Κανείς δεν ζει με ιδέες και λόγια. Στο ταμείο του σούπερ μάρκετ, στο βενζινάδικο, στο ενοίκιο ευρώ δίνεις. Και κερδίζεις χρόνο. Έτσι έχει γίνει πια η ζωή μας. Έχεις την αίσθηση πως απλώς κερδίζεις χρόνο… που μετριέται με νόμισμα…

Αλλά τελικά όλα μετριούνται με ευρώ; Υπάρχουν κάποιες στιγμές που αυτό που πρέπει να γίνει δεν βασίζεται σε οικονομοτεχνικές μελέτες, σε προϋπολογισμούς και πακέτα; Υπάρχουν κάποιες στιγμές που το οικονομικό συμφέρον του ατόμου, μιας κάστας, ενός κλάδου περνάει σε δεύτερη μοίρα; Η τελικά το ευρώ πάνω από όλα; Πριν αρχίζετε να βρίζετε και να κατηγορείται πως γράφει ένα ακόμα παπαγαλάκι της (όποιας κυβέρνησης) χαλαρώστε και ακούστε. Υπάρχουν στιγμές που κάτι ιερό, που για τον καθένα μπορεί να είναι διαφορετικό σου ζητά να φύγεις από την χρηματιστηριακή αντίληψη της ζωής. Κάποιες φορές είναι ο Θεός, μία ιδεολογία, η πατρίδα, η κοινωνία, το δίκαιο… Μια ανώτερη ιδέα δηλαδή που σε εξυψώνει σαν άνθρωπο. Μια γιαγιά αντάρτισσα στην κατοχή μου έλεγε πως η λύση είναι δύο πράγματα. Ξεκίναγε με το καρβέλι στα τέσσερα, αυτοί που έχουν κατιτίς να το μοιράσουν σε αυτούς που δεν έχουν και συνέχιζε με τον αγώνα με την έννοια του όλοι μαζί να προσπαθήσουν να αντιστρέψουν την κατάσταση. Μερικές φορές αυτό το ιδεατό λοιπόν μπορεί να σου ζητήσει όχι μόνο το ευρώ σου και τα κεκτημένα σου, αλλά πολλά περισσότερα. Να ζητήσει τον ιδρώτα σου, το αίμα το δικό σου ακόμα και των παιδιών σου. Έτσι μερικές φορές μετριούνται τα πράγματα. Και έτσι οι κοινωνίες, οι λαοί και οι χώρες προχωρούν μπροστά και ελευθερώνονται. Σήμερα οι κυβερνήσεις (και αυτή και οι προηγούμενες) μας ζητούν θυσίες… Αλλά υπάρχει κάποια ιδέα; κάποιος θεός; κάποιο δίκαιο; Η απλώς είναι θυσία στον Μινώταυρο; Τελικά δεν μπορούμε να αποφύγουμε τις θυσίες. Αλλά άλλο είναι αυτό που έλεγε η γιαγιά και άλλο αυτό που λέει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Το καρβέλι όλο δικό τους και σε μας ψίχουλα. Στην πραγματικότητα όσο μένουμε στο ζήτημα το οικονομικό και τον οικονομισμό στην καλύτερη περίπτωση απλώς κερδίζουμε χρόνο. Αλλά χάνουμε πολλά περισσότερα. Να κόψουμε πολλά, πάρα πολλά. Να ματώσουμε, να κάνουμε θυσίες αλλά σε έναν άλλο ορίζοντα. Γιατί δεν είναι το βασικό να κερδίσουμε χρόνο αλλά να κερδίσουμε την ελευθερία μας, την αξιοπρέπειά μας, την χώρα μας και την ιστορία μας. Οι ηγεσίες για μια ακόμα φορά κορόιδεψαν, χάιδεψαν, φάνηκαν λίγες μπροστά στα πραγματικά προβλήματα. Ψάχνουμε ιδέες που να αξίζει να θυσιαστείς για αυτές…