Αν σας γνώριζαν μια Τριανταφυλλιά και μία Ρόζα, τι θα σκεφτόσασταν; Ασφαλώς, ακόμα και αν δεν είχατε μάθει διόλου λατινικά στο σχολείο, ότι έχουν το ίδιο όνομα: η μία στην ελληνική και η άλλη στη λατινική εκδοχή του.

Κάτι διόλου απίθανο για ονόματα ενός λαού που δεν έζησε ποτέ απομονωμένος. Και γείτονες είχε και συμβίωνε με άλλους λαούς στο πλαίσιο αυτοκρατοριών και ερχόταν σε επαφή με ακόμα περισσότερους, καθότι κοσμογυρισμένος. Συνέπεια των επαφών με αυτούς τους λαούς ήταν ένα αμφίδρομο πολιτισμικό αλισβερίσι, στα αποτυπώματα του οποίου εντοπίζεται και η υιοθέτηση ξενικής προέλευσης ονομάτων, πολλά από τα οποία συνυπάρχουν με ανάλογα ελληνικά, δηλαδή με ελληνικά ονόματα με την ίδια πάνω-κάτω σημασία.

Τα συνηθέστερα «ντουέτα» σχηματίζονται με ονόματα με λατινική ρίζα. Θα μπορούσαν λοιπόν να αναφερθούν και τα Ανθή-Φλώρα, Φωτεινή-Κλαίρη, Αστέρω-Στέλλα, Νικήτας-Βίκτωρας, Δάφνη-Λάουρα, Παρθένα-Βιργινία, Ελευθέριος-Λιβέριος, Ευστάθιος-Κωνσταντίνος, Κυριάκος-Δομίνικος (με τα αντίστοιχα για το άλλο φύλλο, όταν υπάρχουν).

Από τα «ντουέτα» με ονόματα από άλλες γλώσσες, μερικές που ίσως να μην το περιμένει κανείς, ας σημειωθούν τα Αυγή με το περσικό Ρωξάνη, Ειρήνη και Δέσποινα με τα αραμαϊκής προέλευσης Σαλώμη και Μάρθα αντίστοιχα, Θεόδωρος και Κρινιώ με τα με εβραϊκή ρίζα Ματθαίος και Σουζάνα αντίστοιχα, Ευτύχιος με το αρχαιοαιγυπτιακής προέλευσης Ονούφριος.

Πέρα, όμως, από τα «ντουέτα» υπάρχουν και «τρίο». Όπως του Αρσένιος με το γερμανικής προέλευσης Κάρολος και το λατινογενές Μάριος (που δεν σχετίζεται με το Μαρία), το Ελπίδα με το λατινογενές Σπεράντζα και το σλαβονικό Νάντια και το Αρχοντία με το γερμανικό Αδέλα και το εβραϊκό Σάρα. Αλλά και το «ντουέτο» Αστέρω-Στέλλα θα μπορούσε να μετατραπεί σε «τρίο» με την προσθήκη του εβραιο-
περσικής προέλευσης Εσθήρ.