Η γυναίκα στο ρεμπέτικο είναι η γυναίκα της γειτονιάς, η απλή, καθημερινή, συντηρητική και καλόκαρδη, ας πούμε, γυναίκα. Σίγουρα, ο χώρος του ρεμπέτικου υπήρξε πιο ανοιχτός και δεκτικός σε καταστάσεις από ότι η μικροαστική, ελληνική κοινωνία που έτσι ήταν και παραμένει έτσι.
Θα έλεγε κανείς πως είμαι θεωρητικός της γυναικολαγνείας. Να αγαπάς τις γυναίκες απλά! Στην οικογένεια που γεννήθηκα και μεγάλωσα επικρατούσε απόλυτος σεβασμός και θαυμασμός. Η μάνα μου τάιζε ολόκληρο λόχο, με τόσα παιδιά που είχε… Τα κατάφερνε όλα, ήταν ηρωίδα. Ξεγέννησα εγώ ο ίδιος την γυναίκα μου σε μια κλινική που είχα ακούσει ότι μπορεί να γίνει αυτό, έχοντας πάρει μαθήματα 8 μηνών! Γεννήθηκε κόρη, βεβαίως.
Εικοσιεφτά χρονών ήμουνα εγώ τότε και δεν μπορούσα να δεχτώ ότι την ιστορία της αναπαραγωγής του είδους τη φορτώνονται κατ’ αυτόν τον τρόπο οι γυναίκες! Η γυναίκα είναι ανώτερο ον-πού να τολμήσω να το πω και να μην δω άντρες φίλους μου να τρελαίνονται!- και πρόκειται περί ενός καταπληκτικού εργαστηρίου της φύσης. Η διαδικασία της γέννας είναι ένα θαύμα. Δεν μας μαθαίνουν για το σεξ, την εμμηνόρροια, την γέννα, το μηχανισμό αναπαραγωγής… Και θεωρούμε και ταμπού να μιλάμε γι’ αυτά.
Οι γυναίκες είναι σε μειονεκτική θέση σε όλον τον κόσμο. Κομμένες κλειτορίδες, στραβωμένα πέλματα, μπούργκες, ξύλο, βία… Απαράδεκτο. Δεν χωρεί καμία άλλη συζήτηση. Τελεία.
*Ρεμπετολόγος, μελετητής και αναλυτής της ελληνικής μουσικής από τα γεννοφάσκια της. Το αρχείο του επιτέλους ψηφιοποιήθηκε! Μπείτε στην σελίδα: www.vmrebetiko.gr
Πρώτη δημοσίευση στο τεύχος 74.