Άποψη 1η:
Ξεκάθαρο! Ένας αλληγορικός πίνακας. Το νεαρό ζευγάρι είναι στα “μέλια” του. Ο νέος, ως γνήσιος άρρεν, κάνει στενό μαρκάρισμα στη νεαρά ώστε να υποκύψει στη γοητεία του. Η νεαρά κάνει νάζια, αλλά τον θέλει, είναι έτοιμη να πει το “ναι”, καθώς το βιβλίο της πέφτει από τα χέρια και γλιστράει στο πλούσιο φόρεμά της. Η αρχή μιας σχέσης. Πίσω τους, κρυμμένος στην κουρτίνα, ο Χρόνος, με το σπαθί του από πάνω τους, έτοιμος να τους διαλύσει! Στο χέρι τους είναι! Θα αφήσουν τη ρουτίνα να τους επηρεάσει;
Μαίρη
Άποψη 2η:
Για μένα είναι πασιφανές! Ο Πλούσιος ηλικιωμένος έμπορος, κάνει τσακωτή την κατ’α πολύ μικρότερη του σύζηγο. Ο Ομορφος γόης είναι και αυτός πλούσιος αλλά και νέος οπότε κερδίζει στα σημεία. Το βιβλιαράκι πέφτει από τα χέριατης, δείχνει ότι ενδίδει στον κομψεαυμενο. Ο Εμπορος ετοιμάζεται να σκοτώσει, εαν δεν πάθει εγκεφαλικό πριν. Ποιος είναιο κακός; Αλήθεια δεν μπορώ να απαντήσω…
Πάνος
Πραγματική ιστορία
Francesca και Paolo – Το τραγικό τέλος ενός έρωτα
Emilia – Romagna, 13ος αιώνας
Στο κάστρο του Polenta, στα περίχωρα του Bertinoro, κατέφθαναν κάθε τόσο ιππότες∙ όχι μόνο για να αναμετρηθούν μεταξύ τους σε αγώνες, αλλά για να θαυμάσουν από κοντά το κάλλος της Francesca, της κόρης του Guido da Polenta, του καστελάνου.
Ο Guido da Polenta, είχε καταφέρει να επεκτείνει την κυριαρχία του σε όλη τη Ravenna και σ’αυτό, τον είχε βοηθήσει αρκετά ο άρχοντας του Rimini, ο Malatesta.Οι έριδες είχαν από χρόνια κωπάσει κι ο καστελάνος αισθανόταν πως έπρεπε με κάποιο τρόπο να επιδείξει ευγνωμοσύνη στην οικογένεια των Malatesta.
Η δεκαπεντάχρονη, τότε, Francesca, φάνταζε ο ιδανικότερος άνθρωπος για τα σχέδιά του. Θα πάντρευε την κόρη του με τον γιο του Malatesta, τον Gianciotto Malatesta.
Ο Gianciotto, όμως, ήταν δύσμορφος και σκληρός άντρας για μια ευγενική κοπέλα σαν την Francesca. Ο πατέρας της, υποψιαζόταν πως θα αντιδρούσε και γι’αυτό, φρόντισε ώστε όλα να γίνουν με δόλιο τρόπο.
Θα της παρουσίαζε για μέλλοντα σύζυγο, τον Paolo Malatesta, τον όμορφο και ευγενικό αδερφό του Gianciotto. Ο «γάμος» θα γινόταν κανονικά με τον Paolo ως γαμπρό, αλλά στα έγγραφα, νόμιμος σύζυγος, θα φαινόταν ο Gianciotto.
Ο γάμος έγινε το 1275 και η ανυποψίαστη κοπέλα έπεσε στην παγίδα του ίδιου του πατέρα της.
Όσο κι αν προσπαθούσε ο Gianciotto, όσα δώρα κι αν έφερνε στη σύζυγό του, δεν κατάφερνε, ούτε να την εντυπωσιάσει, ούτε να την κάνει να τον αγαπήσει. Η Francesca, φιλοξενούσε σε μια ήσυχη γωνιά του μυαλού της, τον Paolo, ο οποίος την επισκεπτόταν συχνά στο κάστρο και της διάβαζε ιστορίες των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης.
Ο έρωτας ανάμεσα στους δύο νέους, δεν άργησε να ανατείλει.
Ένα πρωί, ο Gianciotto, προσποιήθηκε ότι θα έφευγε για δουλειές στο Pesaro για να διαπιστώσει τι ακριβώς γινόταν εν απουσία του. Κρύφτηκε, λοιπόν, στο κάστρο και περίμενε τον αδερφό του.
Η Francesca είχε μόλις ξυπνήσει και χτένιζε τα μαλλιά της στην κάμαρά της. Ο συνθηματικός χτύπος στην πόρτα, την έκανε να αναρριγήσει και να ρίξει μια τελευταία ματιά στον καθρέπτη. Ο Paolo μπήκε μέσα στο δωμάτιο με το βιβλίο στο χέρι. Της φίλησε το χέρι και κάθισε δίπλα της.
Ο Paolo άνοιξε το βιβλίο στο σημείο που είχε βάλει τον σελιδοδείκτη και άρχισε να της διαβάζει.
Σε αρκετά σημεία της ανάγνωσης, οι ματιές τους χάνονταν η μία μέσα στην άλλη, ενώ οι ανάσες τους συναντιούνταν κλεφτά στον αέρα του δωματίου.
«Ο Λάνσελοτ» συνέχισε ο Paolo, «πλησίασε το πρόσωπο της Γκουίνιβερ και τη φίλησε με πάθος…».
Εκείνη τη στιγμή, σταμάτησε να κυλάει ο χρόνος και ο Paolo έγινε Λάνσελοτ και η Francesca πήρε τη θέση της Γκουίνιβερ. Η πόρτα του δωματίου άνοιξε απότομα και εμφανίστηκε η αγριεμένη θωριά του Gianciotto. Κρατούσε στα χέρια του ένα σπαθί. Ο Paolo πετάχτηκε όρθιος για να αμυνθεί και καθώς σηκώθηκε, πιάστηκε το ρούχο του σε ένα καρφί του κρεβατιού. Ο Gianciotto είχε ήδη σηκώσει το σπαθί στον αέρα και η Francesca, για να σώσει τον αγαπημένο της, μπήκε μπροστά του. Τα δύο κορμιά σωριάστηκαν καταγής, διαπερασμένα από το σπαθί του Gianciotto.
H ιστορία που διαβάσατε είναι αληθινή και τα πρόσωπα, υπαρκτά. Ο Δάντης, αναφέρει την ιστορία των δύο ερωτευμένων, στο Πέμπτο Άσμα της Κόλασης, στη Θεία Κωμωδία.
