Στόρυ από Μήλο, στόρυ από Σίφνο, στόρυ από Χαλκιδική, Εύβοια, Ικαρία, Κεφαλλονιά, Πήλιο, Κρήτη, Σαμοθράκη. Χρυσό σε συμμετοχές η Μήλος, αργυρό η Χαλκιδική, χάλκινο η Εύβοια.
Κάποια χιλιόμετρα μακριά, σε ένα σπίτι στην Κυψέλη μία κοπέλα παρακολουθεί τους άνωθεν αγώνες στην Ιαπωνική οθόνη του κινητού της. Στην οθόνη της τηλεόρασης ο κύριος Ν. Χασιμότο κερδίζει ο χρυσό στο σύνθετο ατομικό της ενόργανης. Ο ανεμιστήρας γυρίζει απέλπιδα πάνω στην κοιλιά της ενώ λίγο πιο πάνω ο λαιμός φωνάζει για παγάκια.
Σηκώνεται, πάει για ζεστό τρεχούμενο νερό βρύσης, ο λαιμός σωπαίνει στιγμιαία και μετά βάζει τις φωνές σαν το μίστερ μπούτια, θέλω Μήλο, θέλω Μήλο σου λέω! Βγάζει ένα δροσερό αχλάδι από το ψυγείο, είναι ό,τι πιο κοντινό είχε να του δώσει. Στο λαιμό δεν αρέσει το αστείο και συνεχίζει να ιδρώνει. Δεν τον αδικεί, όσο ο υπόλοιπος κόσμος είναι στη Μήλο ή δουλεύει από το γραφείο με κλιματισμό, αυτή παίζει μέτρια το ρόλο της working-from-home 9-5ερ, λίγο καλύτερα της ναητ-του-σιξερ και εξαιρετικά της ναην-του-ναηνερ. Οι διακοπές αργούν, αν καταφέρουν να γίνουν ποτέ και εάν γίνουν δεν έχει αισιοδοξία για τις μισές μέρες.
Πάει τρεισήμισι, πρέπει να γυρίσει στο γραφείο, στο διπλανό δωμάτιο, παίρνοντας παραμάσχαλα τον ανεμιστήρα. Το φίλο της. Με λίγη φαντασία μοιάζει με κάτι ανάμεσα σε ροφό, σαρκοβόρο φυτό και το πράσινο τερατάκι από το Μπαμπούλας ΑΕ.
-Μάηκ, μπορείς να μου πάρεις τσιγάρα μέχρι να κάνω πέντε λεπτά ένα ντους;
-Με καυτό νερό;
-Με καυτό.
5.59. Θα αφήσει τη δουλειά, η μόνη κακή συνέπεια για σήμερα είναι μία κρίση πανικού το βράδυ. Θα ξυπνήσει στις 6 το πρωί να συνεχίσει. 2ο ντους, κρύο αυτή τη φορά. Αποδεσμεύει το Μάηκ από τα καθήκοντά του. Έχει γιόγκα στις 7μιση και ποτό στο μπαλκόνι στο Παγκράτι στις 9μιση.
Έχει δροσιά απόψε. Τζιν με ροζ σόδα και πολλά παγάκια. Και θέα σπίτια, πολλά σπίτια. Λίγο πιο κάτω φαίνονται οι στήλες του Ολυμπίου Διός, λίγο αριστερά η Ακρόπολη. Και σπίτια, πολλά σπίτια, τα μισά φωτισμένα, τα άλλα πήγαν διακοπές.
