Άλλη μια βδομάδα έκανε τον κύκλο της -το ίδιο και ο μήνας- κι εγώ πάλι πηγαίνω πέρα δώθε γιατί ο στροβιλισμός της πόλης είναι ασταμάτητος.
Επιτέλους ήρθε η δροσιά και η φθινοπωρινή ατμόσφαιρα έχει αρχίσει να μας τυλίγει. Ας πάμε στις βόλτες στην πόλη να μην μας πιάσει η θλίψη.
Εγώ όλα τα παρακάτω τα φαντάζομαι να συμβαίνουν μέσα σε κάποιο πουσουκού. Γιατί είμαι εργαζόμενο κορίτσι και τις καθημερινές δεν τις εμπνέω πια και μ’ έχουν αφήσει στην ησυχία μου.
Oι καλοκαιρινές διακοπές φαντάζουν αιώνες πίσω μας και ο καιρός έχει πάθει μια κάποια κρίση ταυτότητας. To ίδιο κι εμείς.
Αν και τα πρωτοβρόχια ήρθαν αρκετά πρόωρα, η εβδομάδα που ανατέλλει προμηνύεται ηλιόλουστη και καλοκαιρινή (αν και ποτέ δεν ξέρεις)
Oι τελευταίες μέρες του Αυγούστου, στην πραγματικότητα δε θυμίζουν και τόσο Αύγουστο. H επιστροφή από τις διακοπές στην Αθήνα για κάποιους από εμάς, σημαδεύτηκε από μουντίλα, γκριζάδα και μουσκεμένα παπούτσια.
Ο Δεκαπενταύγουστος στην Αθήνα δεν ήταν όπως τον φανταζόμουν. Κι όταν λέω Δεκαπενταύγουστος εννοώ όλη την εβδομάδα
Ο ήλιος καίει τα στενά και τα στενά μπαλκόνια, η πόλη αδειάζει, αλλά ποτέ δεν κοιμάται και ο Αύγουστος είναι εδώ να πατήσει ένα pause πριν τη μεγάλη επανέναρξη του...