Το καρναβάλι στο Μεταξουργείο έχει χαρακτηριστεί ως το πιο μεγάλο street party της Αθήνας, ως το πιο ροκ και alternative καρναβάλι. Και πράγματι είναι.
Είναι μία μεγάλη υπαίθρια γιορτή που τους χωράει όλους. Αυτούς που είναι στις καρναβαλικές οργανωμένες ομάδες αλλά και στις παρέες που φτιάχνουν αυτοσχέδιες στολές και ενώνονται χορεύοντας στη γιορτή. Αυτούς που κατεβαίνουν μόνοι φορώντας μόνο μία μάσκα και το πιο όμορφο χαμόγελο τους. Τους ξένους, τους διαφορετικούς, τις οικογένειες και τα κατοικίδια τους.
Είναι μία γιορτή χωρίς ηλικία, και ας έγινε φέτος 10 χρονών. Τους δέχεται και τους αγαπάει όλους, σε κάθε ηλικία. Κερνάει χύμα κρασί και τσίπουρα στις πλατείες και τους δρόμους, βαράει τα τύμπανα και ξεκινάει, από νωρίς το μεσημέρι μέχρι αργά το βράδυ. Έχει χαρακτήρα διονυσιακό, όπως κάθε καρναβάλι που σέβεται τον εαυτό του, διάθεση σκωπτική και θέση πολιτική, όπως κάθε δημόσια δράση.
Είναι η γιορτή μίας γειτονίας, πολυσυλλεκτικής, πολύχρωμης, δύσκολης, ταλαιπωρημένης αλλά και μοδάτης.
Του χρόνου θα βρεθούμε πάλι όλοι μαζί εκεί, στο προκαθορισμένο ραντεβού, μέχρι τότε όμως, τις μέρες που οι μουσικές και οι χοροί δεν θα είναι εκεί, ας κρατήσουμε ζωντανή την αίσθηση της συμμετοχής και των αμοιβαίων χαμόγελων και χαιρετισμών με τους άλλους, αυτούς που δεν ξέρουμε, που δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα, που δεν έχουμε το ίδιο χρώμα, αλλά δεν τους φοβόμαστε, δεν μας φοβούνται, δεν μας απειλούν και δεν τους απειλούμε.
Η Θεανώ Μανουδάκη είναι κοινωνιολόγος και στο διδακτορικό της έχει ασχοληθεί με τη νεανική παραβατικότητα και τις συμμορίες ανηλίκων. Η φωτογραφία μπήκε στη ζωή της αρχικά ως εκπαιδευτικό εργαλείο και στη συνέχεια ως μέσο έκφρασης και δημιουργίας. Λατρεύει τη φωτογραφία δρόμου και τις εικόνες σε άσπρο μαύρο. Προσπαθεί μέσα από το φακό της να εγκλωβίσει τις στιγμές των δρόμων, τη σιωπή της φύσης, την ιστορία των προσώπων, γνωστών και αγνώστων, την ενέργεια της μουσικής.