Τον Λεωνίδα Παπαγεωργίου, τον δηµιουργό του Τριανόν που έφυγε από κοντά µας ακριβώς πριν 4 χρόνια, τον γνώρισα λίγο πριν την έκδοση του πρώτου φύλλου “Η ΠΑΤΗΣΙΩΝ ΖΕΙ”.
Το κείμενο αυτό δημοσιεύθηκε στο τεύχος Μαρτίου 2018, νο 54.
Όταν τηλεφωνικά άκουσε τον τίτλο άρχισε να ζητωκραυγάζει και να βρίζει συγχρόνως, και εγώ δεν µπορούσα να καταλάβω τι ακριβώς συνέβαινε. Τελικά έβριζε γιατί κάποιος δηµοσιογράφος σε ένα αντίστοιχο έντυπο πριν λίγες εβδοµάδες είχε γράψει “Η Πατησίων πεθαίνει, έκλεισε και το Τριανόν”… Από τότε στάθηκε βοηθητικά απέναντί µας, όµορφα και φιλικά.
Από την συνέντευξη (που πολύ δύσκολα µας έδωσε) είναι δύο απλές φράσεις που τις µεταφέρω εδώ, χωρίς σχολιασµό, είναι τέτοιες που δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω.
“Το σηµαντικό είναι να ξεπερνάς τα φοβερά προβλήµατα µε έναν µαγικό τρόπο.
Αυτόν τον έχεις µέσα σου, τον ανακαλύπτεις ή τον χάνεις κάθε τόσο. Αυτό µε
γοητεύει, αυτό µε βοηθάει και έτσι πορεύοµαι µέχρι τώρα”.
Όταν τον ρωτήσαµε τελικά ποιος είναι ο στόχος, απάντησε,
“Να καταφέρω να ζήσω αξιοπρεπώς την οικογένειά µου, κάνοντας την δουλειά
που αγαπώ, στην χώρα που µεγάλωσα και επέλεξα για πατρίδα”.
Η Πατησίων δεν πέθανε, το Τριανόν δεν έκλεισε, ο Λεωνίδας έφυγε όµως. Ένας αυθεντικός άνθρωπος µε γνήσια λαϊκότητα, χιούµορ, πεποιθήσεις και αµεσότητα. Η αύρα του υπάρχει ακόµα, στο Τριανόν και στους ανθρώπους του, στους φίλους και τους συνεργάτες του, στις καταπληκτικές του ατάκες.
Χρύσανθος Ξάνθης
Τριανόν
Η παράσταση (ξανα)αρχίζει
να ξεπερνάς με ένα μαγικό τρόπο
τα φοβερά προβλήματα
Το κείμενο αυτό δημοσιεύθηκε στο πρώτο τεύχος του “Η Πατησίων Ζει”
Στις Βερσαλίες το Τριανόν ήταν ένας πορσελάνινος χώρος όπου περνούσε χαλαρές και ανέμελες ώρες η βασιλική οικογένεια. Η Πατησίων, στους σύγχρονους χρόνους, έχει το δικό της Τριανόν -διατηρητέο σήμερα- που διαθέτει όμως την ίδια ακριβώς ιδιότητα – κι όχι μόνο για τη… βασιλική οικογένεια. Ο ιστορικός, πλέον, κινηματογράφος της οδού Κοδριγκτώνος, μετράει πολλές δεκαετίες λειτουργίας, αφιερωμένος στο σινεφίλ κοινό του που δεν τον εγκατέλειψε ποτέ. Εξαιρετική κατασκευή (ξεκίνησε η κατασκευή του το 1958, με αρχιτέκτονα τον Ανδρέα Μεταξά και τελείωσε το 1960) εργονομικά σωστή, ο θεατής έχει τη δυνατότητα να απολαύσει εξαιρετικές ταινίες χειμώνα-καλοκαίρι, μια και η οροφή είναι συρόμενη. Έτσι, το καλοκαίρι γίνεται ένας υπέροχος θερινός κινηματογράφος και το χειμώνα μια ζεστή και καλαίσθητη αίθουσα. Ας μην ξεχνάμε, μάλιστα, πως την περίοδο 1997-1998 έκανε μία ριζική ανακαίνιση. Λεπτομέρεια: Το καλοκαίρι, εκτός από την οροφή, αλλάζουν και τα καθίσματα για να προσαρμοστούν στις ανάγκες της εποχής (θερινής-χειμερινής). Η τεράστια αίθουσά του έχει φιλοξενήσει ονειρεμένες πρεμιέρες – ελληνικές και ξένες. Ιερά τέρατα της Έβδομης Τέχνης λάμπρυναν με την παρουσία τους τις πάντα προσεγμένες κινηματογραφικές βραδιές.
Όμως το Τριανόν δεν είναι μόνον κινηματογράφος. Στην αίθουσά του έχουν ακουστεί υπέροχες μελωδίες από την Ορχήστρα των Χρωμάτων, υπό τη διεύθυνση του Γ. Κουρουπού.
Κάθε Τρίτη (περίπου το 2000 και για αρκετά χρόνια) και επί μία ώρα η Ορχήστρα των Χρωμάτων ξεδίπλωνε νότες, μελωδίες και εικόνες από τις πιο σημαντικές στιγμές της μουσικής, ενώ η οθόνη έπαιζε στιγμιότυπα από ταινίες που όλοι έχουμε αγαπήσει.
Ερώτηση:
Ποιός είναι τελικά ο στόχος;
Απάντηση:
Να καταφέρω να ζήσω
αξιοπρεπώς την οικογενειά
μου κάνοντας την δουλειά
που αγαπώ, στην χώρα
που μεγάλωσα και επέλεξα
για πατρίδα..
Kαι τώρα θέατρο!
ο 1960, σ’ αυτόν τον κινηματογράφο παίχτηκε η πρεμιέρα της βραβευ-
μένης με Όσκαρ ταινίας του Ντασέν «Ποτέ την Κυριακή», παρουσία
όλων των συντελεστών της. Κι αυτό ήταν μόνον η αρχή, αφού το Τρια-
νόν έγινε το κέντρο των «απαιτητικών» ταινιών. Πρώτοι ιδιοκτήτες ήταν
οι Παπαγεωργίου-Λαμπίρης, ο οποίος είχε και τα εμπορικά δικαιώματα των ταινιών
του Ζ. Ντασέν. Ως τα μέσα της δεκαετίας του 80 θα έλεγε κανείς, ο προσανατολισμός
ως προς τις ταινίες, ήταν μάλλον εμπορικός στην ακμάζουσα περιοχή της Πατησίων.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 80 η κρίση στο χώρο του κινηματογράφου εξαιτίας
των βιντεοκλαμπ, της ιδιωτικής τηλεόρασης αλλά και της υποβάθμισης της περιοχής
αρχίζει να δημιουργεί ένα δύσκολο περιβάλλον για το Τριανόν. Στις αρχές της δεκαε-
τίας του 90 ο υιός Παπαγεωργίου Λεωνίδας αναλαμβάνει και επιχειρεί στροφή προς
τις ποιοτικές ταινίες. Στην πραγματικότητα απευθύνεται αλλά και δημιουργεί ένα σι-
νεφίλ κοινό. Έτσι το Τριανόν γίνεται ένα σημείο αναφοράς του ποιοτικού κινηματο-
γράφου. Το 1997 γίνεται η ριζική ανακαίνιση του χώρου προσθέτοντας ακόμα
μεγαλύτερη δυναμική. Το 2000 ξεκινά η συνεργασία με το Ελληνικό Κέντρο Κινημα-
τογράφου, την Ταινιοθήκη, υπάρχουν μουσικά δρώμενα. Η δεκαετία 2000-2010 είναι
η λαμπρή δεκαετία του Τριανόν όπως λέει ο ίδιος. Και συνεχίζει… «H αγορά δεν μου
επιτρέπει πλέον να προγραμματίζω το Τριανόν με ταινίες Α’ προβολής της επιλογής
μου και γι’ αυτό στρέφομαι περισσότερο σε θεατρικές παραστάσεις, πάντα με κριτή-
ριο την ποιότητα»
Σε δύσκολους καιρούς… πολεμάμε!
Φύσει αισιόδοξος, αφήνοντας πίσω άσχημες καταστάσεις και με μότο του μια φράση
από την «Ασκητική» του Καζαντζάκη «Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: “θα νικήσουμε;”,
“θα νικηθούμε;”. Πολέμα!», παίρνει δύναμη προχωρά. Στην πραγματικότητα εδω και
λίγο καιρό το Τριανόν μπαίνει σε μια νεα φάση και αλλάζει!
Φέτος, θα φιλοξενήσει θεατρικά έργα με εξαιρετικούς συντελεστές, για το κοινό που
ξέρει πραγματικά να απολαμβάνει και να εκτιμά τις καλές παραστάσεις. Τέλος επειδή
οι καιροί είναι δύσκολοι, το Τριανόν, φροντίζει να κρατάει χαμηλές τιμές και ειδικές
τιμές για φοιτητές – και όχι μόνον!
