Όλα ξεκινούν (και τελειώνουν) με ένα χαμόγελο…
Φωτογραφίες: Οδυσσέας Καραδής
Όλα ξεκινάνε με ένα χαμόγελο, έτσι αδιάκριτο και υποσχόμενο, το άρωμά της ταιριάζει με τον καφέ σου…
Αισθάνεσαι πως πρωταγωνιστείς σε ταινία επιστημονικής φαντασίας, πόσο θα ήθελες να διακτινιστείς στα μαλλιά της…
Την βλέπεις τόσο ισορροπημένη και όμορφη, σαν σχέδιο του ντα βίντσι, τόσο ελεύθερο μα και τόσο δομημένο…
Σκέφτεσαι τον άλλον άνθρωπο, κούρασε και κουράστηκε, αναρωτιέται συνεχώς για το ποιος θα κατεβάσει τα σκουπίδια…
Και όμως την αγαπούσες και ακόμα την αγαπάς, κοιτάς τις φωτογραφίες από το Παρίσι και κάτι θυμάσαι ακόμα…
Ξαναθυμάσαι τα σκουπίδια, τον πονοκέφαλο της, την άρνησή της, εκνευρίζεσαι και νοερά μεταφέρεσαι σαν ήρωας στη ταινία επιστημονικής φαντασίας.
Η μικρή σου κόρη σε κοιτάει, σαν κάτι να έχει καταλάβει, ρωτάει αν θα ξαναφύγεις, μια φορά μπερδεύτηκε και ρώτησε αν θα ξαναγυρίσεις…
Πόσο χάος μέσα στο κεφάλι σου; Πόσο φυλακή τα όνειρά σου; Πόσο δύσκολη η καθημερινότητα; Πόσο θες να βγάλεις τα ρούχα σου και τα παπούτσια και να αρχίσεις να τρέχεις!
Οι δρόμοι μας ανήκουν αγαπημένη μου, ψυχορραγείς στον καναπέ, το κινητό σου στο αθόρυβο, το μυαλό σου σε εκείνη φωτίζει και ετοιμάζεται να καλπάσει.
Κρύβεσαι σε μία γωνία, να μην φαίνεσαι και αναρωτηθούν, αποκλείεις τους γύρω σου με κορδέλες σαν και αυτές που βάζουν όταν έχει γίνει έγκλημα…
Έχεις παραμορφωθεί, ο έρωτας παραμορφώνει, εσύ δεν το ξέρεις, οι άλλοι σε παρατηρούν και ανέχονται την όψη του έρωτα.
Λίγες στιγμές ισορροπείς, νιώθεις σαν σφαίρα που κυλά μαλακά πάνω σε μέταλλο, ήρεμα, γλυκά, χωρίς τριβές…
Σε παρακολουθούν και παρακολουθείς, υπονοούμενα, μετρήματα, ώρες, αποστάσεις, δευτερόλεπτα, όλα παρακολουθούνται…
Ο καθένας αφηγείται την ιστορία, όπως μπορεί, θέλει, κατανοεί και βέβαια το πιο σημαντικό ποιο ρόλο έχει; Μία ιστορία αγάπης πάντα έχει πολλές αφηγήσεις…
Εκείνη έφυγε, μαθαίνει την αλφαβήτα από την αρχή, εσύ ήσουν ένα ακόμα γράμμα, μπορεί και να μην την μάθει ποτέ και ίσως το δικό σου γράμμα να το ξεχάσει και αυτό…
Επανέρχεσαι στην πραγματικότητα ρευστοποιημένος, ηττημένος, σκας ένα χαμόγελο γελοίο στην απέναντι που σου χαμογέλασε αδιάκριτα και υποσχόμενα -έτσι δεν ξεκινάνε όλα;-. Πληρώνεις και φεύγεις.
Discussion about this post