Στα δικά τους τα νησιά οι άνθρωποι πεθαίνανε έχοντας μισό-ζήσει όπως έλεγε η γιαγιά του: "...νέοι! άλλοι στα χωράφια, άλλοι στις οικοδομές, άλλοι στις ξερολιθιές ή μέσα σε πρακτορεία κι...

Τα βράδια στην εφημερίδα δεν ήταν ποτέ ήσυχα. Όσο πλησίαζε η ώρα της έκδοσης τόσο η κίνηση στους διαδρόμους, οι φωνές, τα τηλεγραφήματα, τα χτυπήματα στις γραφομηχανές

Ο Μάνος περπατούσε βιαστικά κατά μήκος της Σόλωνος, βαστώντας στο ένα χέρι τη δεσμίδα με τις παρτιτούρες του και στο αριστερό τη θήκη με το βιολί και το δοξάρι.

Αστική πολυκατοικία του ΄60. Πούλησε ένα χωράφι ο πατέρας και το αγόρασε στην κόρη. Προίκα. Μικροπροξενιό. Βγήκαν, τα είπαν, ξαναβγήκαν, τα βρήκαν. Παντρεύτηκαν. Η Μ. και ο Χ. Ήρθαν στην...

Όταν όλα τα κάποτε εργαλεία σου, επιταχύνουν τη σήψη μόνο, η ουτοπία και η δυστοπία αλλάζουν θέσεις τόσο γρήγορα ώστε δεν ξέρουν ούτε αυτές πιά, ποιά είναι ποιά.

Όταν, μερικά χρόνια πριν, μου χαρίστηκε η ευκαιρία της επίσκεψης στον γενέθλιο τόπο των παππούδων μου σε ορεινό χωριό της Ηπείρου, έπεσα απάνω στις εκδηλώσεις του δεκαπενταύγουστου. Όπου κεντρικό ρόλο...

Η αλαζονεία, δανεική από πολίτες ένστολους και άστολους, πάντα έτοιμους να λιντσάρουν γιγαντώνεται γρήγορα. Επιτέλους.

Κάπου εκεί και εγώ προσπαθώ να βρω μια "δικαιολογία", να στείλω ένα "ψεύτικο" sms μήπως καταφέρω να αλλάξω Δήμο, να "ικανοποιήσω" το 1/10 των πελατών μου, να "βγάλω" ένα κάποιο...

Μου ζήτησαν να γράψω για τη χαμένη ελευθερία από πέρσι το Μάρτιο. Για την ελευθερία που χάνεται σταδιακά και απότομα

Να ερχόσουν με τα γκρίζα σου μαλλιά γεμάτα νιφάδες, τα πέτα του μπουφάν σηκωμένα και τα χέρια χωμένα στις τσέπες