Σούντ άι στέι ορ σούντ άι γκόου ρε…
Οι Εγγλέζοι, που λένε και στο χωριό μου, το ‘λυσαν το πρόβλημα. Είπαν άιμ λίβινγκ ρε και έφυγαν. Και θα συνεχίσουν να πίνουν τσάι στις 5 και να οδηγούν ανάποδα και να κάνουν τα δημοψηφίσματα τους Πέμπτες και όχι Κυριακές όπως όλοι οι υπόλοιποι… Εδώ άλλοι ζητωκραυγάζουν και άλλοι ωρύονται. Προσωπικά τίποτα παρήγορο δεν βρίσκω και στο ναι και στο όχι. Δεν ταυτίζομαι στο Όχι που περισσότερο μου θυμίζει τον φλεγματικό Άγγλο αποικιοκράτη που έχει λιανίσει λαούς και Έθνη, έχει κάνει επεκτατικούς πολέμους και έχει έναν τεράστιο συντηρητισμό καρφωμένο στο αυτοκρατορικό του μυαλό. Δε ταυτίζομαι και με το Ναι του Σίτυ, του δυναμικού επιχειρηματία και χρηματιστή που καθόλου πρόβλημα δεν έχει με την Ευρώπη φρούριο, της ισοπέδωσης των Εθνών, της απολυταρχίας-δεσποτείας του χρήματος και της εξουσίας. Να μείνω που; Να φύγω για που; Αυτή η αμήχανη σιωπή δείχνει και την πραγματικότητα που μάλλον από εγκλωβισμό χαρακτηρίζεται. Και αν πιστεύουμε ότι αυτά που ζούμε είναι τα χειρότερα κάνουμε λάθος για μια ακόμη φορά. Μπροστά μας απλώνονται πιο μαύρα ακόμα σκοτάδια, πιο αγριεμένες θάλασσες. Η Ευρώπη έχει στην ιστορία της να επιδείξει βαρβαρότητες απέναντι σε άλλους λαούς αλλά και μέσα στο ίδιο της το έδαφος. Αυτοκρατορίες στήνονται, ριγμένοι ανασυγκροτούνται, μικρά κράτη συνθλίβονται, τόξα επιρροής αναπτύσσονται. Θυμίζει μεσοπόλεμο η περίοδος ή ίσως και ακόμα πιο παλιά. Σούντ άι στέι ορ σούντ άι γκόου τραγουδούν οι Clash. Θέτουν το πρόβλημα και το δίλημμα. Και εδώ είναι που έρχεται ο παμμέγιστος Στράτος και δίνει την προοπτική! Ζητώ ακρόαση Θεού και αλλαγή πλανήτη! Ξέρω πως ακούγεται τρολιά. Είναι λιγότερο τρολιά από όλα όσα μας λένε όμως για Ενωμένη Ευρώπη και Αυτοκρατορίες. Καλό καλοκαίρι!
Αφιέρωση πρώτη. Σε όλους αυτούς που ψάχνουν να βρουν την χρησιμότητα των πραγμάτων με λογιστικό τρόπο
Αφιέρωση δεύτερη. Σε όλους αυτούς που βιώνουν την αποτυχία τους σαν μια τεράστια επιτυχία και μετά τους φταίει η πραγματικότητα
Αφιέρωση τρίτη. Στον Κατρούγκαλο, τον Φίλη και την Αναγνωστοπούλου. Παλιόπαιδα μας έχετε συνεπάρει!
_Γκρίνια, τσιγκουνιά και ανετιά. Δεν παλεύονται με τίποτα…
_Το α ρε σαχλαμάρα τείνει να εξαφανιστεί από το λεξιλόγιο μας. Κι όμως είναι τόσο ωραία λέξη όσο και εύστοχη!
