Αγιογραφία, βίος αγίας Φιλοθέης. Το πανάρχαιο θέατρο σκιών με καταγωγή από την Ασία ξαναβρίσκει τον διδακτικό-παιδαγωγικό-εκπαιδευτικό χαρακτήρα του. Ο Καθηγητής Θεατρολογίας Ιωσήφ Βιβιλάκης με σπουδές Θεολογίας επιχειρεί με ψυχαγωγικό τρόπο να συνθέσει ένα καινούργιο είδος Καραγκιόζη στα ίχνη του μεσαιωνικού θρησκευτικού θεάτρου και με απόηχους από το Βυζάντιο. Το επιτυγχάνει πλήρως. Το όλον θέαμα είναι συνεκτικό και συνθετικό. Ο θεατής διασκεδάζει. Ο καλός καλλιτέχνης απευθύνεται σε ένα κοινό όλων των ηλικιών από τις πολύ μικρές έως τις πολύ μεγάλες. Θέατρο κατάλληλο γενικώς, αφού έχει δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στη φρασεολογία, στις χειρονομίες, στην απουσία υπονοουμένων. Το κείμενο έχει ένα και μόνον επίπεδο: αυτό της αφήγησης. Ο βίος κι η πολιτεία της αρχοντοπούλας των Αθηνών που μαρτυράει στα χέρια των Αγαρηνών για την πίστη της και το κοινωφελές-φιλανθρωπικό της έργο δίδεται με τόση προσοχή που τα χρηστά ήθη παραμένουν χρηστά μέχρι τέλους. Ακόμα και το ερωτικό τραγούδι της ανήλικης αρραβωνιαστικιάς περνάει με τόση αθωότητα που φαίνεται απολύτως πλατωνικόν. Ούτως ή άλλως, ο Καραγκιόζης είναι γνωστός εκτός από την πείνα του και για τα χοντροκομμένα χωρατά και τα άκομψα αστεία του. Εδώ είναι ένας απλός τελετάρχης στο αρχοντικό των Μπενιζέλων και ιδιαίτερα προσεκτικός στη συμπεριφορά του, ενώ χρησιμοποιεί τη ρωμέϊκη κουτοπονηριά για να εξολοθρεύσει τους υποψήφιους μνηστήρες της μικροχήρας Φιλοθέης που μόνον Πηνελόπη δεν είναι, αφού ο θάνατος την απήλλαξε από τον σατράπη πρώτο και μοναδικό της σύζυγο. Εξαίρετοι οι μουσικοί-τραγουδιστές, υπέροχα τα σκηνικά και οι φιγούρες, ατμοσφαιρικοί οι φωτισμοί, ακόμα και το λιβάνι που καίγεται στη βάση του διακοσμημένου με παραδοσιακά ανθέμια μπερντέ δίνουν έναν άλλον, πιο σοβαρό κι έντεχνο χαρακτήρα σε μια παράσταση που δεν αποσκοπεί στο εύκολο γέλιο του θεατή αλλά επιδιώκει να τονώσει την ευσέβειά του. Τι άλλο να ελπίσει κανείς από μια καλοκαιρινή βραδιά κάτω από τα αστέρια με το απαραίτητο «μοναστηριακό» λουκούμι και το τσίπουρο αραιωμένο με άφθονο κρύο νερό για τον αθηναϊκό καύσωνα με την πλήρη άπνοια, τη βαριά ατμόσφαιρα που ενίοτε στίζεται από τροπικές μεσημεριανές βροχές με άπειρους κεραυνούς που δείχνουν ίσως πως ο Δίας εκεί ψηλά είναι μάλλον δυσαρεστημένος από την νωχέλεια και τον εφησυχασμό μας. Κι όπως λέει ο ευσεβής Ευριπίδης «Αν το λέτε Δία εσείς, Δία κι εγώ τον αποκαλώ». Ο Θεός είναι ένας κι άγιοι σαν τη Φιλοθέη δείχνουν το δρόμο της ευσέβειας, του κοινωφελούς έργου και της αυτοθυσίας για το Κοινό Καλό. Εύγε στον Καθηγητή Ιωσήφ Βιβιλάκη που διδάσκει και μέσω του θεάτρου σκιών ήθος και ευγένεια. Σημαντικά και πολύτιμα, δυσαναπλήρωτα και υποδειγματικά χαρακτηριστικά, αντίδοτο στη χαοτική κρίσιμη εποχή μας. Όλοι τους ήταν υπέροχοι και το υπομονετικό, σιωπηλό, συλλογισμένο κοινό επίσης.
Κείμενο-σκηνοθεσία: Ιωσήφ Βιβιλάκης
Μουσικός σχεδιασμός: Γεράσιμος Παπαδόπουλος
Φιγούρες: Νικόλας Τζιβελέκης
Παίκτες θεάτρου σκιών: Άθως Δανέλλης, Νικόλας Τζιβελέκης
Μουσικοί-τραγούδι: Γεράσιμος Παπαδόπουλος, Θεολόγος Παπανικολάου, Κατερίνα Μιχαλάκη
Γραμματεία: Μάνος Δαμασκηνός
Promo video: Γιάννης Πυργολιός
Παραγωγή: Bateau Lavoir. Χώρος σεμιναρίων, τεχνών και πολιτιστικής δραστηριότητας. https://bateaulavoir.gr
Η ομάδα λέγεται «Οθόνιον» (από την «οθόνη» φαντάζομαι κι όχι από τον …Όθωνα). Μην την χάσετε. Υποψιάζομαι πως κάτι καλό έχουν να μας δώσουν στο παρόν και στο μέλλον.
Κωνσταντίνος Μπούρας
Info:
