Ο σύλλογος «Αλυσίδα» της 5ης Δημοτικής Κοινότητας και το Ινστιτούτο Κοινωνικής Δυναμικής με αφορμή την επέτειο των 50 χρόνων από την εξέγερση του Μάη ’68 στο Παρίσι, παρουσιάζουν έκθεση αφίσας στην οικία Θεοτοκοπούλου που υπάγεται στην αντιδημαρχία για το Παιδί και λειτουργεί σε συνεργασία με το Δίκτυο Πολιτισμού του Δήμου Αθηναίων, Athens Culture Net.

Η εξέγερση επηρέασε ανεξίτηλα όσους την έζησαν και ίσως δίδαξε τις επόμενες γενιές όλης της Ευρώπης. Αυτή η έκθεση φωτογραφικών αναπαραγωγών, από διαφορετικές πηγές, γίνεται για να μπορέσουμε να θυμηθούμε, να συζητήσουμε και να προβληματιστούμε ξανά. Καμιά όψη της καθημερινής και πολιτικής ζωής δεν έμεινε αλώβητη από το όπλο της κριτικής, όπως το χρησιμοποιούσε η μεταξοτυπία, η λιθογραφία, η όφσετ, η λινοτυπία και οι μεμβράνες του πολύγραφου, στις αφίσες του Μάη.

Εγκαίνια έκθεσης Τετάρτη 23 Μαΐου 2018, ώρα 18.00

Η έκθεση θα λειτουργεί καθημερινά, με ελεύθερη είσοδο, από την Τετάρτη 23 Μαΐου έως και την Τετάρτη 6 Ιουνίου 2018 στην οδό Θεοτοκοπούλου 34 στα Άνω Πατήσια.

Ώρες λειτουργίας 12.00 – 14.00 και 18.00 – 21.00

Η δράση έχει την στήριξη του Δήμου Αθηναίων και του Athens Culture Net.

H παραχώρηση του υλικού έγινε από την New Star art cinema, ενώ σημαντικό ρόλο στην υλοποίηση είχε ο Σύλλογος Αποφοίτων του Λεοντείου Λυκείου Πατησίων.

14 Μαΐου 1968. Οι φοιτητές της Σχολής Καλών Τεχνών του Παρισιού καταλαμβάνουν τη σχολή τους, η γενική συνέλευση αποφασίζει να μετονομάσει τη σχολή σε Λαϊκό Ατελιέ. Οι προτεραιότητες είναι η αναδιάταξη του εκπαιδευτικού συστήματος, η εγκαθίδρυση επαφών και δεσμών με τους απεργούς εργάτες και η χρησιμοποίηση της τέχνης ως εργαλείου για την επανάσταση. Άμεση απαίτηση: η μαζική παραγωγή αφισών και προπαγανδιστικού υλικού.

Η λιθογραφία όμως ήταν πολύ χρονοβόρα κι έτσι ένας καλλιτέχνης, ο Guy de Rougemont, πρότεινε στη συνέλευση τη λύση του πολυγράφου που τότε δεν έχαιρε και μεγάλης εκτίμησης όσο η λιθογραφία και τα άλλα χαρακτικά.

Ωστόσο, καθώς το αίτημα ήταν η ταχύτητα και η ποσότητα ακολουθήθηκε αυτή η λύση. Οι φοιτητές ανασκουμπώνονται και αναπαράγουν χιλιάδες αφίσες κάθε μέρα. Συνολικά δημιουργήθηκαν 600 περίπου διαφορετικές αφίσες .Είναι απλές, συνήθως μονοχρωματικές και με συνθήματα άμεσης πρόσληψης. Σήμερα υπάρχουν αρκετοί συλλέκτες που διαθέτουν τις πρωτότυπες αφίσες.

Οι περισσότερες χωρίς όνομα δημιουργού (που δεν ήταν μόνον η σχολή Καλών Τεχνών αλλά και τα λαϊκά εργαστήρια της σχολής Διακοσμητικών Τεχνών, της Ιατρικής, της Φυσικομαθηματικής, επαρχιακών πανεπιστημίων, θερινών τμημάτων και μεμονωμένων αναρχικών ομάδων), δεν διεκδικούσαν πνευματικά δικαιώματα και δεν ανήκαν σε κανένα κόμμα ούτε καν στις οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Ήταν έργο εμπνευσμένων ανθρώπων και οι περισσότερες καρπός συλλογικής επεξεργασίας σε άμεσες δημοκρατικές συνελεύσεις.

Καμιά όψη της καθημερινής και πολιτικής ζωής δεν έμεινε αλώβητη από το όπλο της κριτικής, όπως το χρησιμοποιούσε η μεταξοτυπία, η λιθογραφία, η όφσετ, η λινοτυπία και οι μεμβράνες του πολύγραφου, στις αφίσες του Μάη.

Οι αφίσες που παράγονταν με εργοστασιακούς ρυθμούς τον Μάη του ’68 , είχαν στην κυριολεξία επενδύσει όλους τους δρόμους του κέντρου και τοποθετούνταν παντού: στα παρμπρίζ των αυτοκινήτων, στις εισόδους των πανεπιστημιακών σχολών, στη Σορβόννη, στο θέατρο Odéon, στα εργοστάσια. Μια νέα, πολιτική σκηνογραφία, με αριστερά, αναρχικά, σουρεαλιστικά συνθήματα των καταστάσεων που δημιουργούνται και slogans πλημμύριζαν την πόλη.

Το ίδιο συμβαίνει και με τα graffitis στους τοίχους που επανασχολιάζουν τα συνθήματα των αφισών, προεκτείνουν τα νοήματα, καταθέτουν προσωπικές μαρτυρίες. Κάνουν, θα λέγαμε, αυτό που κάνουν οι σχολιαστές των σημερινών posts στα blogs. Μόνο που αυτό γίνεται σε άπλετη και δημόσια θέα.

Με την ευκαιρία λοιπόν των 50 χρόνων από αυτή την εξέγερση που επηρέασε ανεξίτηλα τις γενιές που την έζησαν και ίσως δίδαξε τις επόμενες γενιές όλης της Ευρώπης, αυτή έκθεση φωτογραφικών αναπαραγωγών, από διαφορετικές πηγές, γίνεται για να μπορέσουμε να θυμηθούμε, να συζητήσουμε και να προβληματιστούμε ξανά με τον Μάη του 68.