Οι δεσμοί που τη συνδέουν με την Ελλάδα είναι ισχυροί. Η Bracha, όπως η ίδια λέει, είναι “μια Τελ αβιβ-ιώτισσα που αγαπά την Ελλάδα” κι ένα μέρος της καρδιάς της ανήκει σε αυτήν. Παρότι δε γεννήθηκε εδώ, έμαθε πολλά από τον πατέρα της που υπηρέτησε στις Αγγλικές Δυνάμεις, υποστηρίζοντας την Ελλάδα στον πόλεμο με τη Γερμανία. Ο τόπος με τον οποίο συνδέθηκε ήταν η Κόρινθος, εκεί όπου ζει ακόμα η ελληνική τους οικογένεια. Η Bracha δεν είναι μόνο μία παραγωγός που έχει αναλάβει τις συναυλίες Ελλήνων καλλιτεχνών στο Ισραήλ, είναι ένα πρόσωπο που συμβάλλει ενεργά στην σύνδεση των δύο χωρών αλλά και στην μετάδοση του ελληνικού πολιτισμού. Συναντηθήκαμε στο Κολωνάκι για έναν απογευματινό καφέ που εξελίχθηκε σε μία ουσιαστική συζήτηση. Πιστέψτε με, ήταν μία πολύ συγκινητική συζήτηση που αρκετές στιγμές έκανε τα μάτια μας να γυαλίσουν.
Η κουβέντα μας ξεκινά:
“Τα καλοκαίρια μας τα περνούσαμε στην Κόρινθο, σε μία πόλη που ένιωθες την καρδιά της Ελλάδας. Την ελληνική γλώσσα την έμαθα εκεί. Κάποτε ήμουν στο Ισραηλινό μπαλέτο, σε μία εταιρεία χορού, κι έψαχνα να κάνω κάτι άλλο επαγγελματικά. Την ίδια περίοδο ξεκινούσε η κρίση στην Ελλάδα. Τότε, συζητώντας με μία φίλη μου μου έδωσε την ιδέα λέγοντας μου: “Αφού αγαπάς τόσο την Ελλάδα, έχεις τόσες γνωριμίες και είναι εύκολο για ‘σένα, μετέφερε κάτι από αυτήν στο Ισραήλ.” Σκέφτηκα ότι ήταν μια πολύ καλή ιδέα. Στην Ελλάδα δεν γνώριζαν πολλά για τον λαό του Ισραήλ παρά μόνο από αφηγήσεις κι από παραποιημένες πληροφορίες.
Τα πρώτα χρόνια μου στην Ελλάδα δε μπορούσαμε να μιλήσουμε εβραϊκά. Έπρεπε να διαφυλάξουμε την ασφάλεια μας. Φυσικά, έπαιζε σημαντικό ρόλο και το κομμάτι της θρησκείας στις όποιες αντιπαραθέσεις. Ναι, μπορεί να περνούσαμε και καλά, ή να εισπράξαμε αγάπη, όχι από όλους, αλλά κι εμείς ήμασταν χαμηλών τόνων. Σκέφτηκα, λοιπόν, ότι είναι μια καλή ευκαιρία να κάνουμε μία αληθινή γνωριμία μεταξύ μας! Να έρθουν στο Ισραήλ οι Έλληνες, να γνωρίσουν από κοντά αυτή την χώρα και να διαμορφώσουν την δική τους άποψη. Το ίδιο ίσχυε και για τους Ισραηλινούς.
Επειδή είναι άνθρωποι που έχουν προοδευτική σκέψη και θέλουν να μαθαίνουν και να γνωρίζουν, κι επειδή το ελληνικό τραγούδι δεν είχε και τόσο καλή φήμη στο Ισραήλ, σκέφτηκα ότι θα ήθελα να γνωρίσουν την όμορφη πλευρά της Ελλάδας και να αποδυναμώσω την κακή φήμη που είχε εκείνη την περίοδο (σ.σ περίοδο κρίσης) η Ελλάδα. Η διασκέδαση της Ελλάδας δεν υπάρχει πουθενά αλλού, γι’ αυτό και οι Ισραηλινοί αγαπούν να την επισκέπτονται για την διασκέδαση τους.”
Ο Βίκτωρ στην Κόρινθο και η οικογένεια Σαγκρής.
” Η ενασχόληση μου με τις παραγωγές που ανέλαβα δεν τιτλοφορείται ως “business” αλλά ως αφιέρωμα στον πατέρα μου, στην φιλία του με την Ελλάδα και τους ανθρώπους που έγιναν η ελληνική μας οικογένεια. Ο πατέρας μου στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο ήταν στον Αγγλικό στρατό του Ισραήλ. Τότε τους έστειλαν στην Ελλάδα για να πολεμήσουν τους Γερμανούς. Βρέθηκε αιχμάλωτος και δραπέτευσε με έναν φίλο του που είχε καταγωγή από την Κόρινθο, στου οποίου το σπίτι έμενε κρυφά για δύο χρόνια. Αυτή η δράση είναι ένα αφιέρωμα σε αυτή την φιλία!
Όταν ερχόμασταν στην Ελλάδα δε μπορούσαμε να πούμε άνετα από που είμαστε, ούτε μιλούσαμε εβραϊκά. Αυτό μου άφησε ένα μικρό τραύμα. Δεν λέγαμε ότι είμαστε από το Ισραήλ. Όταν τα παιδιά έβλεπαν τον παπά κι έτρεχαν να φιλήσουν το χέρι του έκανα το ίδιο κι εγώ. Μας συμβούλευε ο πατέρας μου να είμαστε χαμηλών τόνων, να μην μιλάμε για πολιτικά. Μπορεί να ήμασταν εδώ, με την ελληνική οικογένεια μας, αλλά δεν ήμουν ελεύθερη να λέω ό,τι θέλω.
Αν μπορούσα να πω ότι είμαι από κάποιο μέρος της Ελλάδας θα έλεγα ότι είμαι από την Κόρινθο. (…)Όταν μετά από πολλά χρόνια με κάλεσαν σε μία εκπομπή είπα: Εγώ είμαι από Ισραήλ. Αυτό ήταν κάπως “θεραπευτικό” για ‘μένα.””
Η δύναμη για να προχωρήσει
Η δύναμη και τα φτερά μου είναι η αποδοχή των ανθρώπων, αυτών που με ευχαριστούν για τους καλλιτέχνες που άκουσαν κι είδαν εξαιτίας μου. Αυτό που με ενδιέφερε, ήταν να αναδείξω την υπέροχη ελληνική μουσική και να πω ότι οι Έλληνες δεν είναι μόνο αυτό που παρουσιάζεται από κάποιους. Είναι εργατικοί, σοβαροί κι επαγγελματίες. Από το 2012 μέχρι σήμερα δουλεύω στο κομμάτι της παραγωγής και τα φεστιβάλ πια μου ζητούν να προτείνω Έλληνες καλλιτέχνες. Ρωτούν γνωστοί μου “Τι προτείνεις να δούμε στην Ελλάδα;” κι απαντά κάποιος: “Τι να πάτε να δείτε εκεί; Τα καλύτερα σάς παρουσιάζουν εδώ.(σ.σ γέλια) Στο Ισραήλ έρχονται πολύ καλά σχήματα από Ελλάδα.” Χάρηκα πάρα πολύ μ’ αυτό που άκουσα.
Αυτό που την ενδιαφέρει είναι...
Να “ταξιδέψει” το ελληνικό τραγούδι εκεί που δεν έχουν ακούσει ποτέ ελληνική μουσική, να το μάθει ένα κοινό που δεν το γνωρίζει! Οι Ισραηλινοί, αν και δε γνωρίζουν την γλώσσα, αγαπούν τον ρυθμό, χαίρονται να ακούν μουσική και πολλές φορές τραγουδούν τους στίχους ,παρότι δεν ξέρουν τι σημαίνουν.
Μια συγκινητική στιγμή
Κάποτε, είχε δημιουργηθεί μία παρεξήγηση με τον Μίκη Θεοδωράκη. Αναπαράχθηκε ή μάλλον έγινε παρανόηση σε κάτι που είχε πει, με αποτέλεσμα να μην είναι επιθυμητός στο Ισραήλ για πολλά χρόνια. Ο Μίκης Θεοδωράκης έκανε τον δίσκο του Μαουτχάουζεν, κι αν δεν κάνω λάθος, είναι ο μόνος συνθέτης που έκανε το αφιέρωμα για το ολοκαύτωμα των Εβραίων. Αυτή η παρεξήγηση έπρεπε να τελειώσει.
Αποφάσισα λοιπόν, να κάνουμε μία συναυλία με την ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης, παρά τις απειλές που δέχτηκα. Είμαι πολύ περήφανη για την πατρίδα μου και σε καμία περίπτωση δεν θα δεχόμουν να συνεργαστώ με έναν άνθρωπο που είναι κατά της χώρας μου. Όταν μίλησα με τον Μίκη, ήταν τόσο ζεστός και φιλικός, μίλησε με τόσο γλυκά λόγια για την πατρίδα μου και ήθελε πάρα πολύ να έρθει στο Ισραήλ. Αναρωτήθηκα, πώς είναι δυνατόν τόσα χρόνια να επικρατεί μια λανθασμένη άποψη; Ήρθε στο Ισραήλ και έκτοτε επισκεπτόταν συχνά.
Ο Σταύρος Ξαρχάκος άργησε να έρθει στο Ισραήλ. Μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές ήταν με τον Ξαρχάκο… Έχει τόσο ωραία τραγούδια. Θυμάμαι ότι κάθισα σε μία γωνιά στο θέατρο κι απλά δάκρυσα. Ο σεβασμός προς το κοινό είναι κάτι πολύ σημαντικό. Πληρώνεις ένα εισιτήριο για να ακούσεις κάτι σπουδαίο. Αυτό αξίζεις. Έτσι χτίζεται μία σχέση εμπιστοσύνης.
Γυναίκα παραγωγός και δυσκολίες
Δεν είναι εύκολο. Είχα να αντιμετωπίσω δυσκολίες. Απλά δεν φοβόμουν. Με προσέγγιζαν για συνεργασία – ίσως με δόλο- αλλά εγώ δεν έμενα σιωπηλή. Μιλούσα! Γνώριζαν αν απειλούμε, ή αν κάποιοι προσπαθούν να αποσπάσουν κάτι από εμένα. Έλεγα πάντα την αλήθεια ώστε να ξέρουν όλοι ότι δεν θα κρυφτεί τίποτα. Σίγουρα, όταν υπάρχει ένας άνδρας αντιμετωπίζεσαι διαφορετικά.
Πρεσβεία
Ο τωρινός πρέσβης, Yossi Amrani -όπως και η προηγούμενη πρέσβης η Irit Ben Aba, που ήταν στην Ελλάδα για πέντε χρόνια- με έχουν καλέσει για να οργανώσουμε κάποια πράγματα μαζί. Η Irit Ben Aba πέρασε τέλεια τα χρόνια της παραμονής της στην Ελλάδα, την αγάπησε πολύ κι έφυγε με δάκρυα. Είμαστε κοντά με διάφορους φορείς που φροντίζουν τις σχέσεις Ελλάδας- Ισραήλ. Οι αληθινές γνωριμίες είναι πολύ σημαντικές πάντα … Και παρότι είμαστε εντελώς διαφορετικοί λαοί, ίσως, αυτό είναι που μας ενώνει…
Οι Εβραίοι είναι εργατικοί και τους ενδιαφέρει να εξοικονομούν, γιατί γνωρίζουν ότι είσαι ασφαλής όταν έχεις μία οικονομική άνεση. Περάσαμε πάρα πολλά ως λαός. Θέλουμε να έχουμε την πατρίδα μας. Να ανήκουμε κάπου. Είμαι Ισραηλίτισσα, αλλά έχω την Ελλάδα στην καρδιά μου.
Click here to read the interview in English
