Είδαμε τρεις πολύ καλές παραστάσεις και σας τις παρουσιάζουμε παρακάτω. Σας τις συστήνουμε ανεπιφύλακτα. Προλάβετε να τις παρακολουθήσετε μέχρι τέλος του μήνα!

ΤΡΙΚΥΜΙΑ W. Shakespeare

Θέατρο Άβατον

Σκηνοθεσία: Παναγιώτης Κατσώλης

Ο Πρόσπερο, Δούκας του Μιλάνου, που ασχολείτο με μυστικιστικές μελέτες, χάνει τον θρόνο του, καθώς ο αδερφός του, Αντόνιο, με τη βοήθεια του βασιλιά της Νάπολης Αλόνσο, σφετερίστηκε την περιουσία του και την εξουσία του. Έτσι καταλήγει σε ένα ερημονήσι μαζί με τη μικρή του κόρη, Μιράντα. Η θεατρική παρουσίαση των γεγονότων αρχίζει δώδεκα χρόνια αργότερα, περίοδο κατά την οποία ο Πρόσπερο έχει εξελιχθεί σε μεγάλο μάγο, που ελέγχει στοιχεία της φύσης και ξωτικά, όπως το αγαθό πνεύμα Άριελ. Υπηρέτης του Πρόσπερο και της Μιράντα είναι ο Κάλιμπαν, ένας ιθαγενής του νησιού που συμπεριφέρεται χυδαία στο αφεντικό του και θέλει να τον εκπολιτίσει. Ωστόσο, η μοίρα ευνοεί τον Πρόσπερο: όσοι συνωμότησαν εναντίον του για το θρόνο του Μιλάνου θα τύχει να ταξιδέψουν με πλοίο στη θάλασσα κοντά στο νησί. Έπειτα από μια τρικυμία που προκαλεί ο Πρόσπερο με τις μαγικές του δυνάμεις, το καράβι του Αλόνσο βουλιάζει κι όλοι ναυαγούν στο νησί, χωρισμένοι σε μικρές ομάδες, πιστεύοντας ότι όλοι οι υπόλοιποι είναι νεκροί.

Η Τρικυμία, θεωρείται το τελευταίο έργο του Σαίξπηρ, ένα παραμύθι, που δεν περιγράφει τους καλούς και τους κακούς κάθετα χωρισμένους. Ένα φιλοσοφικό παραμύθι που αποτελεί την κατάληξη και το αποκορύφωμα της σαιξπηρικής δραματουργίας. Γράφτηκε γύρω στο 1611 με 1612 και ο Σαίξπηρ σε αυτό του το έργο παίζοντας θέατρο μέσα στο θέατρο, βρίσκει την ευκαιρία με όλο το ευτυχισμένο τέλος του έργου, να δείξει όλη του τη θλιμμένη διάθεση και το πικρό απόσταγμα της πείρας του για τ’ ανθρώπινα και τη ζωή. Ο συγγραφέας εδώ συμπυκνώνει τα θέματα και τα πάθη που στάθηκαν οι πόλοι όλου του έργου του: η αρχομανία και οι συνομωσίες, η απολυταρχία και η τυραννία, ο διαχωρισμός ανάμεσα στο φαίνεσθαι και στο είναι, παρουσιάζοντας όμως, τη συγχώρεση ως το υπέρτατο αγαθό.

Αυτό το αριστούργημα του Σαίξπηρ, παρουσιάζεται με όμορφο, παιχνιδιάρικο τρόπο από τον Παναγιώτη Κατσώλη, τη Ροζαλία Μιχαλοπούλου και το Χριστόφορο Μπαρμπαγιάννη. Η παράσταση αρχίζει με τον Παναγιώτη Κατσώλη, ως σκηνοθέτη, να δίνει οδηγίες στους ηθοποιούς του για το πώς να παίξουν χρησιμοποιώντας το γνωστό μονόλογο από τον «Άμλετ». Και σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, οι ηθοποιοί και ο ίδιος ακολουθούν πιστά αυτές τις οδηγίες. Η σκηνοθεσία του Κατσώλη ήταν ευρηματική, καθώς οι τρεις ηθοποιοί αλλάζουν συνεχώς ρόλους. Με λιτά σκηνικά, ελάχιστα αντικείμενα που χρησιμοποιούνται κυρίως για να δοθεί το στίγμα του κάθε ρόλου, με παλέτες για να ορίζονται οι αλλαγές του χώρου σε συνδυασμό με τους λειτουργικούς φωτισμούς, η ιστορία του ωραιότερου έργου του Σαίξπηρ μεταδίδεται με απλό, ουσιαστικό τρόπο χωρίς να σε μπερδεύει και χωρίς να σου δημιουργεί απορίες. Όλα τα θέματα που πραγματεύονται στο έργο, παρουσιάζονται στην παράσταση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και σε αυτό φυσικά, βοηθάει και η υποκριτική δεινότητα των τριών ηθοποιών. Πραγματοποιούν έναν υποκριτικό «άθλο», καθώς «μοιράζονται» μεταξύ τους όλους τους ρόλους του έργου, ερμηνεύοντας με την ίδια αστείρευτη ενέργεια, διαφοροποιώντας τους και ως προς το λόγο και ως προς το σώμα. Όπως λέει και ο ίδιος ο Κατσώλης: «Τρείς ηθοποιοί επί σκηνής. Παίζουν. Η προσπάθεια για επιστροφή στο αυτονόητο. Άνθρωποι, Σχέσεις και σανίδια. Και φυσικά ο λόγος. Αν πετύχει το παιχνίδι είναι μαγικό. Είναι;».

Εμείς συμφωνούμε ότι είναι! Μη χάσετε αυτήν την παράσταση που γεμίζει την ψυχή μας με το μαγικό παιχνίδι των ρόλων, τη μουσική του λόγου, την παραμυθένια ατμόσφαιρα. Προλαβαίνετε!

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:

Κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 21:15 (έως 29 Μαΐου 2018)

Μετάφραση | Σκηνοθεσία: Παναγιώτης Κατσώλης

Μουσική: Βάιος Πράπας

Επιμέλεια Κίνησης: Σοφία Καλπενίδου

Επιμέλεια Φωτισμών: Δημήτρης Μαλισσόβας

Διαμόρφωση Σκηνικού Χώρου | Κοστούμια: Ο Θίασος

Βιντεοπροβολές | Teaser | Trailer: Έκτορας Σχηματαριώτης

Φωτογραφίες: Ναταλία Β.

Επιμέλεια Κομμώσεων | Μακιγιάζ: Πένυ Μαμμή

Σχεδιασμός Αφίσας: Ανδρέας Κουτσογιάννης, Αναστασία Πάσσαρη

Ερμηνεύουν: Παναγιώτης Κατσώλης, Ροζαλία Μιχαλοπούλου, Χριστόφορος Μπαρμπαγιάννης

«Ευτυχείτε!» ή «Δύο ιστορίες για ανθρώπους που δεν ξέρουν να μιλούν» Franz Xaver Kroetz

Θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ

Σκηνοθεσία: Βίκυ Βολιώτη

Φωτογραφίες: Ελπίδα Μουμουλίδου

Ένας ειρωνικός, θα λέγαμε, τίτλος για τα δύο μονόπρακτα του Franz Xaver Kroetz «Τα αγαπημένα μας τραγούδια» και «Δουλεύοντας στο σπίτι» που παρουσιάζονται στο θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ, σε σκηνοθεσία Βίκυς Βολιώτη.

Ο Franz Xaver Kroetz θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Γερμανούς θεατρικούς συγγραφείς με τους ήρωές του να είναι παγιδευμένοι στην αδυναμία έκφρασης σκέψεων και συναισθημάτων. Η Βίκυ Βολιώτη στην πρώτη της σκηνοθεσία έκανε μία εξαιρετική δουλειά. Πάνω στη χωρισμένη σκηνή, διαδρματίζεται πρώτα το έργο «Τα αγαπημένα μας τραγούδια». Σε ένα εκπληκτικό σκηνικό (Χ. Χαρίσης), ένα σπίτι τακτοποιημένο, λευκό και πεντακάθαρο τόσο που σε ενοχλεί, μπαίνει μία γυναίκα η οποία κάνει κάποιες καθημερινές δραστηριότητες: πάει στο μπάνιο, ξεβάφεται, καθαρίζει το σπίτι με εμμονική μανία. Είναι μόνη. Απόλυτα μόνη μέσα μια απόλυτη σιωπή. Η συντροφιά της το ραδιόφωνο, μια ραδιοφωνική εκπομπή, που σίγουρα ακούει καθημερινά. Ένα παζλ μισοτελειωμένο που σήμερα τελειώνει. Μετά από αυτό τι; Η εξαιρετική Άντρια Ράπτη, σε ένα ρεσιτάλ υποκριτικής, δεν μιλάει καθόλου. Όλο το δράμα της μοναξιάς της αποτυπώνεται στο έντονο βλέμμα της, στις μελετημένες κινήσεις, στη στάση του σώματός της. Είναι μία γυναίκα που θα μπορούσε να ζει δίπλα μας, είναι μία γυναίκα που θα μπορούσε να είναι εμείς. Αυτή η μοναξιά τονίζεται και από τις εξαιρετικές μουσικές επιλογές που ακούγονται μέσω της ραδιοφωνικής εκπομπής.

Το δεύτερο μονόπρακτο, «Δουλεύοντας στο σπίτι», αρχίζει αμέσως μετά στο υπόλοιπο μισό της σκηνής, σε ένα σκηνικό εκ διαμέτρου αντίθετο με το προηγούμενο: παρατημένο, ακατάστατο. Ένα ζευγάρι ζει την καθημερινότητά του και εμείς παρακολουθούμε. Οι διάλογοί τους εντελώς διαφορετικοί από αυτούς που πραγματικά θα έπρεπε να γίνουν. Ξαφνικά έρχεται ένα παιδί. Το θέλουν ή μήπως αυτό θα διαταράξει την ήδη παθογενή σχέση τους; Ο Γιάννης Στόλλας (εκπληκτικός_ και η Άντρια Ράπτη (για άλλη μια φορά εξαιρετική και εκ διαμέτρου αντίθετη από τον προηγούμενο ρόλο) παίζουν λιτά, αληθινά, μας θυμίζουν ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Άμεσοι, αυθεντικοί με απόλυτη σκηνική επικοινωνία, ενσαρκώνουν τους ήρωες του Kroetz με τρόπο που σε σοκάρει, αλλά παράλληλα, δεν μπορούν να σε κάνουν ακριβώς να τους αντιπαθήσεις. Γιατί είναι ανθρώπινοι και ζουν ανάμεσά μας.

Πρόκειται για ένα έργο που σίγουρα θα σας αφήσει άφωνους. Η βία και η απάθεια των ηρώων και εν προκειμένω της ίδιας της ζωής, θα σας δημιουργήσει ένα σοκ. Όμως είναι μία παράσταση που απηχεί τα προβλήματα της κοινωνίας μας, προκαλεί και μας κάνει να πάρουμε θέση σε καταστάσεις που λίγο πολύ μας φαίνονται γνωστές και οικείες. Και αυτό είναι και το πιο τρομακτικό. Όπως είπε και η Βίκυ Βολιώτη στο elculture.gr: «Ο Franz Xaver Kroetz έγραψε τα μονόπρακτα “Τα αγαπημένα μας τραγούδια” και “Δουλεύοντας στο σπίτι” μέσα στη δεκαετία του ’70. Τον απασχολεί ιδιαίτερα το πώς το κοινωνικό πλαίσιο και οι συνθήκες ζωής επηρεάζουν τα άτομα, τον τρόπο διαβίωσης αλλά κυρίως το βαθμό και τον τρόπο αντίδρασης μας σε κάθε μορφή πίεσης, είτε οικονομική, είτε κοινωνική. Πιστεύει ότι συνθλιβόμαστε από τις προκαθορισμένες κοινωνικές αντιλήψεις και αντί αυτό να μας οδηγήσει στην εξέγερση, παραλύουμε, αποχαυνωνόμαστε και σωπαίνουμε. Δεν μπορώ να φανταστώ τίποτα πιο αντιπροσωπευτικό για τη ζωή μας σήμερα».

Τίποτα πιο αντιπροσωπευτικό για τη ζωή μας σήμερα. Μία παράσταση που δεν πρέπει να χάσετε για πολλούς λόγους. Για το θέμα, την αλήθεια, τη σκηνοθετική ματιά, την υποκριτική, τη μουσική, το σκηνικό και το σχεδιασμό του φωτισμού. Φροντισμένα όλα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, για εμάς είναι ένα θεατρικό αριστούργημα.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:

Κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21.00, Κυριακές 20.00 (Έως 27 Μαϊου)

Συντελεστές:

Μετάφραση: Έφη Ρευματά

Σκηνοθεσία: Βίκυ Βολιώτη

Επιμέλεια κίνησης: Μαρίζα Τσίγκα

Βοηθός σκηνοθέτη: Έφη Ρευματά

Σκηνικά: Χρήστος Χαρίσης

Κοστούμια: Μίκα Πανάγου

Φωτισμοί: Γιάννης Ροζέας – Βίκυ Βολιώτη

Επιμέλεια ήχων και μοντάζ μουσικής: Χρήστος Ξενάκης

Παραγωγή: Θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ

Παίζουν:

Γυναίκα: Άντρια Ράπτη

Άντρας: Γιάννης Στόλλας

Φωνή ραδιοφωνικού παραγωγού: Αλέξης Κωστάλας

«Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ», Β. Κορνάρου

ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΑΘΜΟΣ 

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΔΑΜΙΑΝΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ

«Η Θυσία του Αβράαμ» είναι ένα βιβλικό δράμα, το οποίο πιθανολογείται ότι ανήκει στο Βιτσέντζο Κορνάρο, λόγω πολλών λεκτικών ομοιοτήτων με τον Ερωτόκριτο.

Η υπόθεση του έργου είναι το γνωστό επεισόδιο της Παλαιάς Διαθήκης: Ο Θεός προστάζει τον Αβραάμ να θυσιάσει το γιο του Ισαάκ, τον οποίον απέκτησε χάρη στη θεϊκή βούληση. Μετά από έντονη ψυχική προσπάθεια, αποφασίζει να κάνει τη θυσία, ενώ πείθει τη Σάρα να το αποδεχθεί και εκείνη. Αβραάμ και Ισαάκ φεύγουν και μόνον όταν φτάνουν στο μέρος που θα τελεστεί η θυσία, ο Αβραάμ λέει στον Ισαάκ ότι είναι εκείνος που πρέπει να θυσιαστεί. Στην αρχή, ο Ισαάκ προσπαθεί να τον μεταπείσει, αλλα τελικά δέχεται τη θυσία αφού τη ζητάει ο Θεός, στον οποίο πιστεύει βαθιά, όπως και οι γονείς του. Τη στιγμή που ο Αβραάμ είναι έτοιμος να τελέσει τη θυσία, εμφανίζεται ο Άγγελος που αντικαθιστά το παιδί με ένα αρνί.

Η ιστορία του Αβραάμ και του Ισαάκ είναι πασίγνωστη, αλλά το κείμενο και η συγκεκριμένη  παράσταση δίνουν μια άλλη ανθρώπινη διάσταση. Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως τραγωδία, καθώς οι ήρωες είναι προδιαγεγραμμένοι να συμμορφωθούν ευλαβικά σε αυτό που προστάζει ο Θεός.

Ο Δαμιανός Κωνσταντινίδης δημιουργεί ένα ακίνητο σύμπαν. Ακίνητο καθώς όλες οι πράξεις των ανθρώπων καθορίζονται από το Θεό-Άγγελο, του οποίου η αύρα είναι πάντα παρούσα μέσα στη σκηνή. Ακίνητο όμως φαινομενικά, καθώς ο σπαραγμός των προσώπων είναι ολοφάνερος και μέσα από το κείμενο και μέσα από τις σκηνοθετικές επιλογές (πολύ δυνατη σκηνή ο σπαραγμός της Σάρας, όταν ο Αβραάμ της ανακοινώνει την προσταγή του Θεού όντας και οι δύο πλάτη στο κοινό, κοιτώντας τον ιερό βράχο, κατώτεροι από το θείο, αλλά νιώθοντας όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα). Πάνω στη σκηνή, ο σκηνοθέτης θέτει πολύ σοβαρά ζητήματα. Ένα από αυτά που πρέπει να επισημανθούν είναι η έννοια της πίστης στην ολότητά του, χρησιμοποιώντας και εδάφια από το έργο του Κίργκεργκωρ στο τέλος της παράστασης.

Αυτό που πρέπει επίσης να επισημανθεί, είναι ότι ο σκηνοθέτης είχε στη διάθεσή του εξαιρετικούς ηθοποιούς που δούλεψαν πάνω στη διατήρηση του μέτρου, χωρίς να χάσουν στο ελάχιστο την αυθεντικότητα και την αμεσότητά τους. Αληθινοί και δωρικοί, επικοινώνησαν τα συναισθήματά τους στο έπακρο και σε έκαναν να ανατριχιάζεις. Δημιούργησαν ένα σύμπαν ξεχωριστό και μια ατμόσφαιρα που δεν μπορούσε παρά να σε καθηλώσει. Το ίδιο ισχύει και για τους ξεχωριστούς φωτισμούς και τις λιτές ενδυματολογικές και σκηνογραφικές επιλογές που εξυπηρέτησαν το όραμα του σκηνοθέτη και το σύνολο της παράστασης.

Βγαίνοντας από το θέατρο, δεν μπόρεσα να μην κάνω τη σκέψη της ύπαρξης της θυσίας ενός παιδιού και στην ελληνική και στην εβραϊκή παράδοση. Για κάποιο λόγο δεν το θεωρώ τυχαίο. Και στις δύο περιπτώσεις, πρόκειται για μια αμαρτία, όποια διάσταση κι αν παίρνει η λέξη στις δύο παραδόσεις. Αμαρτία στην εβραϊκή κουλτούρα νοείται η ανυπακοή στο θέλημα του Θεού, ενώ στην ελληνική, σημαίνει «ύβρις», σφάλμα και υπέρβαση των ανθρώπινων ορίων που επιφέρει τη Νέμεση. Όπως και να ‘χει, η παιδοκτονία είναι αντίθετη σε κάθε φυσική τάξη. Και τώρα, που ακούω όλα αυτά τα πρόσφατα γεγονότα στα γλαφυρότατα δελτία ειδήσεων, συνεχίζω να σκέφτομαι αυτήν την παράσταση. Μην τη χάσετε.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Έως 30/5

Δευτέρα – Τρίτη ώρα 21:15 | Τετάρτη ώρα 19:00

Σκηνοθεσία: Δαμιανός Κωνσταντινίδης

Σκηνικά – Κοστούμια: Αντώνης Δαγκλίδης

Μουσική: Κωστής Βοζίκης

Κίνηση: Ίρις Νικολάου

Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου

Mακιγιάζ: Μελίνα Γλαντζή

Βοηθός σκηνοθέτη: Στεργιάνα Τζέγκα

Βοηθός σκηνογράφου: Αμαλία Θεοδωροπούλου

Παίζουν: (με σειρά εμφάνισης)

Μιχαήλ Afolayan [Άγγελος]

Ιωσήφ Ιωσηφίδης [Αβραάμ]

Δέσποινα Σαραφείδου [Σάρρα]

Στεργιάνα Τζέγκα [Ταμάρ]

Τάσος Τσούκαλης-Δημητριάδης [Σιμπάν]

Δημήτρης Φουρλής [Ισαάκ]

Φωτογραφίες: Βαγγέλης Πουλής

Video trailer: Γρηγόρης Πανόπουλος

Artwork: Ήρα Σταματοπούλου

Παραγωγή: ANGELUS NOVUS

Συντονισμός παραγωγής: Goodheart Productions