Διονυσιακές «Εκκλησιάζουσες» από το πάντα πρωτοπόρο ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ

Η επανατελετουργοποίηση (reritualisation) του αρχαίου δράματος περνάει μέσα από την πρωτότυπη μουσική σύνθεση και τον σύγχρονο βακχικό χορό (με χι μικρό και με Χι μεγάλο). Η πρώτη πολιτική ουτοπία στην αρχαία κωμωδία δια χειρός του ποιητή Αριστοφάνη. Κι όποιος λέει ότι μπορεί ένας σημαντικός θεατρικός συγγραφέας να μην είναι και ποιητής απατάται πλάνην οικτράν. Στους δοκιμασμένους ποιητές μας πρέπει να ανατίθενται οι μεταφράσεις έργων του αρχαίου δράματος που ανεβαίνουν από σοβαρά θεατρικά σχήματα…

Η απόλυτη επιτυχία! Ο Αριστοφάνης στην αυθεντική λαϊκή του διάσταση. Χωρίς περιττά φκιασίδια, διανοουμενισμούς κι αδιέξοδες νοητικές ακροβασίες.

Ο Αριστοφάνης όπως είναι, ήταν και θα είναι: ένας ποιητής της πολιτικής ουτοπίας.

Η σάτιρα είναι μόνο ένα στοιχείο του. Το δόλωμα – θα λέγαμε – για να αρπάξει από τα μούτρα και να κόψει την ανάσα του συγχρόνου του θεατή, αφού βάλει ευθέως κατά λαοπλάνων, απατεώνων, σφετεριστών και διεφθαρμένων πολιτικών και πολιτικάντηδων (της εποχής του, αλλά και της εποχής μας, αφού δεν εξελιχθήκαμε τόσο δραματικά τα τελευταία 2.500 χρόνια, δυστυχώς).

Τα συγχαρητήρια ανήκουν πρωτίστως στην Μαριάννα Κάλμπαρη, που με το οργανωτικό της πνεύμα και την σκηνική ιδιοφυΐα της διείδε τις άπειρες συνθετικές δυνατότητες και δεξιότητες του Σταμάτη Κραουνάκη. Ακριβώς όπως ο Κάρολος Κουν είχε επιχειρήσει να συνεργαστεί με τον Διονύση Σαββόπουλο στους αριστοφανικούς «Αχαρνής», κάτι που κατέληξε στον γνωστό δίσκο του μεγάλου τραγουδοποιού, που θα μπορούσε να είναι και υποψήφιος για το Νόμπελ Λογοτεχνίας, ακριβώς όπως ο ομότεχνός του Μπομπ Ντύλαν.

Όλοι οι ηθοποιοί-χορευτές-τραγουδιστές ήταν υπέροχοι. Τι μπρίο, τι ζωντάνια, τι χιούμορ, τι σπιρτάδα. Τίποτα πεταμένο, τίποτα περιττό. Η παλιά, καλή αθηναϊκή επιθεώρηση και οι «νούτικοι» ηθοποιοί ζωντάνεψαν μέσα από αυτό το λαχταριστό, σπαρταριστό σχήμα.

Δεν είναι τυχαίο που μετά την αποθέωσή τους στο Ηρώδειο έδωσαν και τέσσερις ξεχωριστές παραστάσεις στο ιστορικό ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ επί της Οδού Φρυνίχου.

Περιμένω τώρα κι άλλα παρόμοια εγχειρήματα και στον τομέα της αρχαίας τραγωδίας.

Γιατί όχι; Ευχαρίστως θα μετέφραζε τις ευριπίδειες «Βάκχες» για μια τέτοια παραγωγή, όπου τονίζεται το τελετουργικό στοιχείο κι η βακχεία επανασυνδέεται με τον απενεχοποιημένον έρωτα, το σωματικό κι όχι σωματοποιημένον [για όσους καταλαβαίνουν τη διαφορά]…

Μαριάννα Κάλμπαρη, Σταμάτη Κραουνάκη, σας ακολουθούμε στον ξέφρενο δρόμο σας προς μια επανατελετουργοποίηση (reritualisation) του αρχαίου δράματος. Το χρειαζόμαστε και το απαιτούμε!!!

Με το θάρρος τού επαρκούς θεατή κι επιστήμονα μεταφραστή,

Δρ. Κωνσταντίνος Β. Μπούρας

www.konstantinosbouras.gr

info:

Μετάφραση – λιμπρέτο – μουσική Σταμάτης Κραουνάκης
Σκηνοθεσία Μαριάννα Κάλμπαρη.

Το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν και η Εθνική Λυρική Σκηνή εγκαινιάζουν τη νέα μακροπρόθεσμη συνεργασία τους με την παρουσίαση, στις 9 Σεπτεμβρίου 2019 στο Ηρώδειο, της παράστασης “ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΥΣΕΣ – Η λαϊκή οπερέτα”, σε μετάφραση – λιμπρέτο – μουσική Σταμάτη Κραουνάκη και σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη.

Μια πρωτότυπη διασκευή της γνωστής κωμωδίας του Αριστοφάνη, από τον Σταμάτη Κραουνάκη, στο πλαίσιο του κύκλου «Operetta restart» της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Σε μια εποχή απόλυτης πολιτικής και κοινωνικής παρακμής, οι γυναίκες με αρχηγό την Πραξαγόρα (Σοφία Φιλιππίδου) μεταμφιέζονται σε άνδρες και καταφέρνουν να πάρουν την εξουσία προτείνοντας ένα νέο καθεστώς κοινοκτημοσύνης. Το επαναστατικό σχέδιο της Πραξαγόρας, μοιάζει στη θεωρία ιδανικό, στην πράξη όμως θα αποδειχτεί ουτοπικό…

Η παράσταση, με πολύ χιούμορ και μέσα από τον μουσικό πάντα κώδικα, θίγει τα σημαντικότερα πολιτικά ζητήματα που συνεχίζουν να μας απασχολούν από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα: Τι σημαίνει δημοκρατία; Γιατί η εξουσία διαφθείρει; Είναι δυνατόν να κυβερνηθεί ένας τόπος με δικαιοσύνη και ίσες ευκαιρίες για όλους;

Οι “Εκκλησιάζουσες” είναι μια κωμωδία εξαιρετικά αιχμηρή και άκρως επίκαιρη. Στην παράσταση, μέσα από τη μουσική και το τραγούδι θέλουμε να αναδείξουμε τόσο την πολιτική όσο και τη βαθιά ποιητική πλευρά του έργου: αυτό το ονειρικό, υπερβατικό στοιχείο που τόσο περίτεχνα μπλέκει ο Αριστοφάνης με την τρέλα που χαρακτηρίζει το κωμικό του σύμπαν…

“ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΥΣΕΣ- Η λαϊκή οπερέτα”
Το έργο του Αριστοφάνη σε μια πρωτότυπη εκδοχή σύγχρονης, λαϊκής οπερέτας

Μετάφραση- Λιμπρέττο- Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη
Σκηνικά-κοστούμια: Χριστίνα Κάλμπαρη
Χορογραφία: Θοδωρής Πανάς
Σχεδιασμός φωτισμού: Στέλλα Κάλτσου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριλένα Μόσχου
Βοηθός σκηνογράφου: Σοφία Αρβανίτη-Φλώρου
Βοηθός Παραγωγής: Διονύσης Χριστόπουλος
Φωτογραφείς: Σταύρος Χαμπάκης

Παίζουν:
Σοφία Φιλιππίδου, Χριστόφορος Σταμπόγλης, Σταμάτης Κραουνάκης,
Χρήστος Γεροντίδης, Σάκης Καραθανάσης, Ιωάννα Μαυρέα, Κώστας Μπουγιώτης, Κατερίνα Λυπηρίδου, Γιώργος Στιβανάκης,
Ερατώ Αγγουράκη, Τερέζα Καζιτόρη, Πίνα Κούλογλου, Ματίλντα Τούμπουρου.

Ζωντανή μουσική:
Δημήτρης Ανδρεάδης, Βασίλης Ντρουμπογιάννης, Βάιος Πράπας, Γιώργος Ταμιωλάκης.