0. Η λύπη με επισκέπτεται πια μόνο ως ανάμνηση. Δεν είναι ποτέ καταιγιστική, αλλά και ποτέ αθώα. Κι εγώ δεν κάνω πως ποτέ δεν ήρθε. Ναι ήρθε, δικαιωματικά, αν και...

Η ζωή μας είναι η Σοφοκλέους. Παραφράζω το γνωστό στίχο της Γώγου, διότι, κατά μήκος αυτού του κεντρικού, αθηναϊκού δρόμου, παρουσιάζεται στα μάτια μου ξεκάθαρη η ανισόπεδη διαστρωμάτωση της κοινωνίας...

Τώρα που πλησιάζει τα εξήντα του το κοιτάζει κατάματα.

Θυμάται την Αμάντα, τον Σαϊμίρ, τον Ρόμπερτ, όλοι τους ένοικοι σε άδεια σπίτια, με ελάχιστα έπιπλα, γυμνούς γλόμπους από το ταβάνι, τίποτα στους τοίχους. Ζωές απρόσιτες, σε πόλεις ξένες, αφιλόξενες,...

Υπάρχει καλύτερη γιορτή από τα Χριστούγεννα;-ΟΧΙ, μεγαλύτερο και πιο δυνατό και από του Μεταξά.Αλλά τι είναι και τι ήταν πάντα, αυτό που

Μπαίνω στον αγαπημένο οαεδ και στην είσοδο βλέπω εκείνο το κιτς χριστουγεννιάτικο δέντρο στολισμένο, που βλέπεις σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες. Τι στο καλό, ξεπατικωτούρα το βγάζουν;

Της φάνηκε πως τον ήξερε. Χρόνια πίσω, σε ένα ξενοδοχείο, ένα καταραμένο βράδυ. Κοντοστάθηκε, κρατούσε ψώνια, ήταν οι μέρες τέτοιες

Πραγματικά άμα μου δινόταν η ευκαιρία να σε δω για μια τελευταία φορά, αυτό που θα έκανα ήταν να σε κοίταγα κατάματα, να σου πέταγα κάτι στο κεφάλι και να...

Τρία σταθερά σημεία είχε στην ζωή του. Την ομάδα, την μάνα του και το ότι δούλευε εδώ και δεκαετίες εξωτερικές εργασίες. Αυτά τα τρία. Ομάδα και μάνα δεν άλλαξε ποτέ....

Η αναμονή της στη στάση, εκείνη τη νύχτα του Σεπτέμβρη στην Αθήνα, θα πρέπει να ήταν μεγάλη. Εκνευριστικά μεγάλη για την ηλικία της.