Λένε πως ήταν εκείνος ο καιρός που τα ζώα είχαν ανθρώπινη μιλιά. Σε έναν τόπο μακρινό, μια μέρα ένας λύκος κατέβαινε την πλαγιά ενός βουνού.

«Τα δάκρυα μου είναι καυτά» σιγοτραγουδώ με καημό και σκουπίζω χέρια και μάτια δακρυρροούντα από τα κρεμμύδια που μόλις μάζεψα απ'το Κηπάκι.

Εκθειάζεται πολλές φορές από τη σύγχρονη αποδομητική ιστοριογραφία η Οθωμανική Αυτοκρατορία σαν να ήταν μια ανοιχτή πολυπολιτισμική πολιτεία

Το ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία» της πλατείας Συντάγματος, ένα από τα εμβληματικότερα τοπόσημα της Αθήνας συνδέθηκε με στιγμές της ιστορίας

Perpetuum mobile ήταν το μότο της ζωής του Βρετανού συγγραφέα Μπρους Τσάτουιν, ενός από τους μεγαλύτερους στυλίστες της αγγλικής γλώσσας

Από τις πρώτες «ενέργειες» της απριλιανής χούντας ήταν το «κυνήγι» των αθλητικών συλλόγων και ιδιαίτερα των ποδοσφαιρικών που είχαν «αριστερό»… χρώμα!

 Λένε πως μια φορά κι έναν καιρό, και δεν ήταν μήτε των πατεράδων μας ο καιρός μήτε και των παππούδων μας τα χρόνια, σε έναν τόπο μακρινό, ήταν ένα βουνό.

Το Ρομάντσο είναι το μακροβιότερο ελληνικό περιοδικό ( 1934-1990) και ίσως το αντιπροσωπευτικότερο δείγμα λαϊκού περιοδικού ποικίλης ύλης.

Τι θα σκεφτόσασταν αν σας ρωτούσαν ποια η σχέση της καπνιάς, μιας εσωτερικής αυλής, των κατοίκων του Κέρατος της Αφρικής και ενός χώρου υποδοχής ενός πλήθους;

Το πεζοδρόμιο απλώνεται μακρύ μπροστά μου, μόνο που πλέον μοιάζει περισσότερο με ψηφιδωτή πίστα καφέ εξογκωμένων λεκέδων παρά με διάδρομο κυριακάτικης διαφυγής.