνει για τέταρτη συνεχή χρονιά μία παράσταση με σκηνικά, κοστούμια, φωτισμούς και άλλα εφέ που παραπέμπουν στον δυτικό μεσαιωνικό αποκρυφισμό και σε τελετές ομοιοπαθητικής μαγείας, απολύτως διαδεδομένες σε πολλά σημεία της γης κι όχι μόνον μεταξύ των αγράμματων, αναλφάβητων και αμόρφωτων στρωμάτων όπως θα περίμενε κανείς.

Ολόκληρη η ρωμαϊκή, αλλά και η βυζαντινή αυτοκρατορία έβριθε από τέτοιου είδους μαγγανείες, ξόρκια κι ερωτικά φυλαχτά. Ακόμα και σήμερα διαπρεπείς μέντιουμ, μελλοντολόγοι με διδακτορικά, ή απλοί επαγγελματίες με «κληρονομικό χάρισμα» πλουτίζουν ποντάροντας στο άλογο του πληγωμένου εγωϊσμού και της ματαιωμένης περηφάνειας. Κι όσος περισσσότερος πλούτος κυκλοφορεί, όσο η ευμάρεια φτάνει στο ζενίθ της τόσο απελευθερώνεται ο ικανός κι αναγκαίος ελεύθερος χρόνος προκειμένου να αφεθεί κανείς στην έλξη παρόμοιων τελετουργιών που, ανεξαρτήτως από το αμφίβολο αποτέλεσμά τους, δίνουν στο άτομο (τελετή αλλά και πελάτη-θύμα) το προνόμιο ενός τεχνητού «σπινταρίσματος» των εγκεφαλικών ορμονών που οδηγούν σε παραισθητικές και ψευδαισθητικές καταστάσεις…

Με ευθείες παραπομπές στην στερνή ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπιρκ «Μάτια ερμητικά κλειστά», τη μουσικής της οποίας χρησιμοποιεί ευθύς εξαρχής για να μας βάλει στο «κλίμα» και με άλλα ηχητικά μοτίβα από διάφορα μέρη της υφηλίου, εκεί που ο ερωτικός παροξυσμός χτυπάει κόκκινο, η Βάσια Βασιλείου επιτυγχάνει δονκιχωτικά και μοναχικά εκείνο στο οποίο απέτυχαν πολλοί διάσημοι και μεγαλεπήβολοι σύγχρονοι σκηνοθέτες: να επαναφέρει την θεατρική πράξη στην πρωταρχική, πρωτόγονη, αρχέτυπη τελετουργία της αποκαθαίροντάς την από του περιττού λόγου τα ψιμύθια.

Η από κασετοφώνου ηχητική συνεισφορά του καλού και άξιου ηθοποιού Γρηγόρη Βαλτινού χρησιμεύει σαν αντίστιξη στην όποια μονοτονία της θηλυκής, θηλυκότατης ύπαρξης που πλημμυρίζει τη σκηνή με το άρωμα και τη σαρκική απληστία της την ανικανοποίητη, αναγκαστικώς. Γιατί από έρωτα, σαρκικό και υλοποιημένο δεν χόρτασε ποτέ κανένας. Μα ποτέ… των ποτών.

Ακριβώς αυτό είναι το στοιχείο που ενδιαφέρει το κοινό ανεξαρτήτως κοινωνικού ή μορφωτικού επιπέδου, αφού όλοι μοιραζόμαστε τον αναστεναγμό που από δάκρυ μετατρέπεται αργά και βασανιστικά σε κλαυσιγέλωτα, αν όχι και σε γέλιο νευρικό, λυτρωτικό…

Πηγαίνετε να δείτε αυτή την παράσταση και δεν θα χάσετε τα εξήντα λεπτά σας. Θα σας θυμίσει την τελευταία φορά που πονέσατε για τη σωματική στέρηση ενός άλλου. Αν μη τι άλλο, είναι κι αυτή μια χρήσιμη υπενθύμιση προκειμένου να διατηρήσουμε την ανθρωπινότητά μας. Κι απολύτως ωφέλιμη… προληπτικώς. Σαν το αναμνηστικό εμβόλιο …του τετάνου. Ποτέ δεν ξέρει κανείς ποτέ θα ξαναπατήσει σκουριασμένο καρφί, λιωμένη μπανανόφλουδα, ολισθηρή πεπονόφλουδα… πότε τέλος πάντων θα στριφογυρίζει στο ιδρωμένο μαξιλάρι κι ο ύπνος δεν θα χαρίζεται…

Δρ. Κωνσταντίνος Β. Μπούρας

www.konstantinosbouras.gr

Πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ