Ο Νίκος Βεργέτης προσπέρασε το πενταόροφο, ογκώδες κτίριο του σταθμού των ΗΣΑΠ και την πιάτσα των ταξί και από την ακτή Καλιμασιώτη έστριψε αριστερά στην ακτή Κονδύλη.

Πρωί. Φτάνει. Ξεκλειδώνει. Ανεβάζει τα ρολά. Βγάζει τα γαριδάκια, τα καλαθάκια με τα διάφορα είδη. Ξεκλειδώνει τα ψυγεία.

Τον βλέπεις αυτόν εκεί, με ρώτησε ο φίλος μου ο Άρης, παιδί απλό και λιγομίλητο, που περνούσε τις ελεύθερες ώρες του στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου Γαργαρέττα

Ήταν σ’ ένα παλιό κτίριο, στην αρχή της οδού Κεραμεικού. Στο δεύτερο όροφο. Η επιγραφή, στα ρωσικά, φαινόταν και από τη Ζήνωνος. Αμερικάνικες γούνες. Αθήνα-Θεσσαλονίκη -Τιφλίδα.

Ο Λάκης ο στιχουργός κάθισε απόμερα σ’ ένα τραπεζάκι της Στάνης κι έβγαλε τα διπλωμένα χαρτιά από τη μέσα τσέπη του σακακιού του.

Ο άντρας που καθόταν σ’ ένα τραπεζάκι, δίπλα στα ηλεκτρονικά παιγνίδια, στο Kafe 29, στην οδό Αλκιβιάδου, λεγόταν Άνταμ Κοσέφσκι και ήταν Πολωνός.