Ο Μάριος δεν είχε ιδεά από ελληνική γραφειοκρατία. Ήταν γραμμένος στο ΙΚΑ, αλλά δεν είχε κάνει ποτέ φορολογική δήλωση. Εργαζόταν κανονικά, αλλά του φαινόταν αστείο να πληρώνει επιπλέον φόρους. Δεν είχε, δε, ποτέ πολύ χρόνο για να περιμένει στις ουρές. Στο μαγαζί δούλευε κανονικά 8ωρο και, πολλές φορές, έκανε υπερωρίες. Οι φίλοι του; Ο Παναθηναϊκός; Ο ύπνος; Πού να προλάβει;
Η Φωτεινή είχε σπουδάσει Θεολογία, αλλά είχε βρει δουλειά γραμματειακής υποστήριξης σε μια μεγάλη λογιστική εταιρεία. Να πρέπει να είναι περιποιημένη, να φτιάχνει καφέδες, να βγάζει φωτοτυπίες, να γράφει τις αρμοδιότητές της σε πολύχρωμα excel-ακια και, φυσικά, να τρέχει σε διάφορες εξωτερικές δουλειές.
Ο Μάριος ξύπνησε ένα πρωί, άκουσε τα νέα μέτρα κατά της φοροδιαφυγής, τον έπιασε πανικός και ζήτησε ρεπό από τη δουλειά.
Η Φωτεινή ανέλαβε πάλι εξωτερικές δουλειές.
Ο Μάριος μάζεψε τα χαρτιά του και πήγε στην εφορία.
Η Φωτεινή πήρε ένα φάκελο της εταιρείας και ξεκίνησε για την εφορία.
Ο Μάριος έφτασε στο γκισέ και η υπάλληλος του είπε μες στην ειρωνία: «Κύριέ μου αυτό έπρεπε να το είχατε τακτοποιήσει εδώ και 6 χρόνια!».
Ο Μάριος απαντάει: «Ποτέ δεν είναι αργά». Η Φωτεινή στεκόταν πίσω του και έβαλε τα γέλια.
Ο Μάριος γύρισε και την κοίταξε. Της χαμογέλασε και τα βλέμματά τους φώτισαν όλόκληρη τη ΔΟΥ Χαλανδρίου, όλη την οδό Αισχύλου και όχι μόνον το νούμερο 27.
*Για τον Σ. Και τη Ρ. που γνωρίστηκαν ένα πρωί στη ΔΟΥ Χαλανδρίου (Αισχύλου 27, Χαλάνδρι) και τώρα είναι μαζί σχεδόν 1 χρόνο.
