Η δυναμική Angélica Liddell (Ανχέλικα Λίντελ), που είχε διχάσει το κοινό του Φεστιβάλ πριν 5 χρόνια, με την παράσταση Όλος ο ουρανός πάνω στη γη (Το σύνδρομο της Γουέντυ), επανέρχεται με μία παράσταση πάνω στο μύθο της Μήδειας και την Παλαιά Διαθήκη. Ταυτόχρονα, η αντισυμβατική nora chipaumire (Νόρα Τσιπομίρ) εμφανίζεται για πρώτη φορά στη χώρα μας με μία δυνατή περφόρμανς, εμπνευσμένη από τη ζωή της στη Ζιμπάμπουε, που έκανε πρεμιέρα τη Νέα Υόρκη το περασμένο φθινόπωρο, προκαλώντας τεράστια αίσθηση. Ας γνωρίσουμε όμως καλύτερα τις δύο καλλιτέχνιδες και τις παραστάσεις που θα παρουσιάσουν στην Πειραιώς 260.

Angélica Liddell

Γένεσις 6, 6-7

Πειραιώς 260 – Η

30 & 31 Μαΐου, στις 21:00

Πώς μπορούμε να συνυπάρξουμε με το άπειρο και με τους απογόνους του απείρου; Ίσως ικανοποιώντας μια αρχέγονη ανάγκη για καταστροφή.

Το 2014, η ισπανίδα Angélica Liddell εμφανίστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών και προκάλεσε έντονες συζητήσεις με την παράσταση Όλος ο ουρανός πάνω στη γη (Το σύνδρομο της Γουέντυ, εμπνευσμένη από τον Πήτερ Παν. Η Liddell έχει ξεχωρίσει στην παγκόσμια θεατρική σκηνή για την απίστευτη σκηνική και δραματουργική της τόλμη και τις εκρηκτικές της παραστάσεις. Παραστάσεις οι οποίες μένουν έντονα χαραγμένες στη μνήμη του κοινού, με εντυπώσεις που κινούνται στα δύο άκρα: είτε τις λατρεύει είτε τις μισεί.

Αυτή τη φορά, η χειμαρρώδης καλλιτέχνις έρχεται στην Πειραιώς 260 με το Γένεσις 6, 6-7, που αποτελεί το τρίτο μέρος της Τριλογίας του απείρου. Ο τίτλος αναφέρεται στο πρώτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης και συγκεκριμένα στη στιγμή που ο Θεός μετανιώνει που δημιούργησε τον άνθρωπο και αποφασίζει να καταστρέψει τη ζωή στον πλανήτη. Μια παράσταση με δυνατές ποιητικές εικόνες και έντονο εικαστικό αποτύπωμα. Η Liddell ενσωματώνει τις προσωπικές της εμπειρίες στη σκηνική δράση με το δικό της ξεχωριστό τρόπο. Ξεκινά από το μύθο της Μήδειας για να φτάσει στην Παλαιά διαθήκη, αποτυπώνοντας έναν εξουθενωμένο κόσμο που αδυνατεί πλέον να κάνει υπομονή και επιθυμεί να εξαφανιστεί. Με άλλα λόγια, οι ήρωες αποζητούν να αγγίξουν το ιερό μέσα από την (αυτο)καταστροφή.

Mιλώντας για την παράσταση, η Liddell δηλώνει: «Για ακόμα μια φορά εστιάζω σε αυτά που δεν βλέπουμε, στην ισοδυναμία μεταξύ του Θεού και του “ορίζοντα γεγονότων” που εντοπίζουμε σε ορισμένα σημεία του σύμπαντος. Αναφέρομαι στις μαύρες τρύπες από τις οποίες δεν μπορεί ούτε το φως να περάσει και τις οποίες ονομάζουμε και περιγράφουμε για να καταλαγιάσουμε την αγωνία μας, την αίσθηση του κενού, τη λαχτάρα μας για αιωνιότητα. Εν ολίγοις, πώς μπορούμε να συνυπάρξουμε με το άπειρο και με τους απογόνους του απείρου; Ίσως ικανοποιώντας μια αρχέγονη ανάγκη για καταστροφή. Πόση αιωνιότητα υπάρχει μέσα στις γεννήσεις του καθενός από εμάς; Πόση στους θανάτους μας; Η παράσταση δεν απαντά στα παραπάνω ερωτήματα. Προσφέρει όμως συμβολικές εικόνες που τα συγκεκριμένα ερωτήματα ενεργοποιούν στο υποσυνείδητό μας. Άλλωστε αυτό που είναι κατανοητό δεν μπορεί να είναι το μέτρο όλων των πραγμάτων».

Σκηνοθεσία Angélica Liddell – Compañía Atra Bilis Teatro

Κείμενο – Σκηνικά –Κοστούμια – Φωτισμοί Angélica Liddell

Βοηθός φωτιστή Octavio Gómez

Παίζουν Juan Aparicio, Paula Vera, Aristides Rontini, Sindo Puche, Angélica Liddell, Yury Ananiev, Sarah Cabello Schoenmakers, Paola Cabello Schoenmakers, Borja López

Τεχνικός ήχου Sandra Vicente

Τεχνικός βίντεο Antonio Navarro

Τεχνικός φωτισμού Octavio Gómez

Διεύθυνση σκηνής Nicolás Chevalier

Τεχνική διεύθυνση Jean Huleu

Διεύθυνση παραγωγής Gurmesindo Puche

Βοηθός παραγωγής Borja López

Παραγωγή Fondazione Campania dei Festival – Napoli Teatro Festival Italia, Iaquinandi S.L.

Συμπαραγωγή Teatros del Canal (Μαδρίτη) και Humain trop humain – CDN Montpellier (Γαλλία)

Με τη στήριξη της Κοινότητας της Μαδρίτης και του Υπουργείου Παιδείας, Πολιτισμού και Αθλητισμού – INAEM

Διάρκεια: 1 ώρα και 40’

nora chipaumire

#PUNK

Πειραιώς 260 – Α

30 Μαΐου – 1 Ιουνίου, στις 23:00

«Το ανθρώπινο σώμα προσφέρει μια πιθανή σωτηρία».

Γεννημένη και μεγαλωμένη στη Ζιμπάμπουε, η nora chipaumire (προφέρεται τσιπομίρ και η ίδια προτιμά να γράφει το όνομά της με πεζά γράμματα) ζει και εργάζεται πλέον στη Νέα Υόρκη και είναι ένα νέο δυνατό όνομα στον παγκόσμιο θεατρικό χάρτη. Το #PUNK (προφέρεται: hashtag punk), που αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τριλογίας που περιλαμβάνει επίσης τα 100% POP και NIGGA*, είναι ουσιαστικά μία περφόρμανς σε μορφή συναυλίας, με επιρροές από την indie μουσική, την Americana, αλλά και τις αναμνήσεις της chipaumire από τα χρόνια που μεγάλωνε στη Ζιμπάμπουε, τις δεκαετίες του ’70 και του ’80.

Η chipaumire έχει λάβει την υποτροφία Γκούγκενχαϊμ και έχει τιμηθεί με τρία βραβεία Bessie και πολυάριθμα άλλα βραβεία, με πιο πρόσφατο το Trisha Mckenzie Memorial Award το 2016, για την προσφορά της στη χορευτική κοινότητα της πατρίδας της. Διεθνώς αναγνωρισμένη για τις εκρηκτικές, υβριδικές περφόρμανς της, η chipaumire έρχεται για πρώτη φορά στη χώρα μας με το #PUNK, που παρουσιάστηκε τον Οκτώβριο του 2018 στη Νέα Υόρκη, παραγγελία του Lincoln Center for the Performing Arts και με την υποστήριξη πολλών διεθνών οργανισμών.

Πώς περιγράφει όμως η ίδια η chipaumire το #PUNK; «Με το #PUNK αμφισβητώ τους συμβατικούς κανόνες των παραστάσεων χορού και μπαίνω στην περιοχή της ζωντανής τέχνης (live art), αρνούμενη να διαχωρίσω τα χορογραφικά, ηχητικά και εικαστικά στοιχεία της παράστασης. Αξιοποιώ φωνή και χορό καθώς και τις πρακτικές της διάλεξης, της εγκατάστασης και της περφόρμανς συνθέτοντας ηχητικά και οπτικά τοπία.

Μέσα από τη δουλειά μου διερευνώ πώς η κοινωνική κατάσταση και η εξουσία βιώνονται και πώς αποτυπώνονται στο σώμα, έχοντας και η ίδια κληρονομήσει τα ιστορικά και πολιτικά βάρη της Ζιμπάμπουε. Για εμένα και για άλλους σαν κι εμένα που έχουμε γεννηθεί χωρίς περιουσία, όνομα ή κοινωνική επιφάνεια, το ανθρώπινο σώμα προσφέρει μια πιθανή σωτηρία: ένα μανιφέστο ή ένα όχημα για αυτοεπινόηση και αυτοδιάθεση».

Χορογραφία – Ερμηνεία nora chipaumire

Ερμηνεία Shamar Watt

Κιθάρα David Gagliardi

Ήχος Philip White

Διάρκεια: 60’