Τι ενεργοποιεί την ελκτική δύναμη που μας οδηγεί να διασταυρωθούμε με κάποιους ανθρώπους, που στην πορεία της ζωής μας λειτουργούν ως φάροι, που όσο και αν ταξιδεύουμε στα ανοιχτά, μπορούν και μας ξανακαλούν πίσω στο λιμάνι τους;

Τι συνδέει τους λαούς που μπορεί να βρίσκονται σε διαφορετική ήπειρο, που έχουν άλλη ιστορία, που έχουν άλλη κουλτούρα, που μιλούν άλλη γλώσσα;
Ο πόνος, η χαρά, η απώλεια, ο έρωτας, η αδικία, η ελπίδα δεν έχουν ούτε τόπο, ούτε χρόνο.
Τα φέρουμε εντός μας σαν «προίκα» του είδους μας και ας μην έχουμε βιωματικά διαβεί τα ίδια μονοπάτια.

Όταν δεν αρνείσαι το φαινομενικά διαφορετικό, όταν δεν φοβάσαι να ανιχνεύσεις το φαινομενικά άγνωστο, ενδυναμώνεις την ικανότητά σου να εντοπίζεις τα κοινά σημεία που σε συνδέουν με τους άλλους και τότε αισθάνεσαι πως δεν είσαι μόνος.
Ένα βιβλίο που ακροβατεί γοητευτικά ανάμεσα στην ιστορική πληροφορία και το συναίσθημα. Που σε ωθεί να εντοπίσεις τις ομοιότητες, τον κοινό τόπο, τη συνάντηση,
τον συντονισμό ακόμα και αν όλα δείχνουν προς το αντίθετο, ακόμα και αν είναι επώδυνο.

Desaparecidos, Desencuentro. Δυο λέξεις που ξεχώρισα από το βιβλίο και από τότε τις ανακαλώ και τις ανακαλύπτω ξανά.
Η ζεστή ματιά, η σεμνότητα και η διάθεση επικοινωνίας έχουν μείνει στην μνήμη μου μετά από τη σύντομη γνωριμία με τη συγγραφέα.

Εριφύλη Περπερίδου