Κάποιοι, ιδίως παλιότεροι, δεν είχαν καν ακούσει τη λέξη. Κάποιοι άλλοι, ιδίως νεότεροι, ίσως να την είχαν ακούσει ως μαθητές ή φοιτητές. Οι περισσότεροί τους, όμως, θα την είχαν σίγουρα απωθήσει στα αζήτητα της μνήμης τους. Έως πρόσφατα, τουλάχιστον, που εισέβαλε στο καθημερινό μας λεξιλόγιο και απειλεί να παίζει εφεξής σημαντικό ρόλο στη ζωή μας.

Περί τίνος πρόκειται; Μα, φυσικά, για τον αλγόριθμο. Δηλαδή, σε απλή διατύπωση, τη σειρά καθορισμένων βημάτων που απαιτείται για να επιλυθεί ένα πρόβλημα, η οποία αποκτά ιδιαίτερη σημασία, όταν αφορά την επίλυσή του από έναν υπολογιστή.

Γιατί όμως «αλγόριθμος»; Αν, συνειρμικά, νομίζετε επειδή προκαλεί «άλγος» στον εγκέφαλο, δηλαδή «πονοκέφαλο» σε κάποιον που δεν τα πάει καλά με τους αριθμούς, η απάντηση είναι ότι «τα φαινόμενα απατούν». Αν και υπήρξε επιρροή της λέξης «αριθμός» στη διαμόρφωσή της στα λατινικά, απ’ όπου την υιοθέτησαν στη συνέχεια οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές γλώσσες. Το όνομά του (όπως θα μπορούσε να ψυλλιαστεί κάποιος από το αρχικό «αλ» που συναντάμε σε λέξεις όπως: άλγεβρα και αλχημεία, αλλά και σε διάφορες αραβικές ονομασίες) οφείλει σε εκλατινισμό του ονόματος ενός ιδιοφυή πέρση μαθηματικού, αστρονόμου και γεωγράφου, Muhammad Ibn Mūsā με τ’ όνομα, γνωστού ως Al-Khwârismî, από την περιοχή Khwarezm του σημερινού Ουζμπεκιστάν, όπου γεννήθηκε γύρω στο 780 της χρονολόγησής μας, ο οποίος, όμως, μας άφησε τα έργα του στα αραβικά. Από δική του μελέτη προέκυψε η ονομασία «άλγεβρα», ενώ σε αυτόν αποδίδεται η αντιγραφή των ινδικών αριθμών στα αραβικά, που κληρονόμησαν οι ευρωπαίοι ως αραβικούς.

Σημειωτέον πως αλγόριθμοι ήταν διαδεδομένοι πολύ πριν από τον Al-Khwârismî, όπως στη Βαβυλώνα, ενώ, στα μαθηματικά τουλάχιστον, ο πιο γνωστός αλγόριθμος είναι αυτός του Ευκλείδη, για την εύρεση του μέγιστου κοινού διαιρέτη δύο ακεραίων.