Τρολ ονομάζονται τα τρομακτικά όντα της Νορβηγικής Μυθολογίας που πολλές φορές χαρακτηρίζονται και ανθρωποφάγα. Η δυτική βιομηχανία τα ομόρφυνε, τα έκανε κουκλάκια (όπως αυτά του εξωφύλλου) για να πουλιούνται κατά εκατομμύρια στα καταστήματα. Στη γλώσσα του διαδικτύου το τρολιά περιγράφει τη σκόπιμα ανόητη, εκτός θέματος τοποθέτηση που προκαλεί σύγχυση και αστάθεια σε μία σοβαρή συζήτηση. Το απαύγασμα της τρολιάς είναι η κατασκευή μιας είδησης, τελείως ψευδούς, που όμως περνιέται για πραγματική. Θυμάστε στα εξώφυλλα εφημερίδων την πρωταπριλιά που πάντα υπάρχει μία ψεύτικη είδηση, τραβηγμένη από τα μαλλιά; Τρολιά λοιπόν… Το πρόβλημα είναι ότι πια πολλές ειδήσεις, νέα και γεγονότα νομίζεις ότι είναι τρολιές και όμως δεν είναι. Και το ανάποδο. Πιστεύεις ειδήσεις και μετά από λίγο απλώς καταλαβαίνεις ότι την πάτησες. Έτσι δημιουργείται μία διαταραχή… ένα μπέρδεμα ανάμεσα στο πραγματικό και στο φανταστικό.

Μερικές φορές βρίσκεσαι μπλεγμένος σε τρολοκαταστάσεις. Που σκέφτεσαι από μέσα σου “πως είναι αδύνατο να ζω εγώ τώρα αυτό το πράγμα”. Που τα όποια εφόδια έχεις λογικής, κριτηρίων και αντιλήψεων αδυνατούν να ερμηνεύσουν την τρολοκατάσταση. Στο τέλος υπάρχουν οι τρολάνθρωποι. Στέκονται μπροστά σου, σου μιλούν, θέλουν σχέση μαζί σου, σε ακουμπάνε και παρεμβαίνουν. Κάθεσαι και κοιτάς και δεν μπορείς να καταλάβεις αν ο άλλος είναι πραγματικός ή το τέρας από τη Νορβηγία ή μια τρολιά του διαδικτύου που ξέφυγε από τον ηλεκτρονικό κόσμο και τώρα σαν ολόγραμμα σου χαμογελά και σου τείνει το χέρι. Τρολοζωή, τρολάνθρωποι και τρολοκοινωνία που λέει και το τραγούδι.

Από τη μια σκέφτεσαι να αρχίσεις να τρολάρεις και εσύ. Αν μη τι άλλο το διασκεδάζεις κάπως. Από την άλλη σκέφτεσαι την απόσυρση γιατί αυτό το ασαφές σύστημα ανθρώπων, σχέσεων και πρακτικών σε κάνει να νιώθεις αντικείμενο και όχι υποκείμενο. Η τρολοκατάσταση είναι η χαρά των πολύ έξυπνων ανθρώπων και των πολύ κουτών. Οι έξυπνοι λένε ότι θέλουν, κάνουν ότι θέλουν και το συνειδητοποιούν. Οι κουτοί κάνουν ακριβώς τα ίδια με τη μόνη διαφορά πως δεν το συνειδητοποιούν. Έτσι φτάνεις στο σημείο να μην μπορείς να τους ξεχωρίσεις εσύ που είσαι ένας μέσος απλός άνθρωπος. Και τελικά καταλήγω σε κάτι πολύ απλό. Η τρολιά για να γελάσουμε καλή είναι, αλλά όχι να την κάνουμε και χαρακτήρα…

Αφιέρωση. Σε αυτό το φύλλο, το πρώτο της νέας χρονιάς θα έχουμε μια αφιέρωση και όχι τρεις όπως συνήθως. Αφιερώνουμε λίγες αράδες λοιπόν σε όλους αυτούς τους φίλους που ανησύχησαν για την απουσία μας. Ήρθαν από εδώ, πήραν τηλέφωνο, έστειλαν μέιλ. Μερικοί μας έβαλαν και τις φωνές γιατί εξαφανιστήκαμε. Μερικές φορές ακούς καλά λόγια από την παρουσία σου και άλλες από την απουσία σου. Λοιπόν είμαστε εδώ ξανά. Δεν κρύβουμε ότι οι δύο πρώτοι μήνες του ’15 ήταν δύσκολοι για όλους μας. Εκλογές, αναστάτωση, φόβος και ελπίδα, όλα μαζί ανακατωμένα στην Ελλάδα που ψάχνει τον βηματισμό και το μέλλον της. Όλα θα πάνε καλά!