Δευτέρα, 22 Δεκεμβρίου 1952

Η «επιχείρηση» είχε προγραμματιστεί για σήμερα.
Πέντε και μισή, και ο Γιώργος, ο μεγαλύτερος της παρέας και ο πιο έμπειρος περί τα αισθηματικά, είχε φτάσει πρώτος στο «Πέτρογκραντ», τα αθηναϊκό φινετσάτο ζαχαροπλαστείο στη Σταδίου, μετά την Πεσμαζόγλου, και έπινε το κονιάκ του. Τι βροχή κι αυτή; Είχαν ανοίξει οι ουρανοί. Ας είναι…

Πιο πέρα, η Μαίρη Λω, η μεγάλη τραγουδίστρια της εποχής, πρόβαρε στο πιάνο τη νέα σύνθεση του Νίκι Γιάκοβλεφ, πιανίστα και ιδιοκτήτη του μαγαζιού. Και ποιος δεν είχε χορέψει το «Τσικίτα μια» για τα ναζιάρικα κορίτσια και το τζαζ «Καλαμαζού2»;

Να ’σου κι ο Γιαννάκης, ο μικρότερος της παρέας, που μόλις είχε τελειώσει το γυμνάσιο και δούλευε για μεροκάματο στον κινηματογράφο «Αττικόν», στη Σταδίου: από φώτα και υδραυλικά μέχρι καθαριότητα ο Γιαννάκης.

– Και για μένα ένα κονιάκ. Α, και ένα ζεστό πιροσκί παρακαλώ! Κερνάει ο κύριος, έκανε στο παιδί του μαγαζιού, ενώ έκλεινε την ομπρέλα του. Και βέβαια πεινούσε, αλλά αυτό το καινούργιο έδεσμα, βρε παιδάκι μου, το πιροσκί, αφράτη ζύμη και ζεστός πικάντικος κιμάς, ήταν σκέτη αμαρτία!
– Σε ακούω, Γιαννάκη! Είσαι έτοιμος;
– Καλέ, βρε Γιώργο μου, κι εμείς έχουμε αγαπήσει, αλλά δεν κάνουμε έτσι! Άκου να κατεβάσω τον γενικό στη μέση της παράστασης! Άσε που, άμα με πιάσουνε, την έχω σίγουρη την απόλυση, φίλε! του απάντησε φοβισμένα.
– Γιάννη, άκουσέ με! Τελικά, ο θείος μου, με το εργοστάσιο, που σου ’λεγα, θα χρειαστεί έναν βοηθό στο λογιστήριο. Η δουλειά είναι εγγυημένη, θα σου κολλάει ένσημα, ε, και θα μάθεις και τα λογιστικά, βρε αδερφέ. Έλα, την άλλη εβδομάδα φεύγεις από το «Αττικόν», τελευταία χάρη, σε παρακαλώ…, και του έσφιξε το χέρι.
Για να τον παρακαλάει ο Γιώργος, το αίσθημα ήταν σοβαρό! Και εξάλλου, ο ίδιος το ’χε αποφασίσει, δεν τον χωρούσε πια το «Αττικόν».
– Θα το κάνω, φίλε! Στις οκτώ και μισή αρχίζει η παράσταση. Στις εννιά θα κατεβάσω τον γενικό!

Το «Singin’ in the Rain» δεν χρειαζόταν συστάσεις, ταινία φρέσκια, με τον δεινό Gene Kelly, δίπλα στον Donald O’Connor και στην Debby Reynolds, και όλη η Αθήνα είχε τρελαθεί. Οκτώ η ώρα και έξω από το «Αττικόν», παρά την καταιγίδα, μια ουρά με ομπρέλες σπρώχνονταν για μια θέση.

– Για δες! Μετεωρολογικές συμπτώσεις, τραγουδώντας στη βροχή!, χαμογέλασε ο Γιώργος, αγκαζέ με την αγαπημένη του Ιφιγένεια, ενώ η ταξιθέτρια έκοβε τα εισιτήρια, δυο εβδομάδες προαγορά, όχι παίζουμε, μια ήταν η Ιφιγένεια!
– Τι έκπληξη, Γιώργο μου; και έσκυψε ευτυχισμένη στον ώμο του, ενώ τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια στην είσοδο χάριζαν μια αίσθηση παραμυθιού.

Τελικά, όλοι χώρεσαν. Δεν ήταν και λίγο πράγμα, «Αττικόν» σε σχέδια Τσίλερ και κτισμένο από τον ίδιο τον Νικολούδη, ένα κομψοτέχνημα της Αθήνας μας.

Το σκοτάδι έπεσε και οι πρώτοι τίτλοι έδιναν την ατμόσφαιρα της ρομαντικής υπόθεσης: Don και Lina, δύο ηθοποιοί στη δεκαετία του ’20, τότε που ο κινηματογράφος θα γινόταν «ομιλών»! Η υπόθεση προχωρούσε. Και να ’σου τα χορευτικά από τον μετρ Gene Kelly και μια μελωδία να σε γοητεύει. Όλα καλά, τέλεια θα ’λεγες, και ξάφνου… όλα σκοτείνιασαν!

«Διακοπή του ρεύματος» ακούστηκε από πίσω της, ενώ οι πρώτες φωνές έδιναν τον τόνο της αναστάτωσης.
«Τώρα θυμήθηκε κι ο Γιώργος να πάει για τσιγάρα!»
Ευτυχώς, τα φώτα της πολυτελούς αίθουσας άναψαν, αλλά όχι της οθόνης!
«Μα τι έγινε; Κόπηκε η ταινία;»
Και να ’σου στο βάθος του διαδρόμου μια περίεργη φιγούρα! Μάλιστα, ένας Άγιος Βασίλης είχε μπει στο «Αττικόν» και όσοι θέλετε το πιστεύετε!

– Τι γίνεται εδώ; φώναξε μια κυρία πίσω από την Ιφιγένεια.
– Δεν βλέπετε; συμπλήρωσε μια αντρική φωνή. Φαίνεται ότι είναι χριστουγεννιάτικη έκπληξη του κινηματογράφου. Ο Άγιος Βασίλης έρχεται προς το μέρος μας και μοιράζει σοκολάτες.
Ο Άγιος Βασίλης ερχόταν προς το μέρος τους, και μάλιστα με γοργά βήματα ένα στόχο: την έκπληκτη Ιφιγένεια.

Ο κύριος με την κόκκινη φορεσιά και τη λευκή γενειάδα έφτασε απέναντί της και, μπροστά στα έκπληκτα μάτια των διπλανών, γονάτισε προσφέροντάς της ένα μικρό κουτί που μόλις είχε βγάλει από την τσέπη του.
Μια εικόνα χίλιες λέξεις. Ένα μονόπετρο έλαμπε στη θήκη του και ο Άγιος Βασίλης τραβούσε τη λευκή γενειάδα του, αποκαλύπτοντας τον ερωτευμένο Γιώργο της!

Τρία λεπτά τον πήραν τον Γιαννάκη για να ανεβάσει ξανά τον γενικό και ο Gene Kelly τραγουδούσε «You are my lucking star», «είσαι το τυχερό μου αστέρι». Ένα τυχερό αστέρι για όλους μας, στην πιο γλυκιά πρόταση γάμου από έναν Άγιο Βασίλη… Βαλεντίνο!

• Είχε τραγουδήσει, μεταξύ άλλων, και το «Ρούμι και Κόκα-Κόλα», συνοδεία του Τρίο Σταρ, διασκευή του τραγουδιού των Andrews Sisters, οι οποίες παρεμπιπτόντως ήταν ελληνικής καταγωγής, κόρες του Πέτρου Ανδρέου.
• Διασκευή του γνωστού swing του 1942 σε μουσική Harry Warren και στίχους Πολ Μενεστρέλ (το καλλιτεχνικό του Γιάννη Χυδίρογλου, με το τραγούδι «Μπάρμπα Γιάννη Κανατά», να φιγουράρει ανάμεσα στις 850 επιτυχίες του) από το φιλμ «Orchestra’s wives» με την ορχήστρα του καταπληκτικού Glenn Miller.