Πριν από 3 χρόνια ο δήμαρχος της Μήλου Γεράσιμος Δαμουλάκης είχε επισκεφθεί το Μουσείο του Λούβρου για να δει από κοντά την Αφροδίτη της Μήλου. Αντί όμως να καταβάλει το ποσό του εισιτηρίου, όπως οποιοσδήποτε τυχαίος επισκέπτης, δήλωσε φθάνοντας στο γκισέ:

«Είμαι ο δήμαρχος της Μήλου, δεν δέχομαι να πληρώσω για να μπω στο μουσείο. Ήρθα να δω μόνο ένα και μόνο έκθεμα, την Αφροδίτη της Μήλου, το οποίο ανήκει στο νησί μου». Από το ύφος του ήταν φανερό ότι το εννοούσε.

Οι υπεύθυνοι του μουσείου, μετά σύντομη σύσκεψη, αποδέχθηκαν το αίτημα και κάλεσαν τον δήμαρχο και την παρέα του να περάσουν χωρίς να πληρώσουν το προβλεπόμενο αντίτιμο. Οι πόρτες του μουσείου άνοιξαν, η ελληνική αποστολή κατευθύνθηκε στη μεγάλη αίθουσα που φιλοξενεί το διάσημο άγαλμα, έκατσαν λίγο να το κοιτούν με δέος και αποχώρησαν με την υπόσχεση ότι μια μέρα δεν θα χρειάζεται να κάνουν τόσο μεγάλο ταξίδι για να το θαυμάσουν.
Σήμερα, οι προσπάθειες του δημάρχου Μήλου για επιστροφή του γλυπτού στο νησί εντείνονται, όπως αναφέρει ο ίδιος στην «Καθημερινή». «Το θέμα με βασανίζει 15 χρόνια (σ.σ. πράγματι η φωτογραφία του στο σάιτ του δήμου έχει φόντο την Αφροδίτη), αλλά τώρα ωρίμασαν οι συνθήκες.

Εχουμε πλέον τεκμηριωμένη θέση νομικών ότι όταν το άγαλμα βγήκε από το νησί δεν υπήρξε εμπορική πράξη, αλλά επρόκειτο για πράξη πολέμου. Φορτώθηκε σε πολεμικό πλοίο της Γαλλίας και το πήρε Γάλλος αξιωματικός του πολεμικού ναυτικού. Ήμασταν σε περίοδο πολέμου», λέει ο κ. Δαμουλάκης.
Έχει ήδη συγκροτήσει Επιτροπή Διεκδίκησης, η οποία μεταξύ άλλων θα φροντίσει το σχετικό αίτημα να συγκεντρώσει 1 εκατομμύριο υπογραφές, ώστε να συζητηθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

«Κάποιοι στη Μήλο νόμιζαν ότι κάνω πλάκα, αλλά εγώ πάντα το εννοούσα. Ήδη, όπως λέει, έχουν ξεκινήσει οι εργασίες αναστήλωσης ενός παλιού σχολείου θηλέων στην Πλάκα, την πρωτεύουσα του νησιού, «όπου θα μείνει μόνιμα η Αφροδίτη, που τώρα φιλοξενείται στη Γαλλία». Το γλυπτό, που συμβολίζει τη γυναικεία ομορφιά και θηλυκότητα, είναι σκαλισμένη σε μάρμαρο παριανό, έχει ύψος 2,02 μ. και βάρος 900 κιλά. Χρονολογείται γύρω στο 100 π.Χ. Είχε βρεθεί το 1820 στο Κλήμα της Μήλου από τον αγρότη Γεώργιο Κεντρωτά, σπασμένο στα δύο.

Τα χέρια έλειπαν. Σύμφωνα με μία από τις εκδοχές, ο Γάλλος αξιωματικός Ολιβιέ Βουτιέ που βρισκόταν με το πολεμικό πλοίο «Εσταφέτ» στο λιμάνι για να ξεχειμωνιάσει, αντιλήφθηκε την αξία του αγάλματος.
Ενημέρωσε τον πρόξενο της Γαλλίας στη Μήλο, που έσπευσε να το αγοράσει. Το νέο όμως διέρρευσε και στο νησί έσπευσαν και άλλοι επίδοξοι αγοραστές. Καλύτερα παζάρια με τους Οθωμανούς φαίνεται ότι έκαναν οι Γάλλοι, που τελικά έφυγαν με το πολύτιμο «εμπόρευμα». Την 1η Μαρτίου του 1821 ο Γάλλος πρεσβευτής Mαρκήσιος ντε Pιβιέρ δώρισε το άγαλμα στον βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο ΙΗ΄, για να τοποθετηθεί στο Λούβρο όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα.
Τον περασμένο Μάιο ο Δήμαρχος έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα Παρασκήνιο εξηγώντας τι έχει γίνει μέχρι τώρα αλλά και τι θα ακολουθήσει:
Δίπλα του η αντιδήμαρχος και πρόεδρος της Επιτροπής Διεκδίκησης για τον Επαναπατρισμό του Αγάλματος της Αφροδίτης, Ζαμπέτα Τούρλου. Το αγαλματίδιο της ξενιτεμένης θεάς δεσπόζει στο γραφείο του και οι αφίσες με το σύνθημα «Take Me Home» βρίσκονται παντού. Η συγκίνηση διάχυτη… γιατί ο αγώνας της διεκδίκησης εκτός από τον επαναπατρισμό, έχει και συμβολική σημασία, είναι ο αγώνας των Ελλήνων για την κληρονομιά, το παρόν και το μέλλον μας, είναι η δύναμη της ψυχής που γίνεται αγρίμι για να διεκδικήσει όσα βίαια μας στέρησαν, είναι το όραμα.

“Δήμαρχε, πώς φώλιασε η ιδέα για τον επαναπατρισμό του αγάλματος;” Αυτό είναι το μαράζι μου. Από μικρό παιδί υπάρχει στο μυαλό μου. Όταν επισκέφτηκα ως δήμαρχος το Μουσείο του Λούβρου για να δω την Αφροδίτη μας και δεν πλήρωσα εισιτήριο, όπως θα θυμάστε κι από τον ντόρο που έγινε, γιατί θεωρώ ότι δεν πρέπει να πληρώνουμε για να δούμε κάτι που μας ανήκει και γιατί εγώ πήγα εκεί μόνο για την Αφροδίτη, να δω σε τι κατάσταση είναι και να της υποσχεθώ ότι θα τη φέρω πίσω στην πατρίδα, τότε η σπίθα έγινε πυρκαγιά και κατάλαβα ότι τίποτε δεν μπορεί να με σταματήσει.

Οργανώνουμε σωστά, μεθοδικά και νόμιμα τον αγώνα διεκδίκησης.  Έμπνευσή μου αποτελεί η προσπάθεια της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη για τα Γλυπτά του Παρθενώνα. Πέρσι επισκέφτηκα την Κίνα καλεσμένος στη μεγάλη έκθεση Τουρισμού και είδα έκδηλο το ενδιαφέρον των Κινέζων για την προσπάθειά μας. Αυτό μου έδωσε ακόμη περισσότερη δύναμη και όταν συνάντησα εκεί τον Γάλλο εκπρόσωπο Τουρισμού, του έδωσα μαζί με ένα καδράκι της Αφροδίτης και τον λόγο μου ότι έρχομαι να την πάρω!

“Ποιοι έχουν αγκαλιάσει αυτή την προσπάθεια μέχρι στιγμής;”
Πάρα, μα πάρα πολλοί σε Ελλάδα και εξωτερικό. Θα σας πω ενδεικτικά: Η ΚΕΔΕ, τα επιμελητήρια, επισκέπτες από διάφορες χώρες του κόσμου και ιδιαίτερα από τη Γαλλία με δημοσιεύματα παγκοσμίως, ο πανεπιστημιακός κόσμος, οι πολιτικοί μας, καλλιτέχνες όπως ο μεγάλος Μίκης Θεοδωράκης, ο πρόεδρος της UNESCO Πειραιώς & Νήσων Ιωάννης Μαρωνίτης, όλη η Μήλος και όλη η Ελλάδα, μπορώ να πω με βεβαιότητα.
Η προσπάθεια έγκειται να συγκεντρωθούν 1.000.000 υπογραφές. Έχω δει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλο και τον πρέσβη της Γαλλίας στην Ελλάδα, διότι είναι ένα εθνικό θέμα.
Το ολόγραμμα…
Παράλληλα το Πανεπιστήμιο του Πεκίνου έκανε πρόταση, την οποία έχω αποδεχτεί, να φτιάξει το ολόγραμμα της Αφροδίτης που θα τοποθετηθεί στο κτίριο που ετοιμάζουμε (στο οποίο θα εκτίθεται και θα φυλάσσεται το άγαλμα όταν επιστρέψει), για να περιμένει την Αφροδίτη και να ηχεί το μήνυμα του επαναπατρισμού της.
Με την πεποίθηση ότι οι Έλληνες ξέρουν να γράφουν Ιστορία, θα σας ρωτήσω πόσο εφικτό είναι αυτό το μεγαλεπήβολο εγχείρημα για τον επαναπατρισμό του αγάλματος;

Μπορεί να πετύχει! Είναι δύσκολο βέβαια, εκ των πραγμάτων δεν είναι κάτι απλό, αλλά μπορεί να γίνει. Όπως είπατε, οι Έλληνες έχουμε αποδείξει ότι γράφουμε Ιστορία και μόνο που ξεκινήσαμε την προσπάθεια αποτελεί ιστορικής σημασίας γεγονός, φανταστείτε τι θα γίνει όταν τα καταφέρουμε. Έχουμε σχεδιασμό, θέληση και πείσμα. Τα ζητήματα που πέφτουν στο τραπέζι είναι πολλά, αλλά για όλα είμαστε προετοιμασμένοι.
Η μεταφορά: Θα γίνει με ασφάλεια η μεταφορά αυτού του τόσο σημαντικού παγκόσμιου μνημείου, ελληνικού συμβόλου πολιτισμού και ομορφιάς. Όταν καταφέρουμε να πάρουμε το άγαλμα, θα μεταφερθεί στην Ελλάδα με στρατιωτικά μέσα. Το υπουργείο Άμυνας με τον Στρατό μας θα εξασφαλίσουν την ασφαλή μεταφορά του.

Η φύλαξη: Ο Δήμος Μήλου με ευρωπαϊκό πρόγραμμα μέσω ΕΣΠΑ ανακατασκευάζει το ιστορικό γυμνάσιο θηλέων (συμβολικής σημασίας), με όλες τις απαραίτητες προδιαγραφές ώστε να γίνει το «σπίτι της Αφροδίτης». Εκεί θα αναλάβει να το φυλάει ο Στρατός. Και πάνω από όλα θεματοφύλακες της κληρονομιάς μας θα είναι οι Μήλιοι.
Θα «ανοίξει η όρεξη» και σε άλλους: Ναι, κι εγώ θα είμαι στο πλευρό τους να τα πάρουν πίσω. Είμαι πολύ χαρούμενος που, εμπνευσμένος από αυτό που ξεκίνησε η Μελίνα, θα δείξω τον δρόμο που ακολουθώ εγώ και σε άλλους, ώστε να διεκδικήσουμε ό,τι μας πήραν, ένα από αυτά είναι και το Λιοντάρι του Πειραιά.
Ο καλύτερος πρεσβευτής της Μήλου και της Ελλάδας, το άγαλμα της Αφροδίτης στο Λούβρο, επειδή το βλέπουν εκατομμύρια μάτια εκεί: Εμείς θα δώσουμε αντίγραφο στο Λούβρο κι εδώ θα τοποθετηθεί το αυθεντικό, στον τόπο που γεννήθηκε. Και γιατί όχι ακόμη, να δώσουμε αντίγραφα που θα κοσμούν όλα τα μουσεία του κόσμου!
Δεν υπάρχουν λογικά επιχειρήματα για να μείνει το άγαλμα στο Λούβρο, μόνο ξένα συμφέροντα και υποκινούμενα πολιτικά κίνητρα. Όλοι μαζί μπορούμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να τα καταφέρουμε. Σε όλους αυτούς που μου λένε «μα δήμαρχε, είναι ανέφικτο», απαντώ «δεν θα φτάσεις σίγουρα, μόνο εάν ποτέ δεν ξεκινήσεις».

Επίσης, δεν μας κοστίζει τίποτα να ξεκινήσουμε, δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε, δεν θα κοστίσει ούτε ένα ευρώ στους δημότες και όλοι θα είναι υπερήφανοι όταν ο αγώνας υλοποιηθεί και πόσο περισσότερο χαρούμενοι όταν στεφθεί μάλιστα με επιτυχία και το άγαλμα επιστρέψει στη Μήλο.

Συμπληρώνοντας τα λεγόμενα του δημάρχου, η αντιδήμαρχος κα Τούρλου μας λέει πόσο εντυπωσιασμένοι επέστρεψαν πέρσι από την Κίνα «και βαθιά συγκινημένοι, εισπράττοντας το έντονο ενδιαφέρον των Κινέζων για την Αφροδίτη, στο άκουσμα της οποίας πραγματικά υποκλίνονται».

Κυρία Τούρλου, ο κόσμος που θέλει να συστρατευτεί στην προσπάθειά σας που πρέπει να απευθυνθεί;
Μπορεί να έρθει σε επαφή με την Επιτροπή Διεκδίκησης, πρόεδρος της οποίας είμαι εγώ, και φυσικά με τον ίδιο τον δήμαρχο και όλη τη Δημοτική Αρχή,  ώστε να τους καθοδηγήσουμε στον τρόπο που θέλουν και μπορούν να συνεισφέρουν. Όσοι θέλουν να κάνουν κάποια χορηγία, μας παράσχουν το ίδιο το «προϊόν» από αφίσες μέχρι οτιδήποτε, δεν δεχόμαστε χρήματα.

Κι αλήθεια είναι, εκτός από Έλληνες και Έλληνες του εξωτερικού, αρκετοί είναι οι ξένοι φιλέλληνες που θέλουν να συμβάλουν. Υπάρχει το http://www.takeaphroditehome.gr/, όπου μπορούν να ενημερωθούν και να υπογράψουν ηλεκτρονικά, και η σελίδα μας στο Facebook, «Take Aphrodite Home». Ακόμη, μπορούν να υπογράψουν και σε ένα απλό χαρτί και να μας το στείλουν ταχυδρομικά στον δήμο.

Πρέπει να κινηθούμε γρήγορα, γιατί στόχος μας είναι ο επαναπατρισμός να έχει ολοκληρωθεί στις 8 Απριλίου 2020, ημερομηνία συμβολική, αφού συμπληρώνονται 200 χρόνια από την εύρεση του αγάλματος στη Μήλο.
Πηγή: https://www.dinfo.gr