Σε πρόσφατη συνέντευξή της δήλωσε «πιο ευτυχισμένη από ποτέ» κι αυτό που εντυπωσιάζει δεν είναι τα χρόνια της (79 ) αλλά πως πριν λίγο καιρό αυτοκτόνησε ο γιός της. Στην ίδια συνέντευξη δήλωσε πως της είναι πολύ δύσκολο να μιλήσει γι` αυτό αλλά και πως δεν έχει για το θάνατο την ίδια αντίληψη με τον μέσο άνθρωπο. Φάνηκε μάλιστα αρκετά πειστική – ίσως ο βουδισμός (τον οποίο μελετά από τη δεκαετία του `80) την έχει, όντως, επηρεάσει.

Στην εδώ show biz αντίστοιχο εντυπωσιακό παράδειγμα είχαμε πριν λίγα χρόνια τη Βέφα Αλεξιάδου. Η διάσημη μαγείρισσα έχασε τις 2 κόρες της τη μία μετά την άλλη και παρ` όλα αυτά συνέχισε να εμφανίζεται ατσαλάκωτη στην τηλεόραση. (Για αποφυγή παρεξηγήσεων: το «ατσαλάκωτη» αφορά αποκλειστικά και μόνο τη δημόσια εικόνα της). Στην ελληνική κοινωνία κυκλοφόρησαν ανέκδοτα που στην ουσία έσπαγαν την αμηχανία του κόσμου («βγήκε το νέο βιβλίο της Βέφας, συνταγές με βάση τα κόλυβα» ) μιας και για τους Έλληνες η εικόνα μιας μάνας που χάνει τα παιδιά της και μιλάει χαμογελαστή για γιουβαρλάκια ήταν αδιανόητη.

Προφανώς υπάρχει ένα level επαγγελματισμού στο οποίο υπεισέρχεσαι και για να παραμείνεις εκεί κινείσαι σε συγκεκριμένες ψυχικές συχνότητες. Πρέπει να ΣΧΕΤΙΖΕΣΑΙ με τέτοιο τρόπο ώστε να μην βγαίνεις από αυτές οπότε και η Απώλεια ακόμα (ως η τελευταία πράξη της σχέσης σου με κάποιον) μπαίνει στο αντίστοιχο κουτάκι.

Ο επαγγελματίας είναι επαγγελματίας σε όλα του και είναι επαγγελματίας 24 ώρες το 24ωρο. Η Τζένιφερ Άνιστον όταν δίνει συνέντευξη στην Έλλεν Ντε Τζένερις στην ουσία εργάζεται. Αλλά μπορεί να εργάζεται κι όταν μιλάει στις φίλες της για τον χωρισμό της. Για να ταυτιστείς με το brand πρέπει να ζεις σα να παίρνεις χάπια – θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε ειρωνικά «το Ζεν την Επιτυχίας».