Ο Δημήτρης Φραγκιόγλου ανεβαίνει στη σκηνή για να μας ερμηνεύσει τους 100 ρόλους που δεν πρόλαβε να παίξει στην πορεία του στο θέατρο! Ναι είναι 100. Είναι πολλοί και βρίσκονται πάνω σε έναν τροχό. Δεν έχει πρόβλημα όμως! Όποιο ρόλο κι αν δείξει ο τροχός, εκείνος θα παίξει, αφού επιτέλους βρήκε το κατάλληλο κοινό!
Ο τροχός ξεκινάει και πέφτει πάνω….
Όχι δεν μπορεί να έπεσε πάνω εκεί!
Θα το κάνει όμως, γιατί μπορεί, πρέπει, θέλει…
Ο τροχός ξεκινάει και πέφτει πάνω….
Όχι δεν μπορεί να έπεσε πάνω εκεί!
Θα το κάνει όμως, γιατί μπορεί, πρέπει, θέλει…
Η υπαρξιακή αγωνία ενός ηθοποιού σε απόγνωση ξεκινάει και δεν μπορεί να ερμηνεύσει τίποτα. Οι ίδιες του οι σκέψεις, οι προσωπικές ερωτήσεις, τα καλά κρυμμένα απωθημένα τον σαμποτάρουν!
Τότε, αρχίζει ένας μονόλογος γεμάτος χιούμορ και προβληματισμό, για όλα τα υπαρξιακά ζητήματα ενός ηθοποιού, ενός άντρα, ενός ανθρώπου. Τι φταίει που δεν πρόλαβε να παίξει αυτούς τους 100 ρόλους που έχει ως απωθημένο; Πού είναι το λάθος των άλλων που δεν τον επιλέγουν; Πού είναι το λάθος το δικό του; Ένας άνθρωπος που ζει και κινείται σε μια κοινωνία που απορρίπτει πλέον το κάθε ψεγάδι και υποστηρίζει την τελειότητα!
Ποιος όμως είναι τέλειος; Κι αν είσαι τέλειος, λάθη δεν θα κάνεις; Κι αν δεν κάνεις λάθη πώς θα πονέσεις, πώς θα χαρείς, πώς θα νιώσεις όλο το φάσμα των ανθρώπινων συναισθημάτων;
Ο Δημήτρης Φραγκιόγλου, ένας μοναδικός ηθοποιός, ερμηνεύει το μονόλογο του «αγανακτισμένου» ηθοποιού με λεπτές ισορροπίες ανάμεσα στο χιούμορ και τη σοβαρότητα. Γεμίζει τη σκηνή με το ταλέντο του, την αστείρευτη ενέργειά του, με την ευγενική του παρουσία, με την αλήθεια του που βγαίνει αβίαστα πάνω στη σκηνή. Με ευθύτητα, ειλικρίνεια και αμεσότητα, σε ένα καταιγιστικό ρυθμό που επιβάλλεται και από το ίδιο το κείμενο, μοιράζεται τις αγωνίες του, που είναι κοινές με άλλους ηθοποιούς, άλλους ανθρώπους που απεχθάνονται την απόρριψη. Το κείμενο(Φραγκιόγλου, Γερογιάννη, Παπαδάκη)είναι δυναμικό, αληθινό, συνδέει συνεχώς το θέατρο με τη ζωή, το άτομο και τις κοινωνικές του προεκτάσεις.
Υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Δημήτρη Μακαλιά, ο Δημήτρης Φραγκιόγλου μας κάνει να γελάμε μέχρι δακρύων, να αναρωτηθούμε και να περάσουμε μια βραδιά ευχάριστη που θα μας γεμίσει ερωτηματικά και –ίσως-απαντήσεις που ταλανιζόμαστε για να ανακαλύψουμε!
Ακούστε με και δεν θα χάσετε! Ο Δημήτρης Φραγκιόγλου μας κάνει να ταυτιζόμαστε μαζί του, λέει και τις δικές μας σκέψεις φωναχτά, λυτρώνεται από το δυνατό χειροκρότημα του κοινού, που κάθε άλλο παρά απόρριψη είναι!
Για την ΗΠΖ
Ν.Ν.
Συνέντευξη με τον Δημήτρη Φραγκιόγλου:
-
Πώς «ξεπήδησε» αυτό το κείμενο από μέσα σου; Πόσο καιρό το δούλευες; Έχεις βιώσει την απόρριψη είτε επαγγελματικά είτε προσωπικά;
Η αφορμή για τη μορφή της παράστασης ήρθε από την παρατήρηση της δουλειάς ενός Αμερικανού δημιουργού, ο οποίος ξεκινάει στις παραστάσεις του από ένα θέμα και καταλήγει σε κάτι εντελώς διαφορετικό. Επειδή τον παρακολουθώ, εμπνεύστηκα από ένα project που έκανε: παρουσίασε όλα τα έργα του Σαίξπηρ σε μία εβδομάδα. Επειδή αυτό ήταν αδύνατο, κατάλαβα το «παιχνίδι» που έκανε. Παρουσιάσε αυτά έργα, αυτούς τους ρόλους με το δικό του τρόπο.
Όσον αφορά το θέμα, που πραγματεύεται την απόρριψη σε μία κοινωνία που κυνηγάει την τελειότητα, αυτό είναι κάτι που με απασχολεί προσωπικά. Όλοι έχουμε βιώσει την απόρριψη και σε προσωπικό, αλλά και σε επαγγελματικό επίπεδο. Ναι είναι ένα κείμενο που εκφράζει προσωπικά θέματα και βιώματα, αλλά προσπάθησα να το φέρω σε μια ισορροπία ώστε να αφορά όλο τον κόσμο. Ένα κείμενο «παράλογο» και συνειρμικό που αντικατοπρίζει την πραγματικότητα.
-
Πόσο δύσκολο είναι να αναλαμβάνεις ένα μονόλογο και να πρέπει να κρατήσεις το ενδιαφέρον του κοινού;
Το έχω ξανακάνει-περίπου- στο παρελθόν με το «Γελώντας άγρια» (σε μετάφραση μου, μαζί με τη Χριστίνα Παπαδάκη), όπου οι δύο ήρωες μέχρι να συναντηθούν, είχαν μονολόγους πάνω στη σκηνή. Τώρα είναι μια ολόκληρη παράσταση που πρέπει να είσαι παρών και το κλάσμα του δευτερολέπτου, να μη χάνεις καθόλου τη συγκέντρωσή σου, ώστε να κρατάς το ενδιαφέρον του κοινού. Είναι κουραστικό, αλλά το χαίρομαι πολύ. Πάντα το κοινό ανταποκρίνεται θετικά. Κάθε παράσταση και μάλιστα, μία τόσο ζωντανή παράσταση είναι διαφορετική, αλλά η επικοινωνία επιτυγχάνεται κάθε φορά.
-
Η παράσταση είχε μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό. Για πόσο θα συνεχίσει; Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σχέδια;
Ευτυχώς ναι, είχε ανταπόκριση. Θα συνεχίσω τις Τετάρτες στις 21.00 στην Αθηναΐδα, τουλάχιστον για 4 παραστάσεις ακόμη. Θα ήθελα να συνεχίσω και του χρόνου, με το ξεκίνημα της season. Δεν ξέρω αν θα είναι στον ίδιο χώρο, αλλά θέλω πολύ να συνεχίσω γιατί αυτήν την παράσταση τη χαίρομαι πραγματικά. Μπορεί να έχει «κορεστεί» ο κόσμος από τους μονολόγους, οι οποίοι είναι πολλοί στην αθηναϊκή σκηνή, αλλά ο συγκεκριμένος είναι κάτι πολύ προσωπικό και για μένα ο κύκλος της παράστασης δεν έχει κλείσει ακόμη. Δεν έχω εξαντλήσει αυτό που έχω να δώσω.
«100 ΡΟΛΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ ΝΑ ΠΑΙΞΩ»
στον Πολυχώρο Πολιτισμού «Αθηναΐς»
Διαρκεια: 80 ‘
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μακαλιάς
Ερμηνεύει: Δ. Φραγκιόγλου
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Discussion about this post