Όταν όλα τα κάποτε εργαλεία σου, επιταχύνουν τη σήψη μόνο, η ουτοπία και η δυστοπία αλλάζουν θέσεις τόσο γρήγορα ώστε δεν ξέρουν ούτε αυτές πιά, ποιά είναι ποιά.

Όταν, μερικά χρόνια πριν, μου χαρίστηκε η ευκαιρία της επίσκεψης στον γενέθλιο τόπο των παππούδων μου σε ορεινό χωριό της Ηπείρου, έπεσα απάνω στις εκδηλώσεις του δεκαπενταύγουστου. Όπου κεντρικό ρόλο...

Η αλαζονεία, δανεική από πολίτες ένστολους και άστολους, πάντα έτοιμους να λιντσάρουν γιγαντώνεται γρήγορα. Επιτέλους.

Κάπου εκεί και εγώ προσπαθώ να βρω μια "δικαιολογία", να στείλω ένα "ψεύτικο" sms μήπως καταφέρω να αλλάξω Δήμο, να "ικανοποιήσω" το 1/10 των πελατών μου, να "βγάλω" ένα κάποιο...

Μου ζήτησαν να γράψω για τη χαμένη ελευθερία από πέρσι το Μάρτιο. Για την ελευθερία που χάνεται σταδιακά και απότομα

Να ερχόσουν με τα γκρίζα σου μαλλιά γεμάτα νιφάδες, τα πέτα του μπουφάν σηκωμένα και τα χέρια χωμένα στις τσέπες 

Μία ώρα πριν την απαγόρευση κυκλοφορίας: Ο Πέτρος κοιτάζει γύρω του. Αφού βεβαιώθηκε ότι κανείς δεν τον παρακολουθεί, μπαίνει στο υπόγειο.

Μπαίνω στον αγαπημένο οαεδ και στην είσοδο βλέπω εκείνο το κιτς χριστουγεννιάτικο δέντρο στολισμένο, που βλέπεις σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες. Τι στο καλό, ξεπατικωτούρα το βγάζουν;

Μια εικόνα χίλιες λέξεις. Ένα μονόπετρο έλαμπε στη θήκη του και ο Άγιος Βασίλης τραβούσε τη λευκή γενειάδα του, αποκαλύπτοντας τον ερωτευμένο Γιώργο της!

"Συνάντησα τις προάλλες έναν καλό και παλιό μου φίλο Να σας πω την αλήθεια δεν μπορώ να απαντήσω πόσο παλιό Πολύ παλιό Τον αναγνώριζα από το βάδισμά του, την κοψιά...