Ο Κώστας Μπέζος γεννήθηκε στο Μπολάτι Κορινθίας το 1905. Ήταν τραγουδοποιός, λαϊκός βάρδος αλλά και σκιτσο-γελοιογράφος της δεκαετίας του ‘30. Υπήρξε ένας «αριστοκράτης μάγκας» χωρίς λούμπεν προέλευση. Αφού τελείωσε το Γυμνάσιο στην Κόρινθο, ήρθε στην Αθήνα και γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών, κάνοντας ταυτόχρονα –και με πάθος- εντατικά μαθήματα κιθάρας. Έτσι, τον κέρδισε το πεντάγραμμο και το πάλκο. Καλλιτεχνικά, ανετράφη σε ένα υπαίθριο αυτοσχέδιο θεατράκι της Πλατείας Αγάμων (νυν πλατεία Αμερικής), το οποίο έμεινε στην ιστορία ως η «Μάντρα του Αττίκ». Ταυτόχρονα, δεν εγκατέλειψε τη δημόσια κριτική εικαστική έκφραση, αφού αναδείχθηκε σε τακτικό σκιτσογράφο (και ενίοτε αρθρογράφο) της εφημερίδας «Πρωία».
Παράλληλα, είχε και το δικό του συγκρότημα, «Τα Άσπρα Πουλιά», τα μέλη του οποίου ήταν πάντα ντυμένα στα λευκά. Ο πολυσχιδής Κορίνθιος συμμετείχε σε μουσικοχορευτικά σύνολα που πέρασαν από την Πόλη, την Αίγυπτο, τη Θεσσαλονίκη και την Αμερική. Στο μουσικό σχήμα του μετείχε και ο ανιψιός του, Τίτος Καλλίρης (πατέρας του γνωστού τραγουδιστή Θάνου Καλλίρη).
Τα «Άσπρα Πουλιά».
Το 1941-42 έπαιξε στην κινηματογραφική ταινία “Μάγια η τσιγγάνα” (του Γιάννη Χριστοδούλου). Ο Μπέζος βρίσκεται πίσω από το γνωστό τραγούδι «Εν τάξει» με τους διαχρονικούς, καυστικούς στίχους: «Βρε, πώς τη δουλεύουνε εντάξει στην Ελλάδα κάθε μηχανή! Όλοι οι παλαβοί να είν’ απέξω και οι γνωστικοί μεσ’ στο Δαφνί…».
Πολλά από τα σουξέ του θεωρούνται ως ‘’επαμφοτερίζοντα,’’ καθότι ‘’ακροβατούν’’ μεταξύ βαρέος «χασικλίδικου» ρεμπέτικου και ρυθμικής λατινοαμερικάνικης χαβάγιας (!). Ιδιαίτερο τεχνικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η αντικατάσταση του μπουζουκιού με κιθάρα (!). Σύμφωνα με πάσα ένδειξη (βλ. άρθρο Μαρίας Παππά, www.lifο.gr, 09/01/2017), ο Κώστας Μπέζος ταυτίζεται με τον αινιγματικό ρεμπέτη «Α. Κωστή» που είχε χρησιμοποιήσει το όνομα αυτό ως ψευδώνυμο.
Δυστυχώς, ο Μπέζος απεβίωσε νεότατος στην Αθήνα εκείνου του εφιαλτικού 1943, μεσούσης της φρικτής ναζιστικής κατοχής. Ο Κώστας Βάρναλης –ως πολυγραφότατος χρονογράφος και συνάδελφος του στην εφημερίδα “ΠΡΩΙΑ”- αναφέρει στην νεκρολογία: «Ως γελοιογράφος των εφημερίδων δεν είχε το ταίρι του. Το χιούμορ του ήτανε πάρα πολύ φίνο κι η γραμμή του σίγουρη. Χαριτωμένος και πνευματώδης κι ανεξάντλητος»
«Ως κιθαριστής ήτανε μαέστρος κι ως τραγουδιστής περίφημος για τη λεπτή του τέχνη και το αληθινό αίσθημα», «Ήταν ένας από τους πιο γνήσιους τύπους της μποέμικης ζωής. Ξενύχτης αδιόρθωτος, γλεντζές, καλόκαρδος –ένα μεγάλο παιδί, που δεν ήξερε τι θα πει ‘’αύριο’’». («Φεϊγ βολάν της Κατοχής», Κ. Βάρναλης, εκδόσεις Καστανιώτης)
Περίπου επτά δεκαετίες αργότερα, ήρθαν ένας Λονδρέζος ψυχίατρος από τη Σουηδία (ο Tony Κlein) κι ένας Αμερικανός ταξιτζής (ο Gordon Ashworth) να ρίξουν άπλετο φως στο πιο δυσδιάκριτο σημείο του μουσικού αποτυπώματος που άφησε ο Κώστας Μπέζος. Συγκεκριμένα, συνέλεξαν δώδεκα «αχαρτογράφητα» κομμάτια του «Α. Κωστή» και τα κυκλοφόρησαν σε ένα άλμπουμ για πρώτη φορά όλα μαζί με τίτλο ‘‘The Jail’s a fine school’’ (από το κομμάτι του Μπέζου ‘‘Η φυλακή είναι σχολείο’’). Το όλο πρότζεκτ υλοποιήθηκε μέσω της νεοσύστατης αμερικάνικης δισκογραφικής εταιρείας Olvido Records.
Λοιπόν, ταχέως σπεύσατε πάντες οι φίλοι του εναλλακτικού ρεμπέτικου να απολαύσετε ελεύθερα τις εν λόγω πρωτότυπες εκτελέσεις απευθείας εδώ: https://olvidorecords.bandcamp.com/album/the-jails-a-fine-school
