Στο άκουσμα του δεύτερου lockdown ο Έλληνας φαίνεται πιο προνοητικός και έτοιμος να το βιώσει. Όχι ότι θα το δεχτεί αβίαστα, αλλά τουλάχιστον γνωρίζει πως να προετοιμαστεί, όπως κάθε έγκλειστος που σέβεται τον εαυτό του. Γιατί η εμπειρία σε κάνει πιο σοφό. Και πιο αγχώδη.
Γι’ αυτό ξεκινήσαμε από την προσωπική φροντίδα. Έχοντας –πάλι καλά όπως αποδείχθηκε- κλείσει ραντεβού από νωρίς σε κομμωτήριο το απόγευμα της Πέμπτης, μετά την ανακοίνωση των πρώτων μέτρων, βρέθηκα έκπληκτη μπροστά σε έναν καταιγισμό τηλεφωνημάτων. Η κομμώτρια δεν προλάβαινε να σταματά το πιστολάκι, ώστε να απαντά σε σταθερό και κινητό τηλέφωνο πανικοβλημένων πελατών. Οι περισσότεροι, γυναίκες που έπαιρναν να ρωτήσουν για το πότε θα κλείσει το κομμωτήριο και εάν προλαβαίνουν να κλείσουν ραντεβού. Την πρόσεξα ελαφρώς εκνευρισμένη να απαντά σε ένα τηλεφώνημα: Όχι, δεν θα δουλέψω Κυριακή. Συμπέρασμα: αυτή η καραντίνα μας βρίσκει ετοιμοπόλεμους και σίγουρα όχι αχτένιστους!
Βγαίνοντας από το κομμωτήριο, στους δρόμους επικρατούσε το αδιαχώρητο! Είναι εκπληκτικό να κινείσαι ως πεζός πιο γρήγορα από το ρεύμα των αυτοκινήτων. Κοιτάζοντας τους βαριεστημένους οδηγούς, σκέφτομαι ότι την περίοδο των Χριστουγέννων επικρατεί λιγότερη κίνηση στους δρόμους και μικρότερες ουρές στα μαγαζιά. Προχωρώντας, εντύπωση μου έκανε η ουρά έξω από καταστήματα με ρούχα και παπούτσια. Ίσως, οι πιο προνοητικοί θέλουν μετά την καραντίνα να έχουν ήδη κάνει τις χριστουγεννιάτικες αγορές τους για να μην συνωστιστούν τελευταία στιγμή έξω από τα μαγαζιά.
Λιγότερη εντύπωση μου έκανε η ουρά έξω από κατάστημα τεχνολογίας. Λογικό η προετοιμασία για την καραντίνα να περιλαμβάνει υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα και ηλεκτρονικά παιχνίδια. Και μην ξεχνάμε τα βιβλιοπωλεία. Τα βιβλία αποδείχθηκαν καλός φίλος στην πρώτη καραντίνα. Επίσης, γιατί δεν είδα ουρές έξω από μαγαζιά με πιτζάμες και εσώρουχα; Δεν σκεφτήκαμε ότι αυτά θα μας φανούν περισσότερο χρήσιμα ακόμη και από τα μακαρόνια ή τα χαρτιά υγείας;
