Ο φίλος μου τα ‘χε πιεί και μου τα ‘πε όλα! Την γκόμενά του την έλεγε νεράιδα. Σαν να ήταν αυτή απέναντί του άρχισε να μου μιλάει. “Νεράιδα είσαι πολύ καρ%**&! Γιατί δεν απαντάς αμέσως στα μηνύματά μου, και όταν απαντάς δεν βάζεις θαυμαστικά και δεν βάζεις και το “μου” που έβαζες κάποτε! Γιατί ξέρεις τι μου αρέσει και τι όχι και τα κάνεις όλα όπως θέλεις και όποτε θέλεις. Τα πρώτα μου γράμματα τα ‘χες εικονοστάσι, τώρα χαμογελάς, δεν γελάς όπως παλιά! Κάποτε τα διάβαζες τρεις φορές, τώρα μια και στο συρτάρι…” Τον σταματάω γιατί ήταν γελοίο, θα μας πέρναγαν και για ζευγάρι! Του λέω: “Της αρέσουν ρε παιδί μου αλλά δεν το δείχνει”
“Η Νεράιδα είναι καρ%**&!” , φώναξε ο φίλος μου και πίνει ακόμα ένα! “Νεράιδα; Λάμια είναι! Με συγκρίνει συνεχώς, ακόμα και τα υποκοριστικά που μου δίνει είναι αμφιλεγόμενα… Τώρα τελευταία δεν σηκώνει και το τηλέφωνο… Μια είχε δουλειά, μια έκανε μπάνιο…” Ο φίλος μου ξέφευγε όλο και περισσότερο…
“Ρε συ εντάξει η κοπέλα, ας της λίγο χρόνο, να κολυμπήσει και θα δεις!”
“Τι να κολυμπήσει ρε μλκ, κυκλοφορούν και καρχαρίες” είπε και έπεσε από το σκαμπό. Σε αξιοθρήνητη κατάσταση όπως ήταν του ‘πα.
“Ε παράτα την την καρ%**&!”
“Ε όχι ρε φίλε! Αυτή η καρ%**&! είναι η νεράιδα μου!”
Discussion about this post