Το ότι ο άνθρωπος δεν ικανοποιείται ποτέ και με τίποτα, δεν αισθάνεται πλήρης κι ευτυχισμένος σε καμία συνθήκη, είναι χαρακτηριστικό της φύσης μας. Δεν περιορίζεται στην Ελλάδα, αλλά είναι μια παγκόσμια τάση, μη εξαιρουμένης της γράφουσας! Θα το χαρακτήριζα υπαρξιακό το ζήτημα.
Αν όμως αυτό το ανικανοποίητο εκφράζεται ακόμη και στα καιρικά φαινόμενα (όχι τα καταστροφικά βεβαίως) καταντάει χαζό κι ανούσιο.
Τώρα που Αθήνα στολίστηκε στα λευκά, ακούς από παντού «Πώ πω τι κρύο είν’ αυτό δεν μπορώ να κυκλοφορήσω!». Κι όταν βρέχει, ακούς «Μα καλά πότε θα σταματήσει; Δεν μπορώ να κυκλοφορήσω». Κι όταν έχει ζέστη ακούς: «Πω πω καύσωνας! Δεν μπορώ να κυκλοφορήσω». Κι όταν είναι άνοιξη που η θερμοκρασία διατηρείται σε κανονικά, ανεκτά επίπεδα, ακούς «Πώ πω! Αρχίσαν οι αλλεργίες! Δεν μπορώ να κυκλοφορήσω».
Ήθελα να ‘ξερα, πότε κυκλοφορούμε τελικά!
Ό,τι εποχή και να ‘χουμε, ό,τι καιρό και να κάνει, εμείς θα βρούμε μία αφορμή για να γκρινιάξουμε.
Γιατί όπως είπαμε, μας διακατέχει το ανικανοποίητο… Και σε όλα τα πράγματα, βλέπουμε πρώτα το αρνητικό και μετά το θετικό.
Πόσο καλύτερη θα ήταν η ζωή μας αν βλέπαμε τις καταστάσεις γύρω μας λίγο πιο θετικά; Αν όταν χιονίζει, γεγονός που συμβαίνει σπάνια σ’αυτήν την Πόλη, να απολαύσουμε το παγωμένο, λευκό τοπίο, να βγάλουμε από τις ντουλάπες τα γάντια και τα σκουφιά που τα έχουμε, τον περισσότερο καιρό –ας το παραδεχτούμε- διακοσμήτικα. Το ίδιο κι όταν έχει κρύο. Να απολαύσουμε την ψυχρή ατμόσφαιρα, κι αν δεν βρίσκεται τίποτα το θετικό σε αυτό, έχω να σας πω ότι τα μαλλιά μου που είναι σγουρά, στρώνουν μόνο στα κρύα. Όταν είναι άνοιξη, ας απολαύσουμε τον ήλιο που αρχίζει και καίει, τα λουλούδια που ανθίζουν, κι ας φτερνιστούμε. Αν έχει καύσωνα, ας πάμε θαλασσίτσα (έστω και με το μετρό ή το λεωφορείο). Αν βρέχει, ας μυρίσουμε την υπέροχη μυρωδιά κι ας χαρούμε που ΚΑΙ φέτος δεν θα έχουμε λειψυδρία.
Στο κάτω κάτω, δεν θα πάθουμε και τίποτα με λίγο ζέστη ή κρύο παραπάνω (αν φυσικά δεν ανήκουμε σε ευπαθείς ομάδες!). Δεν είμαστε τομάτες και φασολάκια για να διατηρηθούμε σε θερμοκήπιο. Είμαστε άνθρωποι κι είμαστε φτιαγμένοι να αντέχουμε… Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τον καιρό!
…Κι αφού μου πέρασε η κρίση αισιοδοξίας, πάω να κουκουλωθώ γιατί με αυτό το κρύο δεν μπορώ να ανταπεξέλθω. Και μιας και το συζητάμε, ας πάρω από τώρα στο Δήμο Αθηναίων, να κλαδέψει τη λεύκα… Μην έχω αλλεργίες τώρα που έρχεται η άνοιξη…!!